Σε ηλικία 38 ετών κατά μέσο όρο προσέρχονται για βοήθεια στην απόκτηση παιδιού οι γυναίκες στην Ελλάδα, με τις πιθανότητες επιτυχίας να φτάνουν πλέον το 30%, χάρη στις διαρκώς εξελισσόμενες τεχνολογίες στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Τα παραπάνω επισημάνθηκαν χθες στα Χανιά, σε εκδήλωση – παρουσίαση για το νέο βιβλίο του κλινικού εμβρυολόγου, Τάσου Αργυρίου, με τίτλο «Ένα μαγικό ταξίδι στον κόσμο της ανθρώπινης αναπαραγωγής».
Το βιβλίο παρουσιάστηκε χθες στην κλινική του Μεσογειακού Ινστιτούτου Γονιμότητας, στα Χανιά, μέσα σε κλίμα έντονης συγκίνησης, με ομιλητές τον συγγραφέα, τον μαιευτήρα – γυναικολόγο Ιωάννη ΓΙακουμάκη και τον Επιστημονικό Διευθυντής της κλινικής, Κλινικό Εμβρυολόγο Διαμαντή (Danny) Δαφνή.
Η ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Σύμφωνα με τον γυναικολόγο – κλινικό διευθυντή του ινστιτούτου, Ιωάννη Γιακουμάκη, στην Ελλάδα, οι γυναίκες προσέρχονται για βοήθεια στην ηλικία των 38 ετών κατά μέσο όρο και μετά από κάποια χρόνια προσπαθειών. «Η αναπαραγωγική ικανότητα των γυναικών έχει να κάνει με τα αποθέματα των ωοθηκών τους προσέρχονται ενώ έχουν καταπονηθεί, σπαταλώντας βιολογικό υλικό κι ενώ η πραγματική ηλικία είναι 38, δυστυχώς η βιολογική ηλικία είναι ακόμα μεγαλύτερη. Όταν βλέπουμε ένα ζευγάρι θα θέλαμε στην κυρία, η ηλικία να συνάδει με την ηλικία των ωαρίων» εξήγησε, συμπληρώνοντας ότι «στο σπέρμα, χάρη σε επαναστατικές μεθόδους που έχουν ξεκινήσει από το 1992, έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε σε ένα ποσοστό πάνω από 99% τα προβλήματα»
Ερωτηθείς σχετικά με τα ποσοστά επιτυχίας, απάντησε πως : «Τα ποσοστά επιτυχίας τα ξέρουμε αρχίζοντας. Αν μπορέσουμε να δουλέψουμε σωστά με αυτά που έχουμε, σε αυτές τις ηλικίες το 30% είναι ένα πολύ καλό ποσοστό. Το ευτύχημα είναι και μέσα από την επιστήμη αλλά και μέσα από τη νομοθεσία της Ελλάδας, ότι με την συνεργασία με το ζευγάρι και εξηγώντας του κάθε φορά τα δικά του ποσοστά, όταν κάποια στιγμή αρχίζουν και γίνονται ελάχιστα, έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε μια υπέρβαση, να χρησιμοποιήσουμε τη δωρεά των γαμετών, να προχωρήσουμε στην παρένθετη μητρότητα, στις καταψύξεις κι έτσι μπορεί το ζευγάρι τελικά να αποκτά οικογένεια». Ωστόσο, όπως συμπλήρωσε, για να διερευνηθούν οι επιλογές αυτές, το σημαντικότερο είναι η σχέση εμπιστοσύνης με το ζευγάρι.
«Κάπου γινόμαστε όλοι ψυχολόγοι, συζητάμε διαρκώς με το ζευγάρι. Η υπογονιμότητα δεν είναι ασθένεια και μέσα σε αυτό το πλαίσιο κρατάμε εξατομικευμένη προσέγγιση σε κάθε ζευγάρι, οφείλουμε να είμαστε ευέλικτοι και να αναπτύξουμε μια δυναμική στη σκέψη μας ώστε να μπορέσει να αποδοθεί το καλύτερο πρωτόκολλο» συμπλήρωσε ο κ. Αργυρίου, σημειώνοντας πως «στην Ελλάδα από το 2005 υπάρχει ένας πάρα πολύ προοδευτικός νόμος, ο οποίος καλύπτει όλες τις πτυχές του τομέα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής διασφαλίζοντας την αξιοπρέπεια του μωρού που θα γεννηθεί, των μελλοντικών γονέων αλλά και των επιστημόνων που συμμετέχουν σε αυτό το όμορφο ταξίδι.
Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΩΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
Το βιβλίο αποτελεί ένα απόσταγμα συναισθημάτων, γνώσης και εμπειριών του επιστήμονα, φιλτραρισμένων με φιλοσοφική διάθεση και την προσωπική του προβληματική.
«Ήθελα το βιβλίο μου να ξεκινήσει το ταξίδι του από εδώ, από τη λεβεντιά της Κρήτης, από τη λεβεντιά αυτού του κέντρου, το οποίο τόσο ο κ. Γιακουμάκης και ο κ. Δαφνής όσο και όλα τα μέλη αυτής της ομάδας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι με αγκάλιασαν με ανθρωπιά, ζεστασιά, επιστημονική θαλπωρή και μια δυνατότητα να ενεργήσω σε έναν χώρο όπως η συγκεκριμένη καταγωγή, την οποία έχω λατρέψει χωρίς να έχω καμία καταγωγή από την Κρήτη» ανέφερε ο κ. Αργυρίου στην ομιλία του, σχολιάζοντας πως το βιβλίο αυτό, προέκυψε «χωρίς καμία συγγραφική εμπειρία αλλά μόνο με το ένστικτο και την ανθρώπινη υπόσταση ενός απλού επιστήμονα».
«Θέλω να σταθώ στην αποθέωση της μητρότητας. Στην αποθέωση της γυναίκας, η οποία μέσα από κοινωνικούς αγώνες κατάφερε να ανατρέψει παλιούς ρόλους και να μπορέσει να δημιουργήσει αυτό το οποίο είναι η δομή της σύγχρονης κοινωνίας, την οικογένεια. Αυτές οι γυναίκες που συμμετέχουν σε αυτά τα προγράμματα είναι δύο φορές ηρωίδες για ‘μενα» τόνισε, επισημαίνοντας πως στην εποχή μας «η υπογονιμότητα αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό εμπόδιο για την ολοκλήρωση του ονείρου του ζευγαριού να γίνουν γονείς και ειδικότερα την γυναίκας να γίνει μητέρα». «Η μητρότητα δεν είναι πια υποχρέωση αλλά δικαίωμα της κάθε γυναίκας που μεταφράζεται σε δικαίωμα για την αξιοποίηση των μεθόδων της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. (…) Μόνο όταν αντικρίσει κανείς το παιδί που έρχεται στον κόσμο, καταλαβαίνει πως οι μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής προσφέρουν στα ζευγάρια κάτι παραπάνω από ένα παιδι, δημιουργούν μια οικογένεια που θα εξακολουθήσει να ζει, να υπάρχει και να αναπνέει, όταν οι πρώτοι θεμελιωτές της, οι γονείς, θα έχουν φύγει από την ζωή» ανέφερε.
Τον κ. Αργυρίου προλόγισαν Ιωάννης Γιακουμάκης, γυναικολόγος – κλινικός διευθυντής του Μεσογειακού Κέντρου Γονιμότητας και ο εμβρυολόγος του κέντρου, Διαμαντής Δαφνής.
«Ο κ. Αργυρίου μπόρεσε και είδε από τη μεριά του εμβρυολόγου το πώς είναι τα ζευγάρια να περνούν τη διαδικασία της εξωσωματικής, ένιωσε τα ζευγάρια αυτά, δέθηκε μαζί τους και μέσα από την δική του διακριτική του παρουσία προέκυψε το βιβλίο αυτό» σχολίασε ο κ. Δαφνής.
