Δικαίωση και… δικαστική για τους κατοίκους του Αλικιανού που την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2019, με πεσμένη την γέφυρα του Κερίτη και το Κράτος και την Περιφέρεια αδύναμες να δώσουν μια λύση στο ζήτημα της συγκοινωνίας των χωριών τους, έφτιαξαν μια “Ιρλανδική διάβαση” για τη διέλευση του ποταμού! Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Χανίων χθες αθώωσε τον τότε πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Αλικιανού που είχε αναλάβει την ευθύνη για την κατασκευή της Ιρλανδικής διάβασης.
Οι κατηγορίες σε βάρος του ήταν για επικίνδυνες παρεμβάσεις στην οδική συγκοινωνία κατά συναυτουργία και για υποβάθμιση περιβάλλοντος πάλι κατά συναυτουργία.
Στην κατάθεση της μηχανικός της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων σημείωσε πως κατασκευάστηκε ένα πρόχειρο πέρασμα από πολίτες με σωλήνες διαμέτρου 1 μέτρο και ότι δεν υπήρξε περιβαλλοντική υποβάθμιση του ποταμού Κερίτη. Ανέφερε συγκεκριμένα πως υπήρξε «υδραυλική υποβάθμιση και όχι περιβαλλοντική» και το διάστημα που ήταν σε χρήση η συγκεκριμένη διάβαση δεν έγινε κανένα ατύχημα. Ενημέρωσε τέλος πως όταν ολοκληρώθηκε λίγους μήνες μετά η στρατιωτική γέφυρα “Μπέλεϊ” – που ακόμα είναι σε λειτουργία – οι ίδιοι οι κάτοικοι απομάκρυναν την “Ιρλανδική διάβαση”.
Ακολούθησε η κατάθεση του αντιδημάρχου Πλατανιά κ. Δημητρογιαννάκη που σημείωσε πως «ανήσυχοι, ενεργοί πολίτες πήραν την πρωτοβουλία να φτιάξουν τη συγκεκριμένη διάβαση».
«Το έργο όμως δεν το έκανε ο κατηγορούμενος μόνος του, μπήκαν μηχανήματα, υπήρξε εργολάβος, μαζεύτηκαν και δόθηκαν χρήματα» παρατήρησε ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου με τον κ. Δημητρογιαννάκη να λέει πως δεν γνωρίζει ποιοι ενεπλάκησαν στο έργο.
Ο αντιδήμαρχος υπογράμμισε ότι «με το έργο αυτό εξυπηρετήθηκε όλος ο κόσμος της περιοχής. Και οι κρατικές υπηρεσίες από εκεί περνούσαν ΕΚΑΒ, αστυνομία, υπηρεσίες της Περιφέρειας. Για μια απόσταση 100 μέτρων από τη μια άκρη του Κερίτη στην άλλη για να πας Αλικιανό, θα έπρεπε να κάνεις μια απόσταση 10 χιλιόμετρα είτε μέσω Φουρνέ- Σκινέ από ένα δρόμο σε κακή κατάσταση και επικίνδυνο ή μέσω Κουφού όπου και πάλι ο δρόμος είναι στενός και κακός. Εκείνη την εποχή οι δρόμοι αυτοί ήταν επικίνδυνοι μετά την κακοκαιρία και τις πολλές βροχές που είχαν πέσει! Τα χωριά της περιοχής για μέρες δεν είχαν νερό,δεν είχαν ρεύμα, οι κάτοικοι ήταν σε κατάθλιψη από τις καταστροφές που είχαν γίνει». Τέλος, ο αντιδήμαρχος επισήμανε πως ο πρόεδρος της κοινότητας δεν μπορούσε οικονομικά να πληρώσει το έργο που έγινε, ενώ σε ότι αφορά το κόστος παρατήρησε πως δεν ήταν μεγάλο καθώς χρησιμοποιήθηκαν σωλήνες από παλαιότερο έργο.
Στην ακροαματική διαδικασία επίσης αναφέρθηκε πως κάθε φορά που αναμένονταν ισχυρή βροχή η διάβαση έκλεινε με πρωτοβουλία των ίδιων των κατοίκων ώστε να μην υπάρξει ζήτημα ασφάλειας.
«ΕΙΧΑΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΕΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»
Στην απολογία του ο κατηγορούμενος τόνισε προς το δικαστήριο πως μετά την κατάρρευση της γέφυρας του Κερίτη « είχαμε εγκλωβιστεί όλα τα χωριά της περιοχής. Υπήρχε μεγάλη ανάγκη για ανθρώπους που κάνουν αιμοκάθαρση, ασθενείς στο Νοσοκομείο, τα παιδιά στα σχολειά, για τα προϊόντα».
Ο πρώην πρόεδρος της τοπικής κοινότητας εξήγησε πως οι δύο εναλλακτικές που είχαν δοθεί στους κατοίκους δεν είχαν αντίκρισμα και συγκεκριμένα:
• Διαδρομή μέσω Κουφού, Πατελαρίου προς Πλατανιά: «Ο δρόμος δεν ήταν ασφαλής, έπεφταν συνέχεια χώματα και δύο αυτοκίνητα δίπλα-δίπλα δεν μπορούσαν να περάσουν».
• Διαδρομή μέσω Φουρνέ- Σκινέ: «Η γέφυρα είχε υποστεί ζημιά και ο συγκεκριμένος δρόμος ήταν στενός και επικίνδυνος».
«Δεν ξέρω ποιος έκανε το έργο της διάβασης. Δεν το έκανα εγώ. Αλλά δεν έγινε για λόγους ιδιοτελείς. Έγιναν συνελεύσεις δημόσιες των κατοίκων της περιοχής και πάρθηκε μια απόφαση να φτιαχτεί η διάβαση, βρήκαν διάφορους εργολάβους και συνεργάστηκαν για να γίνει το έργο για κοινωφελή σκοπό. Δεν έγινε θεσμικά ούτε μου ζήτησαν την άδεια, αλλά αν μου το ζητούσαν θα τους έλεγα “ναι κάντε το”» δήλωσε ο πρώην πρόεδρος.
«Από τις καταθέσεις και τα έγγραφα είναι ξεκάθαρο πως δεν υπήρξε περιβαλλοντική υποβάθμιση, ούτε κάποιος κινδύνευσε. Έχω αμφιβολίες ότι στο έργο συμμετείχε ο κατηγορούμενος» σημείωσε η εισαγγελέας έδρας ζητώντας την απαλλαγή του κατηγορούμενου από όλες τις κατηγορίες.
«Από τους δρόμους που δίνονταν ως εναλλακτικές μετά την κατάρρευση της ιστορικής γέφυρας του Κερίτη κανένας δεν ήταν ασφαλής. Δεν χωρούσαν όχι μόνο δύο φορτηγά αλλά ούτε αυτοκίνητα. Και από αυτούς τους δρόμους θα έπρεπε να εξυπηρετείται μια τεράστια περιοχή από τον Αλικιανό μέχρι το Ανατολικό Σέλινο» υπογράμμισε στην αγόρευση του ο συνήγορος υπεράσπισης κ. Κωνσταντίνος Σφυριδάκης που παρατήρησε πως οι ίδιες οι υπηρεσίες με έγγραφα τους είχαν παραδεχθεί πως μια σειρά από έργα στο ποτάμι είχαν γίνει χωρίς τις απαραίτητες μελέτες.
