Μία “αλλοπρόσαλλη συμμαχία” βλέπουμε να αναπτύσσεται μεταξύ ηγετών δύο μεγάλων κρατών, των προέδρων της Ρωσίας και της Τουρκίας. Ο Πούτιν συνδράμει στη Συρία τον Ασαντ ενώ ο Ερντογάν είναι πολέμιός του. Στη Λιβύη, ο Χαφτάρ που υποστηρίζεται απ’ τον Πούτιν, έχει κηρύξει εμφύλιο με τον αναγνωρισμένο πρωθυπουργό μικρού τμήματος της χώρας Αλ Σαράτζ, ευνοούμενο του Ερντογάν, λόγω υπογραφής του Τουρκολιβυκού μνημονίου.
Το σενάριο συνεργασίας Μόσχας – Αγκυρας στη Συρία, επιχειρήθηκε να παιχθεί και στη Λιβύη, ανεξάρτητα απ’ την εχθρικότητα του καθ’ ενός προς τη νόμιμη αρχή της Συρίας και της Λιβύης. Δηλαδή Πούτιν και Ερντογάν που συμμαχούν, ως φαίνεται, ο ένας υποστηρίζει τον εχθρό του άλλου και αντιστρόφως! Ο Ρώσος πρόεδρος έχει πάρει απ’ το χεράκι τον Τούρκο πρόεδρο και τον αναδεικνύει σαν ανερχόμενη δύναμη της περιοχής. Η Ρωσία επεκτείνει τις δραστηριότητές της μετά τη Συρία στη Λιβύη και σιγά-σιγά θα δούμε να βάζει πόδι και στον Ατλαντικό.
Ο Ερντογάν προσπαθεί με τον Πούτιν, να παίξει το ρόλο του ειρηνοποιού(!) στη Βόρεια Αφρική και ισχυροποιεί τη θέση του, για να βρίσκεται “παρών” στα φόρα των διαπραγματεύσεων. Ο Πούτιν επ’ ευκαιρία των εγκαινίων του αγωγού Turkstream με τον Ερντογάν και αφού είχε προηγηθεί τηλεφωνική συνομιλία με τη Μέρκελ, κάλεσαν τους δύο αντιμαχόμενους Αλ Σαράτζ και Χαφτάρ στη Μόσχα, να βρεθεί τρόπος ανακωχής. Ηταν μια σύσκεψη ναυάγιο κατά την οποία ο Χαφτάρ είπε ότι δεν δέχεται την προσπάθεια της Τουρκίας να επιβάλει λύση στη Λιβύη, για να διατηρήσει σε ισχύ τη συμφωνία με τον Σαράτζ. Οι έντιμες επιθυμίες μας βγήκαν αντίθετες με την απληστία του Ερντογάν. Δεν υπέγραψε τη συμφωνία ανακωχής και απεχώρησε.
Το θέμα της Λιβύης δεν σταματά εδώ, διότι την Κυριακή συνέρχεται στο Βερολίνο διάσκεψη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για να σταματήσει η τροφοδότηση των αντιμαχόμενων με όπλα και να βρεθεί τρόπος επίλυσης του εμφυλίου. Παράγοντες του ΟΗΕ είχαν ενημερώσει την ελληνική κυβέρνηση απ’ τον Ιούλιο και Σεπτέμβριο για το χρόνο διενέργειας της διάσκεψης και ποιοί θα συμμετείχαν. Eχουν κληθεί ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ην. Βασίλειο, Γαλλία, Ιταλία, Ην. Αρ. Εμιράτα, Τουρκία, Αίγυπτος, Κογκό, εκπρόσωπος της Ε.Ε. και οι Λίβυοι Αλ Σαράτζ και Χαφτάρ. Η Μέρκελ δεν κάλεσε την Ελλάδα. Λέγεται ότι ο “Σουλτάνος” έβαλε βέτο, να μην παραστούμε και οι “σύμμαχοί” μας τον άκουσαν. Αυτό κι αν είναι εθνική ήττα! Σημειωτέον ότι διάσκεψη για το Λιβυκό είχε γίνει στο Παλέρμο (Νοέμ. ‘18) όπου παρευρίσκετο η χώρα μας. Το ερώτημα πλανάται αδημόνως γιατί εφ’ όσον είμαστε όμoρο κράτος! Oλιγώρησε το Yπ. Εξωτερικών; Υπήρξαν κι άλλες παρεμβάσεις εκτός του βέτο Ερντογάν;
Μας θεώρησαν “δεδομένους”, ότι δεν θα ‘χαμε αντίρρηση σε ό,τι απεφασίζετο; Γιατί τρέχουμε μετά τις εξελίξεις και στο παρά πέντε ζητάμε να ‘χουμε παρουσία; Το πολύ να μας δώσουν κάποια καρέκλα παρατηρητή. Μήπως έχει αποφασισθεί το “μοίρασμα” και μας το φέρνουν απ’ έξω – απ’ έξω; Μακάρι να διαψεύδομαι…
