Πάντα έλεγα να ζήσω ένα μεγάλο έρωτα στο καρναβάλι της Βενετίας. Η γυναίκα μου
έλεγε «Κάνε ό,τι θες, αρκεί να είναι πολύ». Έβγαλα κρυφά τα εισιτήρια,
έκλεισα ξενοδοχείο και είπα στη Μαίρη ότι έπρεπε επειγόντως να επισκεφτώ τη μητέρα μου στην επαρχία για την υγεία της.
Αμέσως το μετάνιωσα.
Δεν ξέρω πια τι νιώθω για τη Μαίρη, δεν ξέρω πια τίποτα για μένα. Σκέφτηκα να ακυρώσω
το ταξίδι στη Βενετία, γιατί γιόμισα τύψεις, αλλά με κυρίευσε το πάθος της “Μάσκας”.
Πώς είναι να ερωτεύεσαι όταν δεν ξέρεις το πρόσωπο κάποιας, όταν τη βλέπεις να
φορά ένα φανταχτερό κουστούμι. Και αυτή είναι μία συναρπαστική αίσθηση. Αυτή η αίσθηση της μάσκας, αυτός ο ερωτισμός της μάσκας, ο ερωτισμός του «δεν ξέρω τίποτα για σένα!».
Το περίεργο είναι ότι στο ξαφνικό μου ταξίδι, η Μαίρη δεν αντέδρασε καθόλου. Μα δεν με νοιάζει… Με βόλεψε αυτό.
Είχα πάρει τις αποφάσεις μου.
Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στη Βενετία και δεν ήξερα τίποτα απολύτως. Πόσο γοητευτικό ήταν αυτό, πόσο συναρπαστικό για να τζογάρεις πάνω σε μία “Μάσκα”. Το ταξίδι μου ήταν υπέροχο, η διάθεση μου ήταν υπέροχη.
Στη Βενετία ο καιρός ήταν θαυμάσιος. Αλλά δεν ήξερα τι να κάνω, πού να πάω.
Αλλά ήταν όλα τόσο συναρπαστικά που περίμενα να νυχτώσει για να βρω το τσιτσέκι μου (το λουλούδι μου…)
Έτσι κι αλλιώς η νύχτα έχει πάντα τους δικούς της θεούς και λύνει όλα τα προβλήματα.
Όλα τα προβλήματα στη Βενετία τα λύνει μία νύχτα και μία μάσκα.
Το βράδυ εκείνο, η Βενετία γέμισε την καρδιά μου.
Έπρεπε να το ζήσω έντονα, να βρω την κοπέλα των ονείρων μου.
Όλα για μία μάσκα.
Τα πράγματα πάντα είναι απλά.
Βγαίνεις έξω από το ξενοδοχείο και τραβάς τον δρόμο χωρίς επιστροφή. Τόσο απλά.
Η μάσκα είναι μια παράφορη ουσία, ένα άρωμα διεθνές, η μάσκα είναι το
κορίτσι της Βενετίας, το κορίτσι το δικό μου.
Την είδα ακριβώς απέναντι στη μεγάλη πλατεία.
Την είδα από μακριά.
Τι μάσκα ήταν αυτή που φορούσε;
Και τι ωραίες χρυσές γόβες.
Το δικό μου κορίτσι με τη μάσκα.
Την πλησίασα, δεν ήξερα
τι να πω και είπα “Let’s go”.
Με κοίταξε πίσω από τη μάσκα, με έπιασε από τη μέση και άρχισε να περπατά μέσα στο πλήθος. Φορούσε μία χρυσή μάσκα… Και τα πόδια της ήταν
υπέροχα. Το επόμενο πρωινό στο ξενοδοχείο, ξύπνησα αργά.
Κοίταξα δίπλα μου στο κρεβάτι και βρήκα σε ένα χαρτί ζωγραφισμένη μία
κόκκινη καρδιά σε ένα χαρτί. Έκατσα στο κρεβάτι για ώρες, πήρα το αεροπλάνο, γύρισα στην πόλη μου, πήγα σπίτι μου ζαλισμένος και η Μαίρη έλειπε από το
σπίτι.
Ανέβηκα στο υπνοδωμάτιο με τη βαλίτσα και στο κρεβάτι μας βρήκα τη χρυσή μάσκα της Βενετίας…
