Απόψε είναι η βραδιά σου! Κανείς και τίποτα δεν πρόκειται να στη χαλάσει. Προχωράς με ανάλαφρο μεν, αποφασιστικό δε, βήμα προς το γκαράζ του αυτοκινήτου σου, όταν ξαφνικά ένας ασυνείδητος οδηγός οχήματος πετάγεται από το πουθενά μπροστά σου…
Έχοντας γλυτώσει την πολύτιμη ζωούλα σου στο παρά πέντε εξανίστασαι σιωπηλά « Μα καλά αυτοί οι οδηγοί δεν βλέπουν που πάνε!». Όπως όμως προείπαμε, τίποτα δεν μπορεί να κάμψει την καλή σου διάθεση. Φτάνεις στο αυτοκίνητό σου, μπαίνεις μέσα, δεν έχεις προχωρήσει λίγα μέτρα, όταν ξαφνικά ένας ασυνείδητος πεζός πετάγεται από το πουθενά μπροστά σου… «Μα καλά αυτοί οι πεζοί δεν βλέπουν που πάνε!», διαμαρτύρεσαι εντόνως, εκτονώνοντας όλη σου την ένταση στη δύστυχη κόρνα του οχήματός σου.
Παρ’ όλα αυτά γρήγορα αφήνεις πίσω σου τα ατυχή τούτα περιστατικά καθώς έχεις φτάσει στον προορισμό σου. Το ταβερνάκι βρίσκεται όπως πάντα φιλόξενο στη θέση του, η παρέα σου έχει ήδη λάβει θέσεις και αν θυμάσαι καλά από την τελευταία σου επίσκεψη, το σέρβις διακρίνεται από το μόνο προσόν που σε ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή… την ταχύτητα στο σερβίρισμα. Παραγγέλνεις το αγαπημένο σου πιάτο άμεσα και δεν έχεις πάρα να χαλαρώσεις και να απολαύσεις. Η βραδιά προβλέπεται λαμπρή! Την ίδια ώρα όμως, που το εκλεκτό έδεσμα προσγειώνεται επιτέλους μπροστά σου, η ευδαιμονία σου ανακόπτεται απότομα, καθώς ένα ακόμα πιο ονειρεμένο γαστρονομικό δημιούργημα σερβίρεται στον απέναντί σου.
Και ενώ εσύ αναλογίζεται κατά πόσο η ρητορική σου δεινότητα ή έστω η δύναμη της φιλίας σας είναι τέτοια, ώστε ο φίλος σου να πειστεί για ανταλλαγή, η ματιά σου πέφτει στην απέναντι παρέα. Πρόκειται για μερικά ευτυχή νεαρά ζευγάρια συνοδευόμενα από τους θορυβώδεις τους απογόνους. Χωρίς να το θέλεις ασυνείδητα αρχίζεις να στοχάζεσαι με αρκετή ομολογουμένως μεταμέλεια, πάνω στις χαρές του γάμου και της οικογένειας, που μέχρι τώρα τόσο δεξιοτεχνικά και συστηματικά έχεις αποφύγει. Ωστόσο κάτι στο βλέμμα των ενηλίκων της εν λόγω παρέας σε πείθει ότι μάλλον αυτοί είναι που θα ήθελαν να βρίσκονται στην δικιά σου θέση, εργένηδες, απαλλαγμένοι από συζυγικά βάρη και οικογενειακές υποχρεώσεις…
Μα καλά, τι συμβαίνει; Ενώ την μια στιγμή υιοθετούμε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, την επόμενη τον απαρνιόμαστε για έναν άλλο. Ενώ μια επιθυμία κυριαρχεί στο μυαλό μας, ταυτόχρονα φαινόμαστε εξαιρετικά έτοιμοι να την ανταλλάξουμε αυτοστιγμεί με μια άλλη! Μήπως τελικά είμαστε διχασμένες προσωπικότητες; Ας μην ανησυχούμε όμως. Μάλλον είναι ακριβώς αυτή η προσαρμοστικότητά μας και το αέναο αίσθημα του ανικανοποίητου, που μας κάνει να εξελισσόμαστε διαρκώς και εν τέλει να είμαστε αυτό που είμαστε, μοναδικά υπέροχοι άνθρωποι!
*φιλόλογος
