Διήγημα: Το ίνδαλμα

Λένε πως η ζωή κυλά δίχως να κοιτά τη δική σου μελαγχολία. Αλήθεια λένε…
Λες να ζούσα κάθε μέρα την παρθενικότητα της συγκίνησης;
Δεν ξέρω τι με είχε πιάσει μετά το διαζύγιό μου και ασχολήθηκα με το ίντερνετ και ονειρεύομαι πως είμαι ερωτευμένος παράφορα με αυτήν την Αμερικανή ηθοποιό. Και το όνομα της ντρέπομαι να πω.
Ανοίγω το κομπιούτερ, βλέπω τις φωτογραφίες της και νιώθω ένα σκίρτημα, ένα σκίρτημα σαν τότε που ήμουν νέος. Με απασχολούσε τόσο πολύ αυτή η Αμερικανίδα ηθοποιός που πέρναγα ώρες στο κομπιούτερ, την κοίταζα και σκεφτόμουν. Τι σκεφτόμουν;
Ακατάστατες σκέψεις, παλαβά πράγματα.
Σκέψου λέει να πήγαινα στην Αμερική και τυχαία σε ένα δρόμο στη Νέα Υόρκη να τη συναντούσα.
Μπορούσε να συμβεί αυτό;
Όχι βέβαια, δεν είχα τα ναύλα μου να πάω ούτε μέχρι την Αθήνα.
Δεν ξέρω καν Αγγλικά.
Ήταν τόσο όμως απόκοσμα παράφορο αυτό που ένιωθα, τόσο τρομακτικό, που άρχισα να γνωρίζω τη Νέα Υόρκη μέσα από τις ψευδαισθήσεις μου.
Μου άρεσαν τα μάτια της, τα μαλλιά της, τα χέρια της. Όλα!
Άρχισα να πιάνω και την κουβέντα με τη φωτογραφία.
«Ντου γιου λάικ, μαμζέλ, δε Γκρις;»
Αυτό το είχα ακούσει κάποτε από έναν συμμαθητή μου.
Πού να τα πω αυτά, σε ποιον να τα πω και να με πιστέψει;
Πέρναγα ώρες και ώρες στο κομπιούτερ.
Μετά το διαζύγιο μου είχα αλλάξει πολύ. Το καταλάβαινα αυτό. Δεν έκανα παρέες για να μου το επισημάνουν, αλλά το καταλάβαινα. Το ’νιωθα.
Είναι αυτό με τη φωτογραφία της Αμερικανίδας ηθοποιού ένα φοβερό συναίσθημα. Σε συνταράζει, που θα ΄λεγε και η καημένη η θεία Μελπωμένη.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα.
Έχω δει και κάνα δυο ταινίες της. Αλλά να την ερωτευτώ από το κομπιούτερ;
Αυτό “γέμιζε” βέβαια τον ψυχικό μου κόσμο, αλλά σιγά-σιγά άρχισα να φοβάμαι πως παλαβώνω.
Και ο φόβος και ο έρωτας είναι ένα εκρηκτικό μείγμα.
Άρχισα να παίρνω και μαζί μου το λάπτοπ στο πάρκο, στα καφέ, παντού.
Ξέρω πώς τη λένε, αλλά ντρέπομαι να σας το πω.
Θα με πιστέψετε; Κανείς δεν πιστεύει ένα ερωτύλο παλαβό.
Η επαφή μας (θου κύριε…) ήταν πνευματική. Λάτρευα το κομπιούτερ μου.
Μετά το διαζύγιο μου συνέβη αυτό. Παντέρμο διαζύγιο. Έπρεπε να μάθω Αγγλικά, να της γράφω.
Αλλά τα μαθήματα Αγγλικών κόστιζαν ακριβά.
Συνέχισα λοιπόν να κουβεντιάζω με τη φωτογραφία της.
Και αυτή με άκουγε…
Μια μέρα έμαθα ότι άνοιξε στην πόλη μας μια σχολή υποκριτικής.
Πήγα για να γραφτώ, για να γίνω ηθοποιός, για να με ερωτευτεί και αυτή.
Το κλίμα με τα νέα παιδιά στη σχολή ήταν πολύ όμορφο.
Ήταν όλοι χαριτωμένοι νέοι.
Ήλθε η σειρά μου να παρουσιάσω ένα μονόλογο στην τάξη.
Είχα προετοιμαστεί πολύ καλά.
Με βοήθησε και ο δάσκαλος μου.
Όταν ήλθε η σειρά μου σκέφτηκα το λάπτοπ, την Αμερικανίδα και άρχισα να τους λέω τι πραγματικά μου συμβαίνει με τη φωτογραφία και τον παράφορο έρωτα που νιώθω γι’ αυτήν.