Προς τέρψιν και ευχαρίστηση πολλών και ιδιαίτερα των μέσων πληροφόρησης, αλλά και των κουτσομπολιών των social media συνεχίζεται καθημερινά το σήριαλ στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα κόμμα που «ενηλικιώθηκε» και «ανδρώθηκε», γρήγορα, αφού από το 3% , ανέβηκε στο 36% στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Κάθισε επί τέσσερα χρόνια στα κυβερνητικά έδρανα, αποκτώντας ερείσματα για ρηξικέλευθες πολιτικές θέσεις, μέσα σε μια ταραχώδη περίοδο κοινωνικής και οικονομικής κρίσης. Ένα κόμμα που αποτελείται από ένα συνονθύλευμα μικρών κομμάτων, διαφορετικών τάσεων, κατάφερε να έρθει στην εξουσία και να φέρει τα πάνω κάτω.
Ίσως, η παρατεταμένη οικονομική ένδεια της χώρας, ταυτόχρονα με την αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων, να έστρωσαν το κόκκινο χαλί για το μέγαρο Μαξίμου, στον λεγόμενο ΣΥνασπισμό της ΡΙζοσπαστικής Αριστεράς. Μετά από απανωτές ήττες, σε διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις, από το 2019 έως τις πρόσφατες εκλογές του καλοκαιριού του 2023, σήμερα διαγράφει μια φθίνουσα πολιτική πορεία, χωρίς σημάδια ανάκαμψης.
Κρισιμότερη στιγμή ήταν η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, πρώην προέδρου του κόμματος και ταυτόχρονα η εκλογή από τη βάση των μελών του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του κόμματος. Εκεί που θα περίμενε κανείς, φυσιολογικά να πάρει τα πάνω του το κόμμα αυτό και να γίνει, ας πούμε, το αντίπαλο δέος, στην παντοκρατορία της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή, μια στιβαρή αξιωματική αντιπολίτευση, οι ελπίδες έγιναν φρούδες, σύμφωνα με τις δημοσκοπικές μετρήσεις της κοινής γνώμης. Σήμερα, μετά από διάφορες αιχμηρές δηλώσεις, υπονοούμενα, αποχωρήσεις και διαγραφές, μελών και στελεχών, φαίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, να βρίσκεται εν μέσω μιας κρίσης, η οποία μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα, με την ισχυροποίηση του νέου αρχηγού ή να διαλυθεί στα «εξ’ ων συνετέθη» και να φτάσει σε μονοψήφια νούμερα, όπως πριν αρκετά χρόνια! Όλα τα κόμματα περνούν κρίσεις στην πορεία του χρόνου, αφού όλα αλλάζουν, οι συνθήκες, τα πρόσωπα….!
Φυσικό επακόλουθο, λοιπόν, είναι μέσα σε μια τέτοια αναμπουμπούλα, κάποιες «ύαινες» να χαίρονται και να ακονίζουν τα δόντια τους για την ολική καταστροφή του κόμματος. Παρόλα αυτά, στην χώρα μας και στις εποχές που ζούμε, χρειάζεται σύμπνοια και φυσικά μια αξιόπιστη, αξιωματική αντιπολίτευση, να ανταποκρίνεται πειστικά στον θεσμικό της ρόλο, να αξιολογεί και να ελέγχει το κυβερνητικό έργο. Έτσι μόνο θα υπάρχει μια ισορροπία στο πολιτικό σκηνικό, αφού θα δημιουργείται εποικοδομητικός διάλογος για τα καυτά προβλήματα της χώρας μας. Πραγματικά, τα προβλήματα δεν περιμένουν, δεν έχουν συναισθήματα, όπως η ακρίβεια, η φτώχεια, η κλιματική αλλαγή, οι πόλεμοι γύρω μας, κλπ.
Οι διελκυστίνδες και τα bran de fer που βρίσκονται στο πολιτικό προσκήνιο και δημιουργούν αυτό το μονότονο, τοξικό πεδίο αντιπαράθεσης, δεν ωφελεί κανένα, ούτε αντιπολίτευση, ούτε συμπολίτευση, αλλά ούτε και την κοινωνία μας που ταλανίζεται, καθημερινά, με τα άλυτα προβλήματά της. Οι ύαινες ελλοχεύουν κάθε στιγμή, από το πουθενά για να αρπάξουν, στα μουλωχτά και να λυντσάρουν το πληγωμένο και αδύναμο θύμα τους.
Σ΄ αυτή την συγκυρία, το θύμα δεν είναι κανένας άλλος, αλλά ο ίδιος ο λαός!
