“Διηγήματα του χωριού και της στάνης”

Διαβάζοντας τα γραπτά του αγαπητού και χαρισματικού ποιητή και συγγραφέα κ. Δημήτρη Τυραϊδή τέρπεσαι και χορταίνεις από ένα πλούσιο ψυχισμό, που τον διακρίνει.
Σπάνια συναντάμε συγγραφείς μ’ αυτό το χάρισμα. Το νέο του βιβλίο “Διηγήματα του χωριού και της στάνης” μου θυμίζει τον μεγάλο Παπαδιαμάντη, και θα τολμούσα, μετά λόγου γνώσεως, να τον ονόμαζα Παπαδιαμάντη της Κρήτης.
Τον διακρίνει, πέρα από τον ψυχισμό και μια ευαισθησία, που το παραμικρό τον συγκινεί. Συνομιλεί μαζί του, το σέβεται, το τιμά και το ευλαβείται. Έχομε να κάνομε με ένα βυθομετρητή, που και το πιο για πολλούς ασήμαντο το ομορφοποιεί, σαν την όμορφη καρδιά του. Όλα είναι το alter ego, ή για να θυμηθώ τον Μαχάτμα Γκάντι «παν το ζειν, πλησίον μου εστί».
Βουνά, λαγκάδια, ραχούλες, δάση και λιβάδια, πετούμενα, ουρανοί και θάλασσες τον συγκινούν. Ζωντανές οι παιδικές αναμνήσεις στα πέτρινα χρόνια της φτώχειας και της ανέχειας, ένα απλό βοσκαρούδι τριγυρνώντας «στις πεντάμορφες ραχούλες της ώριας Ορθρυς ως γεωργοκτηνοτρόφος» με την αξιέπαινη προσπάθειά του, και με πρώτους δασκάλους που αναφέρει προλογικά, αναδεικνύεται σε χαρισματικό ποιητή και πεζογράφο.
Διαβάζοντας το υπέροχο αυτό βιβλίο του γίνεσαι ένα με τον συγγραφέα, τους τόπους και τα πρόσωπα, ίσως σου θυμίζει και δικά σου βιώματα. Ανθρωποι του μόχθου και των στερήσεων. Απλοί, πολλοί αγράμματοι, μα με συναισθήματα, με συντροφικότητα, αλαφροΐσκιωτοι. Παιδιά φτωχά μ’ εκείνα τα παιδικά παιχνίδια καμιά σχέση με τα σημερινά. Μια περιγραφή που μας θυμίζει και τα δικά μας παιδικά χρόνια και μάλιστα κατά την επάρατη Γερμανική Κατοχή.
Είναι τόσο πλούσιος ο αφηγηματικός πλούτος του κ. Τυραϊδή, που νομίζεις ότι γράψατε μαζί αυτό το βιβλίο, που για μας τους μεγάλους είναι μια πραγματικότητα και για τους μικρούς “παραμύθια”! Ενα παρελθόν, που όπως γράφει ο πανάξιος συγγραφέας «δεν μπορείς να το διαγράψεις, μπορείς όμως να το παρακάμψεις διευρύνοντας τους ορίζοντες των ονείρων σου ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία». Αλλωστε, η ζωή και το έργο του κ. Τυραϊδή οφείλεται στην αισιοδοξία του, χωρίς φυσικά αυτή να έχει την παραμικρή υπεροψία.
Ο συγγραφέας μας είναι σεμνός και ταπεινός, σαν το σιτάρι που σιωπηλά είναι χωμένο στη γη και μας δίνει τους πολύτιμους καρπούς. Η σεμνότητά του και το αθόρυβον είναι από τα πολλά χαρίσματα που είναι προικισμένος. Από το χωριό και την στάνη εφύτρωσε ένα μυρίπνοο άνθος γνήσιας λογοτεχνίας, για το οποίον εγκαυχόμαστε και τον συγχαίρουμε. Ενα καλαίσθητο βιβλίο από μια καλαίσθητη ψυχή, τον υποδειγματικό κ. Τυραϊδή, τον οποίον από καρδιάς συγχαίρομε με τις καλύτερες ευχές μας.