Η Αθηνά και ο Κωνσταντίνος ζουν σε ένα ήσυχο προάστιο της πρωτεύουσας.
Είναι ο κόπος µιας ζωής.
Κάθε βράδυ αφού βάλουν τα παιδιά τους και κοιµηθούν, βγαίνουν και κάνουν νυχτερινές βόλτες σε αυτό το ήσυχο προάστιο.
Ποτέ δεν σταµατούν για να καθίσουν κάπου.
Μόνο περπατούν, συζητούν και κάνουν έναν απολογισµό της ηµέρας για την οικογένεια τους, τις σπουδές των παιδιών, την κατάσταση στη χώρα, τα οικονοµικά τους και τη ζωή τους.
Η Αθηνά και ο Κωνσταντίνος δεν παντρεύτηκαν από κάποιο παράφορο έρωτα, δεν φλερτάρουν ποτέ, ακόµη και τα παιδιά τους από την ανάγκη τους να συζητούν τα γέννησαν.
Πράγµατι ήταν δύο καλοί φίλοι µε µια πνευµατική έλξη· πράγµα σπάνιο, αλλά όχι ασυµβίβαστο µε τη σκοτεινή πλευρά της Ιστορίας.
Κάθε βράδυ, λοιπόν, αυτός ο νυχτερινός περίπατος στο ήσυχο προάστιο, χωρίς ποτέ να διαφωνήσουν, πάντα πιασµένοι χέρι µε χέρι.
Τον χειµώνα ήταν πιο περιπετειώδης ο νυχτερινός τους περίπατος.
Η Αθηνά επειδή κρύωνε αισθανόταν την ανάγκη να σφίξει τον Κωνσταντίνο στην αγκαλιά της, αλλά ο άντρας της είχε τόσα πολλά να της πει µε τρυφερότητα για την ηµέρα που προηγήθηκε.
Η αλήθεια είναι ότι είχαν γίνει νυχτοπούλια και είχαν µάθει απ’ έξω τη διαδροµή.
Τα πάντα ήταν κάθε βράδυ, ίδια και απαράλλαχτα στη θέση τους.
…Και τα παιδιά κοιµόντουσαν ήσυχα στο σπίτι.
Είχαν µάθει από τις διηγήσεις των γονιών τους, και τα παιδιά τους, απ’ έξω τη διαδροµή… την έβλεπαν κάθε βράδυ στον ύπνο τους.
Πολλές φορές τα παιδιά παραµιλούσαν στον ύπνο τους και συµµετείχαν στην κουβέντα των γονιών τους.
Τέτοια µέθεξη, τέτοια αυθυποβολή.
Ο Κωνσταντίνος είπε ένα βράδυ στην Αθηνά: «Τώρα τα παιδιά µας ακούνε. Η Μέλανι δεν συµφωνεί µε αυτά που λες».
Η Αθηνά τον πίστεψε τον άντρα της.
∆εν είχε κανένα λόγο να µην το πιστέψει άλλωστε, αφού σίγουρα η Μελάνι θα της έλεγε το επόµενο πρωινό (όταν έπαιρναν πρωινό),
– Μαµά, αυτό που είπες για το µάθηµα της Βιολογίας δεν ήταν σωστό.
Και οι νυχτερινές βόλτες και συζητήσεις του ευτυχισµένου ζευγαριού συνεχίζονταν για µήνες, για χρόνια.
Φέτος τον χειµώνα, τα βράδια ο Κωνσταντίνος αισθανόταν πολύ ακµαίος.
Είχε µία τροµερή όρεξη για κουβέντα στον δρόµο, αµέσως µετά το δείπνο τους.
Στην Αθηνά αυτό δεν έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
Πάντα τον χειµώνα, έτσι ήταν ο Κωνσταντίνος.
Είναι αλήθεια (το έλεγαν και οι γιατροί…) ότι εµπνεόταν από τον χειµώνα.
Ξέχασα να σας πω ότι και στον γιατρό πήγαιναν µαζί.
Ο οικογενειακός τους γιατρός εντυπωσιαζόταν από τις γνώσεις τους.
Τι έχει να ζηλέψει και από ποιον, αυτή η αστική µυθολογία; Η δική τους;
Μέχρι και ο γιατρός υποκλινόταν µε δέος µπροστά τους.
Την τελευταία εβδοµάδα, ο Κωνσταντίνος είχε κερδίσει πολλά χρήµατα από τη δουλειά του.
Ξεδίπλωσε όλο του το ταλέντο και οι προϊστάµενοι του, το αναγνώρισαν έµπρακτα αυτό.
Εκτός από τον έπαινο για τους στόχους και το χρηµατικό έπαθλο, δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητο.
Όλα πήγαιναν πρίµα.
Γι’ αυτό ο χειµώνας, στο ήσυχο προάστιο είναι το φόρτε του Κωνσταντίνου.
Σίγουρα αυτό το Σαββατόβραδο θα είχε να πει πολλά (τόσα και άλλα τόσα…), υποψιάστηκε η Αθηνά.
Προτίµησε εκείνο το Σαββατόβραδο η οικοδέσποινα, να ετοιµάσει κάτι πικάντικα για δείπνο, για την αγαπηµένη της οικογένεια.
Όλοι ήταν ενθουσιασµένοι µε αυτήν την ιδέα.
Στιγµές στο σπίτι, απόλυτης οικογενειακής γαλήνης και ευτυχίας.
Μέχρι και την τηλεόραση άνοιξαν από τη χαρά τους.
Έφαγαν όλοι µε περίσσια όρεξη και σχολίαζαν µε χαµόγελα τα «νέα» που έβλεπαν στις Ειδήσεις.
Ήταν µία ιδανική οικογένεια.
Από τη χαρά του ο Κωνσταντίνος, έπιασε τρυφερά την Αθηνά από τη µέση, µπροστά στα παιδιά.
Τότε τα παιδιά σηκώθηκαν από το τραπέζι και αγκαλιάστηκαν όλοι µαζί στη µέση της κουζίνας!
Τα παιδιά πήγαν ευτυχισµένα για να κοιµηθούν.
«Έλα τώρα, Αθηνά, ετοιµάσου να βγούµε για τον περίπατο µας», είπε ο Κώστας.
Άλλο που δεν ήθελε η Αθηνά. Σε 5 λεπτά βρίσκονταν στον δρόµο. Τίποτα δεν είχε αλλάξει.
Όλα ήταν ίδια και απαράλλαχτα στο ήσυχο προάστιο της πρωτεύουσας.
Η αλήθεια είναι ότι έκανε πολύ κρύο εκείνο το βράδυ, αλλά η Αθηνά είχε τις κουβέντες του Κωνσταντίνου για να ζεσταθεί.
Έµοιαζαν όλα παραµυθένια.
Στον δρόµο δεξιά από το σπίτι τους, ένα αυτοκίνητο σταµάτησε µε ιλιγγιώδη ταχύτητα, δύο ένοπλοι κουκουλοφόροι βγήκαν απ’ αυτό και άρπαξαν την Αθηνά.
Ο Κωνσταντίνος δεν κατάλαβε τίποτα.
Εξιστορούσε στην Αθηνά τη µεγάλη του οικονοµική επιτυχία, στη δουλειά του.
