Δεν νομίζετε ότι αρκετά έχει δώσει ο χανιώτικος λαός στον στρατό; Πώς στέκεται το σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο απέναντι μάλιστα σε προηγούμενες ομόφωνες αποφάσεις του;
Η περίπτωση της διεκδίκησης του στρατοπέδου Μαρκοπούλου είναι μια ευκαιρία για να ενδοσκοπήσουμε λίγο ως κοινωνία για το τι διεκδικούμε και πώς, για το τι θέλουμε για την πόλη μας, και τη ζωή μας, τι οράματα έχουμε τόσο ως άτομα αλλά και συλλογικά ως πολίτες.
Πραγματικά είναι ενδιαφέρον να δούμε τις τελευταίες εξελίξεις στο τεράστιο αυτό θέμα για την πόλη. Να υπενθυμίσω ότι το στρατόπεδο Μαρκοπούλου είναι η τελευταία ευκαιρία να αποκτήσει η πόλη ένα πνεύμονα πρασίνου, αφού έχει έκταση περίπου 55 στρ. και ουσιαστικά είναι ανενεργό. Να θυμίσω επίσης ότι μετά από κινητοποίηση χιλιάδων πολιτών σταμάτησε η τσιμεντοποίησή του το 2006, αλλά και προέκυψε μετά από πιέσεις ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου το 2010 το στρατόπεδο να γίνει χώρος πρασίνου.
Και ενώ η σημερινή Δημοτική Αρχή δεν έχει κάνει τίποτα μέχρι σήμερα στην κατεύθυνση της παραχώρησης, ξαφνικά ο πρωθυπουργός με πάσα επισημότητα ανακοινώνει ότι το στρατόπεδο θα παραχωρηθεί στον Δήμο. Αντί όμως να δούμε τα στρατιωτικά καμιόνια να φεύγουν για να γίνει η αναμενόμενη φύτευση, προκύπτει επίσκεψη παραγόντων του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας στον δήμαρχο. Χωρίς να υπάρχει σχέδιο, χωρίς να έχει ενημερωθεί κανείς, αφού «η επίσκεψη ήταν ξαφνική», με τον δήμαρχο να δηλώνει ότι «δεν μπορούμε να ζητάμε δωρεάν ακίνητα και να μας τα δίνουν»… Κάτι ακούστηκε το στρατόπεδο να το ανταλλάξει ο Δήμος με μεγάλη έκταση που έχει στο Ακρωτήρι…
Και εδώ τίθενται τα ερωτήματα: Τι όραμα έχουμε για την πόλη μας; Και πώς το διεκδικούμε; Με το καλημέρα σας έχουμε υποχώρηση του επικεφαλής του Δήμου από ειλημμένη απόφαση προηγούμενου δημοτικού συμβουλίου; Και ποιος σας είπε ότι μπορείτε να παζαρεύετε την περιουσία του Δήμου, δηλ. των δημοτών; Δεν νομίζετε ότι αρκετά έχει δώσει ο χανιώτικος λαός στον στρατό; Πώς στέκεται το σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο απέναντι μάλιστα σε προηγούμενες ομόφωνες αποφάσεις του;
Σήμερα στην πόλη υπάρχουν αυτοί που είναι άτολμοι, φοβούνται, δεν συνεργάζονται, μιλούν μονομερώς, ψελλίζουν δικαιολογίες για τις υποχωρήσεις τους, διαχειρίζονται πρόχειρα σοβαρά ζητήματα της πόλης, ψάχνουν νομικά τερτίπια ότι δήθεν απαγορεύεται η παραχώρηση. Υπάρχουν όμως και αυτοί που δεν βολεύονται με ψίχουλα, που διεκδικούν μαχητικά αυτό που τους ανήκει. Είναι αυτοί που δήλωσαν το “παρών” κατά χιλιάδες στις γιορτές διεκδίκησης και θα ξαναβρεθούν όπου και όποτε χρειαστεί για να δείξουν ότι είναι αποφασισμένοι να μην υποχωρήσουν στο αίτημα για παραχώρηση χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
