Κύριε διευθυντά
το Ωδείο Χανίων, πνεύμονας πολιτισμού, χώρος πνευματικής αγωγής, διάπλασης και ανάτασης των Χανιωτών. Είχα την τύχη να ζήσω τη γέννηση και του Συνδέσμου Καλών Τεχνών μέσα από τη δική μου οικογένεια. Ιδρύθηκε με την υποστήριξη της μητέρας μου Φλωρεντίνης Καλούτση από τον αδελφό της Μανώλη Σκουλούδη και αγαπήθηκε απ’ όλους μας. Το νιώσαμε σαν κομμάτι από τη ζωή μας, το νοιαστήκαμε και το νοιαζόμαστε. Είχα και έχω την ευτυχία να διακονήσω επί σειρά ετών στο ναό αυτό της μουσικής στα Χανιά ως μουσικός και δάσκαλος. Είχα κι έχω τη χαρά να μυώ στον μαγικό κόσμο της μουσικής μικρά και μεγαλύτερα παιδιά και να τα καμαρώνω σήμερα ως καταξιωμένους μουσικούς και συνθέτες. Να τιμούμε κλασικές και νεότερες μουσικές σπουδές αλλά και να δημιουργούμε όλοι μαζί πρωτογενές μουσικό έργο. Πρώτιστή μου έννοια ήταν και είναι η αξιοποίηση των δυνατοτήτων και η πραγματοποίηση του σκοπού του Ωδείου προς όφελος όλων των Χανιωτών, των μουσικών και της μουσικής. Στα πλαίσια αυτής μου της αγάπης και της έννοιας για τη δράση του Ωδείου, την αξιοποίηση και την ακτινοβολία του στο μέγιστο βαθμό απηύθυνα καλοπροαίρετη Επιστολή προς τον Πρόεδρο του Δ.Σ του Συνδέσμου Καλών Τεχνών, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα σας στις 15-2-2018, με σκοπό να συμβάλλω με εκτιμήσεις, σκέψεις και προτάσεις στην εξέλιξη και αναβάθμιση της καλλιτεχνικής δράσης του Συνδέσμου και του Ωδείου ώστε να γίνει φάρος και να εκπέμπει φως θαλπωρής σε όλους τους καλλιτέχνες.
Το πνεύμα της επιστολής μου αυτής δυστυχώς παρερμηνεύθηκε όχι από τον αποδέκτη της και νυν πρόεδρο του Συνδέσμου, αλλά από την οικογένεια του πρώην προέδρου του Δ.Σ. του Ωδείου αείμνηστου Γεωργίου Παπαϊωάννου, η οποία μου απέστειλε εξώδικο ζητώντας μου ν΄ανακαλέσω τα κατά τη γνώμη τους προσβλητικά λεγόμενα μου για εκείνον. Με την παρούσα μου διευκρινίζω ότι δεν είχα σκοπό να θίξω ή να προσβάλω ή να μειώσω το ήθος και το κύρος του ανθρώπου. Λυπούμαι και απορώ πώς θίχτηκε η οικογένειά του. «Δεν θέλω να θίξω κανέναν προσωπικά» έγραφα στην παραπάνω επιστολή μου που εκλήφθηκε σαν προσβλητική, δεν ήθελα να θίξω τον αείμνηστο Γεώργιο Παπαϊωάννου ως πρόεδρο του Δ.Σ. του Συνδέσμου, ούτε την προσωπικότητά του, ούτε την προσφορά του επαναλαμβάνω και τώρα. Όμως, αναγκάστηκα να παραιτηθώ την περίοδο που ο Γ. Παπαιωάννου ήταν πρόεδρος. Δεν υπαινίχθην ότι εκείνος ήταν υπαίτιος. Προς Θεού!!
Η διατύπωσή μου ότι θίγω προσωπεία και όχι πρόσωπα έτυχε επίσης παρερμηνείας. Παρερμηνεύτηκε ότι εννοώ προσωπείο ηθοποιού με τις επακόλουθες κοινωνικά υποκριτικές συμπεριφορές. Πλέον άτυχη και πέραν των επιδιώξεών μου ερμηνεία δεν μπορώ να φανταστώ. Για μένα η λέξη προσωπείο έχει και τη μεταφορική έννοια της ιδιότητας που έχει κάποιος μπροστά από την απόλυτα προσωπική, οικογενειακή του συμπεριφορά. Θεωρώ ότι όλοι έχουμε ένα προσωπείο εξασκώντας το επάγγελμά μας. Και φυσικά το προσωπείο καθενός μας με αυτή την έννοια δεν είναι οπωσδήποτε μεμπτό ή αρνητικό.
Το ότι ανέφερα τα δύο ονόματα ως μέλη του Συμβουλίου την εποχή της παραίτησής μου ήταν μία έκφραση (όπως άλλωστε καθαρά ανέφερα στο τέλος της επιστολής μου) ενός αποκλειστικά δικού μου συναισθήματος πόνου, πράγμα που ουδείς δεν μπορεί να μου αποκλείσει να εκφράσω.
Απορώ λοιπόν για την παρεξήγηση της Οικογένειας Παπαϊωάννου. Με τον Γεώργιο Παπαϊωάννου είχαμε άριστες σχέσεις σε προσωπικό επίπεδο χωρίς ουδεμία διαφωνία. Και πολλές φορές θυμάμαι η κουβέντα μας κατέληγε σε αστεϊσμούς. Δεν είχα ποτέ, ούτε έχω τίποτα προσωπικό εναντίον του. Το ότι έτυχε στο δυσάρεστο εκείνο επεισόδιο της σταδιοδρομίας μου να ηγείται ενός συμβουλίου το οποίο στην ολότητά του ήτο προφανώς αντίθετο ως προς την παρουσία μου στο Ωδείο, είναι μία ατυχής συγκυρία για την οποία λυπούμαι.
Ζητώ λοιπόν και πάλι συγγνώμη εάν άθελά μου έθιξα την κατά πάσα ομολογία αξιότιμη προσωπικότητά του. Ασφαλέστατα δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Αυτό είναι βέβαιο, όπως άλλωστε διαπιστώνεται και από το γενικό νόημα της επιστολής μου.
Γιώργος Καλούτσης
