Δύει το άστρο του Σαμαρά

Οι πολιτικοί σχηματισμοί γεννιούνται μερικοί μεγαλώνοντας, μεγαλουργούν, αλλά τελεολογικώς παρακμάζουν και παραμένουν στη μνήμη ως απολιθώματα. Να θυμηθούμε το κόμμα Ελευθεροφρόνων, των Βασιλοφρόνων, των Λαϊκών και των Βενιζελικών, του Συναγερμού του Παπάγου και της ΕΡΕ του Καραμανλή, της ΕΚ του Γ. Παπανδρέου και τέλος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οπου η κάθε κυβέρνηση δεν αποδίδει, είτε από έλλειψη συντονισμού, είτε λόγω ανεπάρκειας των υπουργών και αντιθέσεων μεταξύ των, τις αποτυχίες τις χρεώνεται ο πρωθυπουργός, γιατί η ευθύνη επιλογής συμβούλων και υπουργών είναι δική του.
Κοινή, λοιπόν, η μοίρα όσων μεγάλων αποτυγχάνουν σε εκλογές. Πέφτουν με πάταγο, οπότε η αποδόμηση και ο παραμερισμός των προετοιμάζεται σιγά – σιγά και ολοκληρώνεται μέσα από θεσμικά όργανα, όπως είναι οι Κ.Ο. και τα συνέδρια. Πρόκειται γι’ αυτούς που ανεδείχθησαν υπερασπιστές των δημοκρατικών κατακτήσεων, αλλά πρόκριναν “το νόμιμον και ηθικόν” και δημιούργησαν την τάξη των Ελλήνων πατρικίων, των “ίσων μεταξύ ίσων” (!) για να προσαρμόσουν με σύγχρονα μέτρα τους υπόλοιπους Ελληνες αναξιοπαθούντες στον εκσυγχρονισμό, που μας πήρε και μας σήκωσε!
Οι άνευ ήθους κρυψίνοες “αξιωματούχοι” βρίσκονταν πάντα στο προσκήνιο με ίσες ευκαιρίες, μ’ αυτούς που ήσαν ικανοί στη διαχείριση των κοινών, τους οποίους σκοπίμως παραγκώνιζαν.
Η ισότητα των ικανών έδωσε τη θέση της στην ισότητα των ισχυρών, των συγγενών και φίλων πράσινων, γαλάζιων, κόκκινων ή πολύχρωμων. Καρέκλες, οφίτσια, ρουσφέτια μόνο γι’ αυτούς.
Το ναυάγιο του ΠΑΣΟΚ έγινε. Ακολούθησε της ΝΔ. Καταραμένες εκλογές του Γενάρη. Τέτοιο ρεζιλίκι δεν είχε ματαγίνει. Τόσα εκατομμύρια, που ταξίδευαν με καπετάνιο τον κ. Σαμαρά, αναζητούν άλλο για να πορευθούν. Οι παρακαθήμενοι συμβουλεύουν την απόρριψη της “σαβούρας” και τη “ναυτολόγηση” νέου καπετάνιου με αστέρια για τη διάσωση του καραβιού.
Ετσι άρχισαν τα συντροφικά μαχαιρώματα κάτω από τη ζώνη. Οπως λένε οι κακές γλώσσες, διοργανώθηκε ένα δείπνο από κορυφαίους της ΝΔ, όχι σε κάποιο σπίτι, να τους περιποιηθεί ο οικοδεσπότης και να τα πουν με την ησυχία τους, αλλά σε επώνυμο κέντρο, όπου οι τοίχοι έχουν αφτιά και ο κόσμος μάτια, να μαθευτεί ότι κάτι συμβαίνει και να πάρει επίσημο χαρακτήρα.
Το ερέθισμα προήλθε απ’ τον ίδιο τον κ. Σαμαρά, που συγκάλεσε για την 19η Φεβρουαρίου συγκέντρωση της Κ.Ο., πρώτη φορά μετά 2 1/2 χρόνια, αφ’ ότου έγινε πρωθυπουργός και άδραξαν την ευκαιρία οι “ανησυχούντες”. Τι θα τους πει; Οτι θ’ ακολουθήσει τον δρόμο της φυγής, όπως έκαναν και οι προκάτοχοί του Μητσοτάκης, Ράλλης και Καραμανλής ή ότι θα μείνει να βρει νέα ρότα, να δώσει νέα ώθηση στο κόμμα; Δύσκολο πράγμα ν’ αντιπολιτεύεσαι μια κυβέρνηση και να κρέμεσαι απ’ αυτούς που άλλοτε περιφρονούσες, όταν σε επέκριναν και τους θεωρούσες “κώνωπες επί κέρατος βοός”. Συνήθως μία αντιπολίτευση δεν κάνει σωστά τη δουλειά της, δεν ασκεί αποτελεσματικά τον ρόλο της και κάνει λάθη, όταν εμφιλοχωρούν πολιτικές αντιπαραθέσεις και φιλοδοξίες που δημιουργούν μίση. Κι αν του κουνήσουν “Καλαματιανό μαντίλι”, θα φανεί σύντομα.
Ανταγωνίζονται ποιος θα πάρει την πρώτη θέση από εκείνους τους “μεγάλους”, που δεν θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την πτώση και φωνάζουν πως “έχει ο καιρός γυρίσματα”. Αφού, λοιπόν, χρειάζεται να βρεθεί νέος καπετάνιος, ας αφήσουν τους επιβάτες ν’ αποφασίσουν (τις τοπικές οργανώσεις που λένε) για να ’χουν και το ελαφρυντικό ότι “ο λαός μίλησε”. Αλλά ένας αρχηγός όσο άξιος και να ’ναι δεν πετυχαίνει τίποτα αν τον ακολουθούν αιθεροβάμονες συμβουλάτορες. Την ανικανότητα τέτοιων συμβούλων πληρώνει ο κ. Σαμαράς, ο οποίος χαρακτηρίζεται ο πλέον αποτυχημένος πρωθυπουργός της δεξιάς και ας τον λιβανίζανε μερικοί απ’ τους 15 περίπου Σαμαρικούς βουλευτές απ’ τους 76 εν συνόλω που εξελέγησαν.