Διηγήματα του χωριού και της στάνης

Τση στάνης διηγήματα, επάνω εις τα όρη
ο Τυραϊδής εξέδωσε, για νιο βοσκό και κόρη.
Στης Ορθρυς τις βουνοκορφές, της μοίρας το γραμμένο,
κλησάκι καταφύγιο, βοσκών ηλιοκαμένων.
Τ’ όνειρο τσ’ ετοιμόγεννης, η Τριανταφυλλίτσα
προσμένοντας Χριστούγεννα, αλλά και η Μπαρμπαρίτσα.
Η μοναξιά των γηρατιών, έθιμο τση πατρίδας,
τις αδελφές Λίμνη, Βροχή και Αστραπή μην είδας.
Ο Δημητράκης τση Λενιώς, που μπάρκαρε στα πλοία
και ο κρυμμένος θησαυρός, που γράφουν τα βιβλία.
Το κρέμασμα τση κοπελιάς, με την τριχιά τ’ αλόγου,
σ’ ένα χωριό τση Ρούμελης, σ’ όρια παραλόγου.
Η δίκη που’ κανε χαφιές, σε γέρο φτωχαδάκι
για να του πάρει το μικρό, δικό του χωραφάκι.
Ο βαρεμένος στο μυαλό, που’ θελε την Ελένη,
για σύζυγο του γιόκα ντου, την είχε δεδομένη,
Αναποδιάρης γέροντας, π’ από βοσκό τη βρήκε,
το πειραχτήρι του χωριού, στη μύτη που του μπήκε.
Οι εκδρομές που έκανε, ο Γιάννος στη ραχούλα
μάταια περιμένοντας για να φαν’ η Τασούλα
Ο γυρολόγος ο γνωστός, που πάνω στο γαϊδούρι
κουβάλιε την πραμμάθια ντου κι έμενε σε αχούρι.
Απ’ εμφυλίου εποχή, εικόνες του’ χουν μείνει,
να μην ξανάρθει εύχεται, η εποχή εκείνη
Θάνατος που του στοίχισε, κάποιας μικρής Τασίας
που αγγελούδι γίνηκε, σε νέφος οπτασίας.
Ετούτες περιληπτικά, είν’ επικεφαλίδες
διηγημάτων που κρατούν, διακόσες και σελίδες.
Να είναι καλοτάξιδο, το πόνημα Δημήτρη,
που θύμισες φέρνει παλιές, τώρα που ζεις στην Κρήτη.