Δίκυκλα, δυστυχήματα και ηχορρύπανση

» Πριν από μερικές ημέρες, δεν θυμάμαι ποιος αρμόδιος, μας πληροφόρησε από την τοπική τηλεόραση ότι στους 37 συνανθρώπους μας που είχαν χάσει τη ζωή τους νομίζω στους πρώτους επτά μήνες του χρόνου αυτού, οι 20 ήταν μοτοσυκλετιστές. Και συνήθως νέοι ώρες μεταμεσονύκτιες που επιστρέφουν από νυκτερινή ζωή και είναι κουρασμένοι, νυστάζουν και έχουν καταναλώσει και αλκοόλ. Θα προσθέσω και εγώ ότι και στην ηχορρύπανση έχουν τα πρωτεία οι δικυκλιστές που κυριολεκτικά αναστατώνουν μερικές περιοχές της πόλης μας και πέρα από αυτήν, όχι μόνο με ελαττωματικές εξατμίσεις, αλλά και με έντονα μαρσαρίσματα. Στην περιοχή που διαμένω, παραδείγματος χάρη, όχι περισσότεροι από δυο – τρεις ακολουθούν από Ευαγγελίστρια την οδό Προφήτη Ηλία και φθάνουν ως αυτήν Ακρωτηρίου ή το ΣΟΔΥ μέρα, μεσημέρια ή πέρα από τα μεσάνυχτα αναστατώνοντας τουρίστες σε ξενοδοχεία, ηλικιωμένους, ασθενείς ή συμπολίτες από τον κάματο της ημέρας. Συνήθως δεν έχουν αριθμό κυκλοφορίας και με το ίδιο θράσος διέρχονται ακόμη και από την πλατεία της Δημοτικής Αγοράς. Με δέος προ μηνός, επιστρέφοντας από Κάμπο Σφηνάρι, παρακολούθησα έξι μηχανές μεγάλου κυβισμού με πίσω από τους οδηγούς νέες κοπέλες που θα ήταν όλοι τους μια παρέα, με ταχύτητα πάνω από 100 χιλιόμετρα να εισέρχονται στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και μάλιστα μέσα σε χωριά και πάνω σε στροφές χωρίς ορατότητα. Ασφαλώς θα είχαν όχι έναν, αλλά πολλούς Αγίους, για να μην συντριβεί κάποιος από αυτούς. Και ας σημειωθεί ότι καμιά μηχανή δεν είχε αριθμό κυκλοφορίας. Σε τέτοιους δρόμους είναι φυσικά αδύνατον να ελεγχθούν, αφού συνήθως αναπτύσσουν ακόμη μεγαλύτερες ταχύτητες και… εξαφανίζονται. Και οπωσδήποτε για όλα αυτά δεν μας φταίνε οι δρόμοι.