Λεπτό προς λεπτό περιέγραψε στη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου την αγωνιώδη και απελπισμένη για αρκετή ώρα προσπάθεια ανάνηψης της Τζωρτζίνας όταν υπέστη ανακοπή, ο αναισθησιολόγος του Καραμανδάνειου Νοσοκομείου Ιωάννης Χασαπόπουλος.
Ο γιατρός με μία περιγραφή που καθήλωσε τους πάντες και προκάλεσε κλάματα στην κατηγορούμενη μητέρα, έδωσε πλήρη εικόνα για όσα έγιναν μέσα στο θάλαμο που μεταφέρθηκε το παιδί χωρίς σφυγμό, αλλά και για τις σκέψεις, την αγωνία και το πείσμα που έδειξε για να σώσει το κοριτσάκι.
«Όρμησα στο θάλαμο… το παιδί δεν είχε σφυγμό, δεν είχε αναπνοή… Έγινε μία έκρηξη στο κεφάλι μου… Λίγες ημέρες πριν είχε έρθει η Ίριδα στα εξωτερικά ιατρεία… το παιδί ήταν νεκρό όταν ήρθε στο νοσοκομείο… Σκέφτηκα ότι η Τζωρτζίνα πρέπει να ζήσει… Έλεγα “ μη φύγεις, μη φύγεις! Δεν θα πεθάνεις. Όχι και εσύ”».
Ο μάρτυρας μετέφερε στο δικαστήριο μία εικόνα απόλυτης αγωνίας για το παιδί λέγοντας πως συνέχιζαν απελπισμένοι την προσπάθεια επί 45 λεπτά όταν το παιδί έδωσε ένα σήμα. «Είδαμε μια ένδειξη στο μόνιτορ!» είπε χαρακτηριστικά.
«Ήμουν ο αναισθησιολόγος του Καραμανδάνειου. Την ημέρα εκείνη είχα εφημερία, ήμουν εκεί μέχρι το μεσημέρι και μετά στο σπίτι σε ετοιμότητα. Εκεί δέχθηκα κλήση από το νοσοκομείο να έρθω γρήγορα για επείγον περιστατικό. Μέσα σε πέντε λεπτά ήμουν στο νοσοκομείο. Όρμησα στο θάλαμο: το παιδί δεν είχε σφυγμό, δεν είχε αναπνοή. Οι συνάδελφοι είχαν ξεκινήσει ΚΑΡΠΑ, θωρακικές συμπιέσεις και τεχνητή αναπνοή.
Από όταν πήγα ανέλαβα επικεφαλής, κάναμε αμέσως διασωλήνωση και ζήτησα απινιδωτή. Συνεχίσαμε ΚΑΡΠΑ, δίνοντας δόσεις αδρεναλίνης και κάνοντας απινιδώσεις. Δεν μπορώ να περιγράψω την ένταση της στιγμής. Το άγχος, το στρες. Μόνο αν ζήσεις κάτι τέτοιο μπορείς να καταλάβεις πόσο πολύ δύσκολο είναι για ένα γιατρό να αντιμετωπίσει τέτοιο περιστατικό και μάλιστα σε παιδί.
Ρωτούσα τους γιατρούς γιατί νοσηλεύεται το παιδί. Μου είπαν για αναφερόμενους σπασμούς και ότι η οικογένεια έχει χάσει αλλά 2 παιδιά. Εκείνη την στιγμή έγινε μια έκρηξη στον εγκέφαλο μου. Πριν λίγες μέρες είχε έρθει στο νοσοκομείο η Ίριδα, στα εξωτερικά ιατρεία. Είχε κατέβει μια συνάδελφος καταταραγμένη, το μωρό ήταν ήδη νεκρό όταν ήρθε στο νοσοκομείο.
Έγινε αυτή η έκρηξη στο κεφάλι μου και σκέφτηκα ότι αυτό το παιδί πρέπει να ζήσει. Έκανα τεράστια προσπάθεια. Συμπιέσεις, αδρεναλίνες, αμπούλες, επαναλαμβανόμενα. Έλεγα “ μη φύγεις, μη φύγεις, δεν θα πεθάνεις, όχι και συ”. Είχαν περάσει τρία τέταρτα και ήμασταν απελπισμένοι ότι δεν γίνεται τίποτα. Είμαστε έτοιμοι να την αφήσουμε. Ξαφνικά είδαμε μια ένδειξη στο μόνιτορ. Λέμε συνεχίζουμε! Και μετά από λίγο το παιδί απέκτησε ξανά ρυθμό στην καρδιά. Αποκαταστάθηκαν οι σφίξεις και η αναπνοή. Ήταν συγκλονιστική στιγμή και αρχίσαμε να κλαίμε. Ακόμα και εγώ που είμαι τόσο έμπειρος, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τη συγκίνηση όταν είδα το παιδί να γυρίζει στη ζωή».
Ο κ. Χασαπόπουλος ρωτήθηκε από την πρόεδρο αν στο βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών υπήρχε κεταμίνη και ο αναισθησιολόγος απάντησε θετικά:
«Είναι ένα αναισθησιολογικό φάρμακο. Χρησιμοποιείται και στα παιδιά και στους ενήλικες. Στα παιδιά, κυρίως, είναι ένα φάρμακο στην αναισθησιολογική φαρέτρα. Επιλέγει ο γιατρός ανάλογα με το περιστατικό».
Πρόεδρος: Την χρησιμοποιήσατε;
Μάρτυρας: Όχι. Δεν υπήρχε λόγος γιατί το παιδί ήταν νεκρό. Κεταμίνη χρησιμοποιούμε για να καταστείλουμε κάποιον.
Σε ερώτηση της εισαγγελέως ο αναισθησιολόγος τόνισε πως «συνήθως πριν από μια ανακοπή υπάρχουν πρόδρομα σημεία. Ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιο περιστατικό τόσο αιφνίδιο. Ένα παιδί που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, θα έχει τέτοια ορατά σημάδια. Το παιδί δεν ξέρουμε ακριβώς πώς αντέδρασε. Νομίζω ότι ήταν στο θάλαμο μόνο η μητέρα, μόνο αυτή μπορεί να το περιγράψει».
Ρωτήθηκε επίσης αν η περιγραφή της κατηγορουμένης ότι «η Τζωρτζίνα σηκώθηκε και έπεσε απότομα πίσω» μπορεί να ανήκει στα πρόδρομα σημεία και απάντησε: «Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Η περιγραφή δεν μου φαίνεται ιατρικά εξηγήσιμη. Δεν έχω δει τέτοιο θάνατο. Μου φαίνεται λίγο θεατρικό αυτό».
