Διήγημα: Σουίτα

Ήθελα πάντα να προσφέρω µια σουίτα σε ένα κορίτσι και σε µια πατρίδα.
Ήθελα να ‘ναι όµορφη να πάµε σε µια σουίτα ξενοδοχείου και να πούµε γλυκόλογα για την πατρίδα.
Νοµίζω ότι αυτό λείπει, από την ζωή µου.
Τα γλυκόλογα σε µια σουίτα και µια πατρίδα που να ‘ναι περήφανη για µας.
∆ιάλεξα αµέσως το κορίτσι.
Η σουίτα ήταν εύκολη υπόθεση, γιατί το ξενοδοχείο ήταν δικό µου εκ πατρός…
Το κορίτσι ήταν η Ρένια.
Η Ρένια ήταν η µόνη κοπέλα, που δεν την έβλεπα σαν χαµαλίκι.
Το πρόσωπο της ήταν το πιο όµορφο τοπίο που είχα δει.
Και τα χέρια της και τα πόδια της, κάνανε δέηση στον ουρανό.
Ποτέ δεν είχα δει την Ρένια σε έκταση.
Γι’ αυτό της προσφέρω την σουίτα και τα γλυκόλογα για την πατρίδα.
Και µετά τη δέηση στον ουρανό, τα πόδια της συναντιόταν µε τις επίγειες δυνάµεις.
Μου φαίνεται πως αυτά τα πόδια µπορούν να ενώσουν την γη µε τον ουρανό.
Τελευταία (επειδή ήµουν χορτάτος), µε είχε πιάσει και το πατριωτικό µου.
Ηµών των εραστών, πάσα γη τάφος.
Ζήτησα από την καµαριέρα να ετοιµάσει την σουίτα.
«Την έχουν κλείσει κύριε Κώστα», µου είπε.
«Ακυρώστε το», της απάντησα.
Έτσι ορθά, κοφτά, έτσι ήµουν εγώ!
∆εν ήξερα όµως πού θα βρω τη Ρένια.
Είναι αλήθεια ότι είχαµε συναντηθεί µόνο δύο φορές και δεν είχαµε ανταλλάξει τηλέφωνα.
Θα το αναθέσω να την βρει ένας ντετέκτιβ.
Λεφτά έχουµε ό,τι γουστάρουµε κάνουµε.
Αυτή η µαταιοδοξία του σασπένς, σε αυτή την ιστορία µε γοήτευε.
Πήρα τηλέφωνο αµέσως τον ντετέκτιβ.
Του έδωσα όσα στοιχεία είχα στη διάθεση µου, του είπα την ιδέα µου για την σουίτα και για την πατρίδα.
Την βρήκε εξαιρετική.
Μετά συζητήσαµε για την αµοιβή του.
∆εν µου φάνηκε εξαιρετική ιδέα τα χρήµατα που µου ζήτησε για να βρει την Ρένια.
∆εν πειράζει.
Λεφτά έχουµε ό,τι γουστάρουµε κάνουµε.
Κατέβηκα στο µπαρ του ξενοδοχείου.
Σκέφτηκα την δέηση στον ουρανό µε τα χέρια και τα πόδια της Ρένιας.
Το Ελληνικό φως, που λένε και οι τουρίστες.
Την Ρένια την είχα συναντήσει στην δεξίωση ενός φραγκάτου.
Την δεύτερη φορά την συνάντησα σε ένα εστιατόριο µε την παρέα της.
Την κράτηση στην σουίτα την είχα ακυρώσει, µε τον ντετέκτιβ είχα µιλήσει, τώρα το µόνο που έµενε είναι να διαβάσω µεγάλα ιστορικά γεγονότα της πατρίδας.
Και µέσα σε αυτά τα γεγονότα, να προσαρµόσω τα γλυκόλογα µου.
Είµαι τόσο γλυκός….
Και η σουίτα µου η καλύτερη στην χώρα.
Ανέβηκα στο γραφείο µου.
Έπρεπε να ξεκινήσω να διαβάζω.
Χτύπησε το τηλέφωνο µου.
Άγνωστος αριθµός.
«Καληµέρα κύριε Κώστα. Είµαι η Ρένια…»
Κατάπια το σάλιο µου.
«Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να κάνετε µια κράτηση στην σουίτα σας, για εµένα και τον αρραβωνιαστικό µου».