Την περιγραφή της προηγούμενης ημέρας του εγκλήματος ξεκίνησε ο 34χρονος πιλότος, που απολογείται επί τρεις ώρες για το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, δηλ. τη δολοφονία της συζύγου του, Καρολάιν.
Ο πιλότος λίγο πριν από το τελευταίο στάδιο της απολογίας του, είπε στο δικαστήριο πως η Καρολάιν μετά την αποβολή που είχε και την ψυχική φόρτιση που προκάλεσε το γεγονός, άρχισε να έχει εξάρσεις θυμού τις οποίες η ίδια έλεγε πως τις είχε από την εφηβεία αλλά δεν είχε δει ο ίδιος ποτέ πριν.
Η εγκυμοσύνη που ακολούθησε με τη σειρά προβλημάτων που ανέκυψαν λόγω ασθενείας που διαγνώστηκε από τον τρίτο μήνα κύησης, αλλά και η γέννηση του μωρού που επί ενάμιση μήνα ήταν σε νοσηλεία, επιδείνωσε τα πράγματα, οπότε η 20χρονη τον χτυπούσε σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του κατηγορούμενου.
Πρόεδρος: Γιατί σας επιτίθεται όμως;
Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω.
Πρόεδρος: Συνήθως κάνουμε επίθεση όπου φοβόμαστε, όπου νιώθουμε απειλή.
Κατηγορούμενος: Δεν θα το έλεγα απειλή. Υπήρχαν βίαιες εξάρσεις θυμού από την εφηβική ηλικία. Το έλεγε και η ίδια.
Πρόεδρος: Αυτή τη βία την είχατε δει από νωρίς; Δεν μου αναφέρατε κάτι;
Κατηγορούμενος: Δεν το θεωρούσα προβληματικό.
Πρόεδρος: Ε, πώς δεν είναι προβληματικό να σας χτυπάει κάποιος;
Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε περιστατικό βίας πριν από την περίοδο που συζητάμε. Μπορεί να νευρίαζε έντονα, να φώναζε και μετά να ζητούσε συγγνώμη.
Σύμφωνα με τον πιλότο το θύμα «είχε τάσεις βίας που έχανε τον έλεγχο του εαυτού της. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να δεχθώ, ό,τι είχα να δεχθώ, είτε σωματικό είτε λεκτικό. Ένιωθα πως έπρεπε να απορροφήσω το ξέσπασμά της. Έμαθα να ζω με αυτό και μετά τα ξεσπάσματά της ήμασταν αγκαλιά. Μετά από κάποια ξεσπάσματα που, ειδικά δύο, ήταν επικίνδυνα για εμένα. Δεν θέλω να πω πιο πολλά. Ας πούμε μπορεί να πέταξε κάτι κατά λάθος που κινδύνευσε να με χτυπήσει άσχημα. Μετά από αυτά, αποφασίσαμε να πάμε στην κ. Μυλωνοπούλου».
Σε ερώτηση της προέδρου αν η συμπεριφορά της συζύγου ήταν εκείνη για την οποία αποφάσισαν να πάνε σε ειδικό, ο πιλότος απάντησε πως «αποφασίσαμε πως αμελήσαμε επί σειρά μηνών να διευθετήσουμε μια ψυχική φόρτιση από μήνες καταπόνησης που περάσαμε. Η Καρολάιν μπήκε στην λογική ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Μπήκε στη διαδικασία να προσπαθήσει γιατί η ζωή μας ήταν πάρα πολύ όμορφη. Στις 15 μέρες οι 14 ήταν παραμυθένιες».
Πρόεδρος: Άρα πήγατε για πρόβλημα της συζύγου;
Κατηγορούμενος: Στην ψυχολόγο πήγαμε για να βοηθήσουμε -εγώ με την ψυχολόγο- την Καρολάιν στις εξάρσεις της. Να διαχειριστεί το θυμό της και να βοηθήσει εμένα να διαχειριστώ την απώλεια του πρώτου μωρού που την είχα κάνει στην άκρη αλλά και τους θυμούς της Καρολάιν.
Πρόεδρος: Μάλιστα. Δηλαδή για τα θέματα της συζύγου…
Σε άλλη ενότητα ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Πρόεδρος: Από την πλευρά της υπήρχε κάποιο εκπεφρασμένο παράπονο;
Κατηγορούμενος: Όχι, δεν υπήρχε γενικό παράπονο. Είναι ευφυής άνθρωπος. Αν κάτι την ενοχλεί, θα το δείξει, θα ξινίσει, θα νευριάσει, θα το πει και αυτό είναι μέρος της γλύκας της. Εγώ έτσι την ερωτεύτηκα.
Προεδρος: Έβγαινε με τη φίλη της την Παρασκευή γιατί έπρεπε να σας πάρει;
Κατηγορούμενος: Για να πάω να την πάρω.
Προεδρος: Για να μη γυρίσει με ταξί;
Κατηγορούμενος: Να πάρω και τη φίλη της. Είχαμε φτιάξει το έθιμο η Παρασκευή να είναι η μέρα. Ήταν πιο εύκολο για μένα να μπει σε ένα ταξί στο Σύνταγμα και να έρθει, από το να ξυπνήσω το παιδί να πάμε να την πάρουμε.
Πρόεδρος: Νιώθω ότι δεν καταλαβαίνετε ποιο είναι το πρόβλημα. Έμοιαζε ένας άνθρωπος σε απόλυτη σύγχυση. Το καταλαβαίνατε εσείς αυτό;
Κατηγορούμενος: Ναι. Σε στιγμές έντασης. Υπήρχε η φράση «θα πάω να φύγω». Αλλά σε στιγμές έντονες συναισθηματικής αστάθειας. Πάντα όμως δυο ώρες αργότερα καθόμασταν αγκαλιά και κάναμε όνειρα για το σε ποιο σχολείο θα πάει η Λυδία.
Πρόεδρος: Το «πνίγομαι» έχει κάποια λογική;
Κατηγορούμενος: Είναι της στιγμής.
Προεδρος: Διαβάζοντας κάποιος το ημερολόγιο, αυτό το συναίσθημα αποκομίζει. Το αντιληφθήκατε ποτέ;
Κατηγορούμενος: Τα πηγαίναμε πολύ καλά στην πλειοψηφία του χρόνου. Το μόνο που με ενδιέφερε είναι το πώς θα είναι ευτυχισμένη. Αν είχαμε στιγμή έντασης το απόγευμα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην κοιμηθούμε μαζί.
Προεδρος: Τη φράση «το Μπαμπη τον αγαπάω αλλά δε μπορώ να είμαι μαζί του», πώς την επεξεργάζεστε;
Κατηγορούμενος: Τη δικαιολογώ. Είχε μια πίεση γιατί ήταν ένας άνθρωπος που του έπεσαν πάνω του παρά πολλά. Μπορεί σε στιγμές από την αγάπη μου να την πίεζα. Αυτή η καταχώριση στο ημερολόγιο που διαβάσατε […], είμαι βέβαιος ότι την επόμενη ημέρα θα ήμασταν αγκαλιά.
Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο οποιαδήποτε καταγραφή του ημερολογίου είναι «εκείνης της στιγμής» και δεν αφορούν τη γενική εικόνα. Όπως είπε δεν περνούσε από το μυαλό του «καμία στιγμή του μέλλοντος, κανένα πλάνο που δεν έχω την Καρολάιν δίπλα μου».
Στην επισήμανση της προέδρου αν ίσχυε το ίδιο και για την Καρολάιν, ο πιλότος απάντησε πως σχεδίαζαν μαζί το μέλλον τους, το σχολείο που θα πάει η κόρη τους, «το σπίτι που θα χτίζαμε με κήπο για να παίζουν τα παιδιά και τα ζωάκια μας».
Η σκηνή του θανάτου της Καρολάιν από τα δικά του χέρια όπως την περιέγραψε στην απολογία του
Μετά από πέντε ώρες απολογίας χωρίς διάλειμμα, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιέγραψε στο δικαστήριο την στιγμή που συνειδητοποίησε πως η Καρολάιν ήταν νεκρή από τα δικά του χέρια που έφραξαν την αναπνοή της με ένα μαξιλάρι.
«Κατάλαβα ότι είναι νεκρή από τους σφυγμούς και από ότι ήταν ανοιχτά τα μάτια της. Είχε αιμάτωμα» είπε ο κατηγορούμενος για τον θάνατο της συζύγου του.
Όπως είπε, μπροστά στο αποτέλεσμα των πράξεών του άρχισε να κλαίει. «Άρχισα να κλαίω. Να κινούμαι πάνω- κάτω στο δωμάτιο. Ακολούθησαν χαοτικές στιγμές. Τραβάω τα μαλλιά μου. Κλαίω, περπατάω πάνω στο δωμάτιο. Είμαι σε πλήρη σύγχυση και διάλυση».
Αναφερόμενος στην παραμονή του εγκλήματος, ο πιλότος είπε πως ήταν μια κανονική μέρα, ενώ θέλησε να ξεκινήσει την διήγηση του από την 8η Μαΐου που «ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι. Η Καρολάιν γιόρτασε για πρώτη φορά την γιορτή της μητέρας. Της πήρα λουλούδια».
Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο, το επίμαχο βράδυ υπήρξε ένα ακόμη ξέσπασμα της 20χρονης, με αφορμή ένα ασήμαντο περιστατικό με ένα ρούχο που είχε μείνει στην σκάλα του σπιτιού, το οποίο πηγαίνοντας ο ίδιος να τακτοποιήσει άφησε μόνη πάνω στον καναπέ την κόρη τους.
Πρόεδρος: Δεν φαίνεται να ήταν κανένα μεγάλο συμβάν…
Κατηγορούμενος: Μετά μου είπε «καλά, τάισέ την και κάνε ό,τι θέλεις, εγώ πάω για ύπνο. Και εγώ έμεινα με τη μικρούλα.
Πρόεδρος: Τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρά.
Κατηγορούμενος: Ήταν πρόδρομος ενός ξεσπάσματος. Ξέρω τι θα έρθει. Αυτή η μία ώρα με τα νεύρα…ξέρω ότι δεν πρέπει να ρίξω και εγώ λάδι στη φωτιά. Το συνηθισμένο που θα έκανα ήταν να περιμένω και μετά από σαράντα πέντε λεπτά θα μου έστελνε ένα μήνυμα…
Δυστυχώς εκείνο το βράδυ δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.
Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο, ανέβηκε στο υπνοδωμάτιο με διάθεση να δοθεί τέλος στην ένταση.
«Πήγα να την πάρω αγκαλιά για να δείξω ότι τελείωσε. Πήγε να τιναχθεί και με τον αριστερό αγκώνα αντέδρασε, σαν να λέει “ μη με αγκαλιάζεις”. Κατάλαβα ότι δεν ήταν θετική. Πίστευα ότι θα της είχε περάσει…σε όλα τα περιστατικά βίας που είχαν συμβεί μετά από λίγο ηρεμούσε.
Πρόεδρος: Τι ακολούθησε; Σας είπε κάτι;
Κατηγορούμενος: Γύρισε με κοίταξε, είπε «φύγε» και «μη μου φέρεις τη μικρή». Εγώ της είπα «αγάπη μου…».
Πρόεδρος: Το «αγάπη μου» δεν δηλώνει βρασμώ ψυχικής οργής, το αγάπη μου δεν δηλώνει κάτι τέτοιο…
Κατηγορούμενος: Αρχικά πήγα να την αγκαλιάσω…μετά το πρώτο χτύπημα ανέβηκα και στο κρεβάτι πάνω της.
Πρόεδρος: Γιατί ανεβήκατε πάνω της;
Κατηγορούμενος: Χτυπιόταν και προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Ήθελα να της πως χτύπησε τη μικρή.
Πρόεδρος: Όμως αυτό μας είπατε πως έγινε πριν από δυόμισι ώρες. Μετά από αυτό εσείς φύγατε με το παιδί και πήγατε κάτω. Είχαν περάσει δυόμιση ώρες.
Κατηγορούμενος: Εκείνη την ώρα είχα ένα κράμα θυμού, θλίψης και στενοχώριας.
Ο κατηγορούμενος είπε πως η κίνηση της Καρολάιν να τους απωθήσει, τον ίδιο και το μωρό, τον τρόμαξε γιατί φοβήθηκε μήπως στον θυμό της ήταν επικίνδυνη για το παιδί. Τόνισε πως η 20χρονη ήταν τέλεια μητέρα, όμως εκείνο το βράδυ ο ίδιος πανικοβλήθηκε.
Πρόεδρος: Υπήρχε συμπεριφορά της μάνας μέχρι εκείνη την ημέρα που να σας φόβισε για το παιδί;
Κατηγορούμενος: Όχι ήταν η πρώτη φορά, που το ξέσπασμα της αυτό επηρέασε και το παιδί.
Ήθελα να ηρεμήσει.
Πρόεδρος: Πώς θα ηρεμούσε ενώ ήσασταν από πάνω της;
Κατηγορούμενος: Η συγκεκριμένη φορά ήταν η εξαίρεση.
Πρόεδρος: Που αφαιρεί τη ζωή…πότε νιώσατε εκτός ελέγχου;
Κατηγορούμενος: Όταν με έδιωχνε ενώ της έλεγα «κατάλαβες τι έκανες; Χτύπησες το παιδί».
Λίγο νωρίτερα ο πιλότος ανέφερε πως θεωρούσε ιδανική μητέρα την Καρολάιν και δέχθηκε πολλές ερωτήσεις από την πρόεδρο για το αν ήταν ή όχι επικίνδυνη για το παιδί.
Πρόεδρος: Σας ρωτώ ευθέως. Θεωρείτε πως αν ο Θεός ξημέρωνε για αυτήν την γυναίκα θα ήταν επικίνδυνη για το παιδί;
Κατηγορούμενος: Δεν την θεωρώ βίαιο άνθρωπο. Μπορεί να έχει χτυπήσει 50 φορές τον σύντροφό της αλλά δεν είναι ο εαυτός της.
Πρόεδρος: Ήταν κομμάτι της πραγματικότητας που ζούσατε. Η εικόνα της συζύγου σας δεν είναι μόνο η ιδεατή αλλά και η τραυματική. Και βλέπετε ένα κομμάτι που δεν σας άρεσε κι ας μας την περιγράφετε τόσο υπέροχη και εκείνη μέσα από το ημερολόγιο της φαίνεται ότι έβλεπε σε εσάς πράγματα που δεν της άρεσαν.
Κατηγορούμενος: Δεν αποκλείω να έχω εξιδανικεύσει την Καρολάιν στα πάντα από την αγάπη που είχα για αυτήν. Δεν το αποκλείω να μην έβλεπα πράγματα.
Η απολογία συνεχίζεται.
