Πάντα ήθελα να γίνω ένας ασυνήθιστος κατάσκοπος.
Και µόνο σε αυτήν την ιδέα αισθανόµουν υπέροχα.
Το πρώτο πράγµα που έκανα λοιπόν, για να πετύχω τον στόχο µου, ήταν να µελετήσω ψυχολογία.
Αυτό πάντα πίστευα ότι οργανώνει το µυαλό ενός κατασκόπου.
Αγόρασα βιβλίο ψυχολογίας και πέρασα ώρες ατέλειωτες να τα µελετώ.
Γνώρισα έτσι καλύτερα τον αντίπαλο, που ακόµη δεν είχα προσδιορίσει ποιος ήταν…
Η αλήθεια είναι ότι για να γίνεις ένας ασυνήθιστος κατάσκοπος, πρέπει ν’ αλλάξεις όλες τις συνήθειες σου.
Και είχα πολλές κακές συνήθειες.
Κατ’ αρχήν κάπνιζα στη ζούλα, στα κρυφά, γι’ αυτό έκοψα αµέσως το κάπνισµα και το αλκοόλ.
∆εν ήταν πολύ εύκολο αυτό, γιατί το πρώτο πράγµα που κάνουν οι καπνιστές είναι να λένε ψέµατα στον εαυτό τους.
Με το αλκοόλ δεν δυσκολεύτηκα, γιατί άρχισα να πίνω σουµάδα.
… “Φρούτο εξωτικό µα και γήινο ταυτόχρονα”, λένε για τη σουµάδα.
∆ιάβασα δέκα βιβλία ψυχολογίας, µάσαγα τσίχλες και έπινα σουµάδες.
Τώρα ήµουν έτοιµος να φοιτήσω στη Μεγάλη των Κατασκόπων Σχολή.
Αλλά δεν υπήρχε τέτοια σχολή απ’ ότι έµαθα…
∆εν το έβαλα όµως κάτω, δεν µε “πήρε από κάτω”, που λένε οι πιτσιρικάδες.
Θα γινόµουν ένας ασυνήθιστος κατάσκοπος, κάτι το ξεχωριστό.
Είναι αλήθεια βέβαια ότι µου άρεσε πολύ η Κλαίρη στο ρετιρέ της πολυκατοικίας µας.
Ήταν ψηλή, όµορφη και βεργολυγερή. Κούκλα…
Εγώ της έπεφτα κοµµατάκι κοντούλης, αλλά τι σηµασία έχει αυτό µπροστά στη Μεγάλη των Κατασκόπων Σχολή.
Αποφάσισα λοιπόν, σε πρώτη φάση να αρχίσω να κατασκοπεύω την Κλαίρη.
Μην ξεχνάτε ότι όλοι από κάπου ξεκινούν.
Και η Κλαίρη ήταν η καλύτερη αιτία και αφορµή, για να γίνω ένας ασυνήθιστος κατάσκοπος.
Η αλήθεια επίσης είναι ότι έβρισκα την Κλαίρη πιο ενδιαφέρουσα από την κατασκοπεία.
Αλλά το µετάνιωσα αµέσως αυτό που σας είπα τώρα, γιατί είχα θέσει τον υψηλό στόχο, να γίνω κατάσκοπος.
Θα γινόµουν όπως διάβαζα στα κόµικς, ο “Ζακού ο εκδικητής”.
Για την ώρα, σήµερα το απόγευµα θα πάρω από πίσω την Κλαίρη για να την παρακολουθήσω.
Ξεκίνησα να το κάνω αυτό ένα απόγευµα του Οκτωβρίου.
Τα βιβλία της ψυχολογίας µε βοήθησαν πολύ σε αυτό.
Την πήρα στο κατόπι και δεν κατάλαβε ότι την παρακολουθούσα.
∆ιασχίσαµε µια µεγάλη λεωφόρο και δεν µε πήρε χαµπάρι η Κλαίρη.
Συνεχίσαµε µε τα πόδια και σε δεύτερο µεγάλο δρόµο.
Χαλάλι τα βιβλία που διάβασα. Οι ώρες µελέτης…
Πήγαµε να περάσουµε ένα πολυσύχναστο φανάρι και έπεσα επάνω σε ένα µηχανάκι.
Γύρισε η Κλαίρη και µου φώναξε «Γιατί µε παρακολουθείς ρε ηλίθιε;»
