Διήγημα: Αυτός, αυτή και τα μυστήρια

Ήταν πολύ μυστηριώδης η καθηγήτρια στο φροντιστήριο απέναντι από το σπίτι.
Δεν είχε επάνω της τίποτα το μυστηριώδες, αλλά μου μοιάζε μέγα μυστήριο πως περνούσα ώρες να την παρακολουθώ να κάνει μάθημα στους μαθητές.
Το φροντιστήριο είχε μία τζαμαρία και μπορούσα να βλέπω και τις αντιδράσεις των παιδιών και τη δική της χορευτική κίνηση όταν δίδασκε.
Νομίζω ότι δίδασκε φιλολογικά μαθήματα και χόρευε ταυτόχρονα.
Τόσες μέρες τώρα για δύο ολόκληρους μήνες δεν την είδα ποτέ να παραδίδει μάθημα ή να απαντά σε ερωτήσεις καθιστή.
Και αυτό πράγματι ήταν το πιο μεγάλο μυστήριο.
Δίπλα ακριβώς ήταν μία δεύτερη αίθουσα διδασκαλίας κι εκεί η καθηγήτρια παρέδιδε το μάθημα πάντα καθιστή.
Το “μυστήριο” δίδασκε, λικνιζόταν και χόρευε με τη μέση της.
Προφανώς ήταν ξανθιά.
Δεν μπορείς ποτέ να γράψεις, να πεις μια ιστορία αν η πρωταγωνίστρια της ιστορίας δεν είναι λίγο ξανθιά.
Το είπα αυτό στη γυναίκα μου και με πήρε “κυνήγι” γιατί είναι καστανή.
Και αυτό ακόμη είναι ένα μυστήριο.
Τελικά όλα τα μυστηριώδη πράγματα συμβαίνουν σε μένα τελευταία.
Αυτόν τον χειμώνα περνούσα φίνα στο σπίτι κάθε απόγευμα.
Η καθηγήτρια χόρευε, ποτέ δεν άκουγα τι έλεγε και εγώ απολάμβανα το θέαμα.
Το ξέρω ότι σας φαίνεται απίστευτο, αλλά είχε μια καταπληκτική μέση και ένα νόστιμο λίκνισμα όταν περπατούσε μέσα στην τάξη.
Και αυτό είναι… ένα μεγάλο μυστήριο, αν σκεφθείς ότι η διπλανή πάντα καθόταν.
Άρχισα στ’ αλήθεια ν’ ανησυχώ μήπως κάτι σοβαρό μού συμβαίνει.
Μμμμμμ, χόρευε όμως υπέροχα.
Δεν άκουγα ποτέ τι έλεγε η καθηγήτρια (μιας και ήμουν κι εγώ καθηγητής) και αυτό ερέθιζε τη σκέψη μου ακόμα περισσότερο.
Τι να έλεγε στους μαθητές μου, το πουλάκι μου, την ώρα που δίδασκε;
Έλεγε τα ίδια που έλεγα στην τάξη;
Έλεγε κάτι άλλο επειδή χόρευε;
Και αυτό είναι ένα μεγάλο μυστήριο.
Όλα τα μυστηριώδη πράγματα σε μένα συμβαίνουν τελευταία. Τυχαίο;
Μέσα στην τάξη της καθηγήτριας γινόταν ένα μεγάλο ζεύκι, ένα μεγάλο ξεφάντωμα.
Τα παιδιά στην τάξη της ήταν όμως πολύ προσηλωμένα.
Την παρακολουθούσαν, ειδικά τα αγόρια, αμίλητα.
Οι δικοί μου μαθητές πάντα ήταν ανήσυχοι και έκαναν φασαρία.
Και αυτό επίσης είναι ένα μεγάλο μυστήριο.
Και η καθηγήτρια χόρευε, χόρευε, χόρευε.
Έκανε μάθημα πάντα μόνο το απόγευμα.
Και αυτό ήταν μια μεγάλη απόλαυση.
Μια τρομερή πρόκληση. Η γυναίκα μου άρχισε κάτι να υποψιάζεται.
Σιγά το πράγμα…
Έπρεπε να την πλησιάσω την καθηγήτρια, να της μιλήσω.
Ένα βράδυ στις 9 πήρα τη μεγάλη απόφαση.
Όταν τέλειωσε το μάθημα, βγήκα τρέχοντας από το σπίτι μου και μπήκα στην τάξη της και μπροστά στα παιδιά τη ρώτησα αν ξέρει τι σημαίνει “μπιζικάρω”.
Με είδε και η γυναίκα μου που έφυγα – με κοίταξε λάγνα η καθηγήτρια και μου απάντησε:
«Μπιζικάρω σημαίνει προκαλώ», και άρχισε να χορεύει προκλητικά μέσα στην τάξη.