Διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ

Η διαδικασία για εκλογή προέδρου στον Σύριζα το Νοέμβριο βρίσκει τον Αλέξη Τσίπρα, να μη συμφωνεί, αλλά να μην παρεμβαίνει με τη δικαιολογία ότι δεν θα είναι σωστό να μείνει το κόμμα χωρίς αρχηγό επί ένα πεντάμηνο.
Η πολιτική Γραμματεία θα συνεδριάσει την Κυριακή 15, Ιουλίου, να αποφανθεί για τον οδικό χάρτη, που θα ακολουθήσει, καθώς το κόμμα βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο και οφείλουν όλα τα όργανά του να σταθούν “στο ύψος των ευθυνών τους”.
Στο κόμμα με την επωνυμία, που εμφανίζεται ως ΣΥΡΙΖΑ προοδευτική συμμαχία υπάρχουν τάσεις, οι οποίες υποστηρίζουν την εκλογή τον Σεπτέμβριο, όπως η ΡΕΝΕ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ) και η κίνηση μέλλον, αλλά διαφορετική πρόταση φράζουν η “53+” του Τσακαλώτου, που μετονομάστηκε σε “ομπρέλα” οι πασοκογενείς, η ομάδα των “6+6” και η ΔΗΜΑΡ. Η πρώτη ομάδα υποστηρίζει ότι προηγείται η συζήτηση για το πολιτικό πλαίσιο της παράταξης του καθορισμού των κόκκινων γραμμών και έπονται τα προσώπα.
Υπάρχει και τρίτος πόλος. Προτείνεται από επώνυμο στέλεχος και η επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ, ανατρεπομένων των αποφάσεων του προηγούμενου συνεδρίου, και από το καινούργιο να εκλεγούν νέα κεντρική επιτροπή, νέα όργανα και ο πρόεδρος με διαδικασίες από τα όργανα και όχι από κομματικά μέλη, που μπορεί να εγγραφούν γι’ αυτό και μόνο το σκοπό. Πόσο υπολογίσιμος είναι ο επιτελής της παράταξης, που πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες του στην αριστερά και να κρατήσει αποστάσεις από την σοσιαλδημοκρατία που έχει συμβιβαστικές τάσεις; Η εκλογή από τα όργανα δικαιολογείται απόλυτα διότι ο πρόεδρος θα υποστηριχθεί από αυτά σε κάθε δύσκολη στιγμή, πράγμα που δεν μπορεί να γίνει από τα μέλη του κόμματος, τα οποία και ίσως να είναι παρεμβατικά, ξένα προς αυτό ή της στιγμής και να αδιαφορήσουν. Ενδέχεται, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ να εγκλωβιστεί σε διενέξεις των συμμαχιών με απώλεια του σωστού προσανατολισμού, αποτέλεσμα της προσπάθειας ανεύρεσης νέας κομμάτικης ταυτότητας. Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ επιδεινώθηκε μετά την παραίτηση Τσίπρα και τις εσωκομματικές διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου. Η εγκατάλειψη του προεδρικού αξιώματος αφήνει κενό στην πολιτική αντιπαράθεση και δίνει την ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ να παλέψει, μήπως κερδίσει τη Βουλή το ρόλο του δεύτερου.