Δυσαναπλήρωτο κενό στον χώρο των Γραμμάτων και του Πολιτισμού αφήνει ο θάνατος του Δημήτρη Α. Κακαβελάκη (1926-2021).
Ανήσυχο πνεύμα πάντα, ο Χανιώτης φιλόσοφος, ποιητής, δημοσιογράφος υπηρέτησε με συνέπεια τη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία, ενώ δεν έπαψε να αγωνίζεται για την προκοπή του τόπου μας: των Χανίων.
Αγωνιστής της ειρήνης και της Δημοκρατίας, ο Δημήτρης Κακαβελάκης είχε καταθέσει την πρόταση για να χαρακτηριστεί ως Ακρωτήριο της Ειρήνης η Σπάθα.
Ονομάστηκε “Σπάθα” γιατί το σχήμα της μοιάζει με σπαθί και “Ακρωτήριο της Ειρήνης” μετά την πρωτοβουλία του μακαριστού Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίου σε συνεργασία με τον Δημήτρη Κακαβελάκη να γίνει συνάντηση στο Ακρωτήριο αυτό ηγετών παγκοσμίου κύρους (μεταξύ των οποίων οι αείμνηστοι Ούλοφ Πάλμε και Μελίνα Μερκούρη) με βασικό θέμα την Παγκόσμια Ειρήνη και να δημιουργηθεί ένα Ειρηνιστικό κίνημα.
Με τα άρθρα και τις παρεμβάσεις του στα “Χανιώτικα νέα” σχολίαζε την πολιτική επικαιρότητα ενώ μέσα από την στήλη του: «Με την ευθύνη του πνεύματος», παρουσίασε σημαντικές εκδόσεις ανθρώπων των γραμμάτων και της λογοτεχνίας.
Σε άρθρο του με τίτλο: “Η Ελλάδα περνά σε μακρά σκλαβιά”, στις 28 Ιουλίου 2018 στα “Χανιώτικα νέα”, μεταξύ άλλων, έγραφε:
«Ο λαός σε κατάσταση τραγικού αδιεξόδου προσπαθεί να ξεπεράσει το σοκ της εθνικής-οικονομικής κατάρρευσης που έχει μεθοδευτεί εδώ και μια δεκαετία από ξένους εκμεταλλευτές και ντόπιους μεθοδευτές». «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, παιδιά, νέοι, μεσήλικοι και γέροι αγωνιούν για το ελληνικό αύριο που διαγράφεται σκοτεινότερο από κάθε άλλη φορά. Όμως πέρα από το σοκ όλοι – όλες αντιστέκονται για να το ξεπεράσουν ως λαός, με αποφασιστική δύναμη ν’ αλλάξουμε τα πάντα».
Τα πρώτα κείμενα του Δημήτρη Κακαβελάκη τα βρίσκουμε την περίοδο της Κατοχής στα Χανιά (τέλη 1944 ή Μάρτιος έως Ιούνιος 1945) στο αντιστασιακό νεανικό περιοδικό «Η Φλόγα», Όργανον της Χριστιανικής Σοσιαλιστικής Νεολαίας νομού Χανίων του κόμματος του καθηγητή Γεωργίου Καψωμένου.
Η ΖΩΗ ΤΟΥ
Σε σημείωμά του ο γιος του Δημήτρη Κακαβελάκη, Κωνσταντίνος, αναφέρει:
«Κατεβάζοντας με τον πατέρα του Ανδρέα Κακαβελάκη από το θωρηκτό Κουντουριώτης σε ηλικία εννέα ετών το 1936 το φέρετρο του Ελευθερίου Βενιζέλου στα Χανιά στο μικρό ρυμουλκό καραβάκι τους γεμάτο λουλούδια μέσα σε ένα συγκινημένο πλήθος που περίμενε στη παραλία του παλιού λιμανιού στα Χανιά ο Δημήτρης Α. Κακαβελάκης συνειδητοποιούσε σε τόσο μικρή ηλικία -αφουγκραζόμενος τα φτερουγίσματα της βενιζελικής ψυχής αλλά και του κόσμου της Κρήτης λίγο πριν κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου- τη σημαδιακή κρισιμότητα των καιρών που έμελε να φέρει ένα ξεχείλισμα άγνωστων δυνάμεων που θα επηρέαζαν τις παγκόσμιες εξελίξεις. Στο ποίημα του Ξεχείλισμα που περιλαμβάνεται στη ποιητική συλλογή ΝΗΣΟΣ που δημοσιεύθηκε πολύ αργότερα γύρω στα 1970 με επιμέλεια του αείμνηστου φίλου του ποιητή Νίκου Καρούζου περιέγραφε αυτό που μπορεί ανά πάσα στιγμή να προκληθεί και πάλι μέσα από τη σύγχυση της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής και τους νόμους που διέπουν την αιώνια ανακύκληση:
Η βροχή δυνάμωσε
το ποτάμι φούσκωσε
κι η Βουή δε συμμαχεί
με τους διπλωμάτες
τα σύννεφα παίζουν το ρόλο τους
Δυνάμεις άγνωστες έφτασαν
σπαθιά ξεφύτρωσαν
λογαριασμοί άρχισαν ν’ απειλούν
τους βυθούς των αισθήσεων
βάρκες σωτηρίας αρνούνται στους δυνάστες
ελπίδα
τότε που το ποτήρι ξεχείλισε
και η πλημμύρα ξεχύθηκε
να σπάσει τα φράγματα…
Με τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου η οικογένεια του Δημήτρη Κακαβελάκη, μια οικογένεια δεμένη και αγαπημένη που ασχολείτο με κατασκευές εμπορικών πλοίων στη Νέα Χώρα Χανίων στη κοινότητα του Αγίου Κωνσταντίνου και ανελάμβανε εμπορικές μεταφορές προς τα μεγάλα κέντρα του Ελληνισμού στην Ιταλία όπως τη Νάπολη και την Αγκόνα, είχε χάσει τα πάντα. Όλο τους το βιός των μεταφορικών πλοίων που οι ίδιοι είχαν κατασκευάσει στη Χαλέπα είχε καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς στο λιμάνι των Χανίων, από τις συγκρούσεις των αντιμαχόμενων δυνάμεων.
Κανείς δεν αποζημίωσε ποτέ το μέγεθος αυτής τη ζημίας.
Ο Κυριάκος Κακαβελάκης και ο Αντρέας Κακαβελάκης οι βασικοί μέτοχοι της εταιρείας πέφτουν σε βαριά κατάθλιψη ενώ ο τρίτος αδελφός Γιώργος ήδη είχε από πολύ καιρό φύγει για να εργαστεί στους αμερικανικούς σιδηρόδρομους.
Η μητέρα του ποιητή Δημήτρη Κακαβελάκη η Ευαγγελία Κακαβελάκη του γένος Κοντοκριθάκη μετά τη καταστροφή του πολέμου παίρνει τα παιδιά και αποφασίζει να ανέβουν στην Αθήνα ενώ ήδη έχει χάσει μία της κόρη από τις βαριές κατοχικές ασθένειες. Ένα μικρό μαγαζί στα Πατήσια που πουλάει δικά της κεντήματα και είδη ρουχισμού για παιδιά της εξασφαλίζει με σκληρή εργασία να φροντίσει τον άντρα της με σοβαρά πλέον νευρολογικά προβλήματα και τα τρία της παιδιά.
Τον Δημήτρη, την Ειρήνη και τον Μανόλη.
Ο Δημήτρης ρίχνεται στη δουλειά και αφιερώνεται στη δημοσιογραφία και τη δημιουργία του θεσμού των Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα ιδρύοντας με εκλεκτούς φίλους και συνεργάτες (Μάνο Παυλίδη, Γιάννη Βαλασίδη, Μίλτο Λιδωρίκη) την Εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα ενώ πολιτικά δραστηριοποείται στην Ένωση Κέντρου και την ΕΔΑ ως γραμματέας του αείμνηστου Στέλιου Πιστολάκη και συμβάλλει ως κεντρικό μέλος μαζί με τον Σ. Παπαευστρατίου στην Ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της Περιηγητικής Λέσχης Αθηνών.
Με παλιούς φίλους γνώριμους από τη Κρήτη και αλλού διοργανώνουν πολλές φιλολογικές δημιουργικές συναντήσεις και συνεχίζουν τη συγγραφική τους δημιουργία. Ανάμεσα τους Ο Νίκος Αγγελής, ο ποιητής Μηνάς Δημάκης, ο Νίκος ο Καρούζος, ο Τάκης Σινόπουλος,ο Τάκης Παπατσώνης ο ξαδελφός του θεολόγος, φιλόσοφος και συγγραφέας Μιχάλης Κ. Μακράκης, ο Στέλιος Αρτεμάκης, ο Δημήτρης Φερούσης. Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία του με τον εκδότη Δημήτριο Λαμπράκη με τον οποίο για πολλά χρόνια από τα τέλη της δεκατίας του 1950 συνεργάστηκαν για την στερέωση και ανάπτυξη του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη ΔΟΛ. Ο Δημήτρης Κακαβελάκης αναλαμβάνοντας αργότερα τον τομέα των Δημοσίων Σχέσεων του ΔΟΛ ήταν για πολλά χρόνια στυλοβάτης του Οργανισμού και μαζί με τον Χρήστο Λαμπράκη προχώρησαν σε πολλές καινοτόμες προσπάθειες οι οποίες συνέβαλλαν στη πρωτοπόρα διαμόρφωση της κοινωνικής συμβολής του Τύπου στην Ελλάδα. Σχολικές Βιβλιοθήκες, Μουσικές Βιβλιοθήκες, Φιλανθρωπικές προσπάθειες, Αναπτυξιακές οργανώσεις,υποστήριξη της καλής κοινωνικής ψυχολογίας, Προσαρμογή των ηλεκτρονικων υπολογιστών στο Δημόσιο Τομέα. Μία από τις μεγαλύτερες καινοτομίες όμως ήταν η ίδρυση δημόσιων βιβλιοθηκών σε όλη την Ελλάδα μετα τη πνευματική αποξήρανση κατά τη περίοδο της Χούντας, η ενίσχυση των εκδοτών βιβλίου καθώς και η συνεργασία του με τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο και τον Αδαμάντιο Πεπελάση στην στήριξη του περιοδικού Οικονομικός Ταχυδρομος και τη σημασία της ενημέρωσης γύρω από τη σημασία της Οικονομίας.
Ως δημοσιογράφος ειδικότερα συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Ελευθερία, Μακεδονία, Εθνος, Νέα, Βήμα, Ταχυδρόμος, Χανιώτικα Νέα, Τύπος Θεσσαλονίκης, Πρωϊνή της Νέας Υόρκης. Με τον εκδότη Γιάννη Γαρεδάκη με επίκεντρο τα Χανιά της Κρήτης συνεργάστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του για την ενίσχυση της περιφερειακής ανάπτυξης με τον Οργανισμό Περιφερειακού Τύπου.
Ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του Δημήτρη Κακαβελάκη σαν απόγονος δύο μεγάλων εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων του Πατριάρχη Γερασίμου του Β΄ και του ιεροκήρυκα Ιερεμία Κακαβέλα μέντορα του Νμίτρι Καντεμίρ πρίγκιπα της Μοδοβλαχίας ήταν αφιερωμένο σε καινοτόμες εφαρμογές συμβολής της εκκλησίας στο κοινωνικό της έργο. Συνεργάστηκε και στήριξε το έργο του Πατριάρχη Αθηναγόρα, με τον Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου και Μητροπολίτη Γερμανίας Ειρηναίο, την Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης και τον Αλέξανδρο Παπαδερό με τον οποίο συνέβαλλαν από κοινού για τη θεσμοθέτηση νέων καλλιτεχνικών δράσεων και φορέων στη Κρήτη. Εισηγητής του Θεσμού του διεθνούς Ακρωτηρίου Ειρήνης και του Βραβείου Όλαφ Πάλμε στην Κρήτη.
Εισηγητής για τη θεσμοθέτηση του διεθνούς βραβείου Καζαντζάκη και του παγκόσμιου κέντρου δημοκρατίας Ελευθέριος Βενιζέλος.
Διετέλεσε διευθυντής του ελληνικού τμήματος της εφημερίδας Πρωϊνής της Νέας Υόρκης.
Σύμβουλος δημοσίων σχέσεων της συνοδικής επιτροπής της εκκλησίας της Ελλάδας 1975-1980, σύμβουλος επικοινωνίας πολλών διακεκριμένων ελλήνων πολιτικών. Βραβεύτηκε το 2002 επί της Δημαρχίας Δημήτρη Αβραμόπουλου με το Ανώτατο μετάλλιο της πόλης των Αθηνών για τίς υπηρεσίες του στην ανάπτυξη του τομέα των Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα και της προβολής της πόλης των Αθηνών.
Μετά το 1990 ο Δημήτρης Κακαβελάκης συνεργάστηκε ειδικότερα και ξεχωριστά με την Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία και τον κ.Γεώργιο Μπαμπινιώτη για την ίδρυση της Στοάς του βιβλίου και έτσι το 1996 στο πλαίσιο τού εορτασμού των 160 χρόνων από την ίδρυσή της Φ.Ε, το 1836 δημιουργήθηκε ένα κέντρο πολιτισμού στην Αθήνα, ως συμβολή στην αναζήτηση και στον συγκερασμό, μέσω τού βιβλίου ιδεών τού παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος μέχρι και τις ημέρες μας.
Το καλλιτεχικό έργο του Δημήτρη Κακαβελάκη είναι πολύπλευρο και πολύμορφο
Απο μικρή ηλικία επιδόθηκε στην λογοτεχνία και την ποίηση θητεύοντας σε εξαίρετους δημιουργούς και ανθρώπους των γραμμάτων της Μεγαλονήσου.
Μέσα στην Κατοχή και σε σκληρές συνθήκες σχεδιάζει τα πρώτα του ποιήματα τα οποία αργότερα τα εκδίδει σε μικρά φυλλάδια και τα μοιράζει στους φίλους του στα Χανιά.
Αποτελούν τη πρώτη ύλη για την ιστορική έκδοση της ποιητικής συλλογής του Η ΝΗΣΟΣ η οποία πρωτοκυκλοφόρησε στην Αθήνα πολύ αργότερα με το ψευδώνυμο Δημήτρης Λευκορείτης πάλι σε μία δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα, την περίοδο της στρατιωτικής Χούντας.
Είναι η ποιητική συλλογή για την οποία ο ποιητής Τάκης Σινόπουλος ομιλεί για μία καινούργια γραφή στην ελληνική ποίηση.
Μία νέα ελληνική ποίηση λοιπόν μέσα σε εκείνη την σκοτεινή εποχή ενός εσωτερικού σπαραγμού άρχισε να αποτυπώνει με μια διαφορετικότητα ο Δημήτρης Κακαβελάκης.
Μία ποίηση χωρίς πολυλογίες και αερολογίες κατα πως λέει ο Σινόπουλος.Πυκνή γεμάτη νοήματα, εμπειρίες ουσιαστικές, κοφτερή και μεταλλική.
Μία ποίηση που συνενώνει τον άνθρωπο μέσα απο τον αντικατοπτρισμό της κοινής αγωνιώδους εμπειρίας και που επισημαίνιε και επιμελείται ο Νίκος Καρούζος.
Όπως σημειώνει ο καθηγητης Γλωσσολογίας
Ερατωσθένης Καψωμένος «ο Δημήτρης Κακαβελάκης είναι ένα σπουδαίος δημιουργός ο οποίος δεν είναι γνωστός ανάλογα με την αξία του έργου του. Είναι ένας πρωτοποριακός ποιητής και πολύ τολμηρός ποιητής όσον αφορά την χρήση της γλώσσας. Είναι επίσης «δύσκολος» ποιητής. Με πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον καταφέρνει να συνδυάσει την τολμηρή και δύσκολη έκφραση με ένα πάντα ζωντανό ενδιαφέρον για τα μεγάλα ζητήματα της ανθρωπότητας.
Ο Μηνάς Δημάκης κάνει λόγο για τον πρωτότυπο λυρισμό και τη δύναμη της δραματικής έντασης αυτής της ιδιότυπης νεοϋπερρεαλιστικής ποίησηςγια την οποία έκανε λόγο σε στενούς του κύκλους και ο Γιώργος Σεφέρης και επαίνεσε ιδιαίτερα ο αμερικανός ελληνιστής μεταφραστής του Ν.Καζαντζάκη, Κίμων Φράϊερ.
Στην ένταση της καθημερινότητας ο Κακαβελάκης δεν προδίδει τον μυστικό αυτό δρόμο της ΝΗΣΟΥ.
Η ποίηση του δένεται με την ζωή και την καθημερινή έγνοια για τον άνθρωπο και μεταμορφώνεται μέσα στίς μοντέρνες απαιτήσεις αποκτώντας μια νέα λειτουργικότητα και πολυπλοκότητα.
Ο Κακαβελάκης προχωρά στίς τελευταίες ποιητικές του συλλογές σε μία συστηματική αποδόμηση της έκφρασης τονίζοντας μαζί με τις ορατικές διαστάσεις των φθόγγων εκείνη την πολύπλευρη ακουστική ψυχοδραματική εμπειρία της γλώσσας.
Αυτή οργανώνεται μέσα στην ηχοορατική ποίηση απο ενοράσεις και πολυδιάστατες μορφολογίες οι οποίες τελικά αποτελούν ένα επίπονο καταστάλαγμα και καταγραφή της εμπειρίας που πρoκύπτει απο τή συνεχιζόμενη σύγκρουση
και ανάπλαση του φαντασιακού και του πραγματικού κόσμου.
Εργάστηκε σκληρά οργανώνοντας πολλά ποιητικά δρώμενα μαζί με δήμους και κοινότητες πετυχαίνοντας να αποδείξει
ότι και ο απλός κόσμος μπορεί να συμμετέχει σε συμβάντα μοντέρνας τέχνης.
Έργα του Δ.Κ έχουν μεταφραστεί στην αγγλική, γαλλική και ιταλική γλώσσα.
Ο αμερικανός λογοτέχνης και ποιητής Φίλιπ Ράμπ ο οποίος ζεί μόνιμα στην Ελλάδα έχει γράψει για το ποιητικό έργου του Δημήτρη Κακαβελάκη μια πολύπτυχη μελέτη στην αγγλική γλώσσα.
Επίσης έχει μεταφράσει τις πιο πολλές απο τις ποιητικές συλλογές του. Συμμετείχε σε πολλά διεθνή ποιητικά Workshops και έχει παρουσιάσει την ποίηση του σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστημιακά ιδρύματα όπως το περίφημο William and Mary στην Virginia των Η.Π.Α όπου έχει καταθέσει και το ανέκδοτο χειρόγραφο της ποιητικής του συλλογής ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ.
Έχει συνεργαστεί με διακεκριμένους Ελληνες συνθέτες όπως ο Θόδωρος Αντωνίου (ΚΡΗΤΗ ΟΝΕΙΡΟ ΜΕΓΑ -ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΩΝ ΣΤΕΡΕΩΝ). Μαζί με τον Φοίβο Κόσκο ήταν από τους βασικούς συνεισηγητές ιδρυτές του συγκροτήματος σύγχρονης μουσικής ΑLEA που διήυθυνε ο Θόδωρος Αντωνίου
Συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Αδάμη ( στο έργο Ο ΑΥΤΟΣ) και με τον διακεκριμένο πρωτοπόρο ερευνητή -καθηγητή στο Πολυτεχενείο Αθηνών και ζωγράφο
Παντελή Ξαγοράρη.
Τους ζωγράφους Βασίλη Κελαϊδή, Κώστα Ηρακλή Γεωργίου, Μανώλη Cretico Kακαβελάκη, Βασίλη Ζαχαράκη, Giacomo Cuttone, Nicollo d΄Alessandro, με τους διακεκριμένους σκηνοθέτες
Βασίλη Ρίτσο- Μαριέττα Ριάλδη- Νίκο Παροίκο-Μίνω Βολανάκη.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ
H προσφορά του Δημήτρη Κακαβελάκη επεκτείνεται και στους τομείς της Δημοσιογραφίας, της Επικοινωνίας. Ογκωδέστατη η δημοσιογραφική του παρουσία σε πολλές εφημερίδες της Ελλάδος και του εξωτερικού.
Διετέλεσε πρόεδρος της ελληνικής εταιρείας δημοσίων σχέσεων και διευθυντής δημοσίων σχέσεων του Οργανισμού Λαμπράκη ΔΟΛ από το 1970 μέχρι το 1981.
Διευθυντής του Δημοσιογραφικού οργανισμού Περιφερειακών εφημερίδων ΔΟΠΕ.
Προσωπικός Γραμματέας του αείμνηστου κρητικού πολιτικού της ΕΔΑ Στέλιου Πιστολάκη.
Πολιτικά δραστηριοποιήθηκε με την ένωση κέντρου. Εισηγητής του Θεσμού του διεθνούς Ακρωτηρίου Ειρήνης και του Βραβείου Όλαφ Πάλμε στην Κρήτη
Εισηγητής για τη θεσμοθέτηση του διεθνούς βραβείου Καζαντζάκη και του παγκόσμιου κέντρου δημοκρατίας Ελευθέριος Βενιζέλος.
Διετέλεσε διευθυντής του ελληνικού τμήματος της εφημερίδας Πρωϊνής της Νέας Υόρκης.
Σύμβουλος δημοσίων σχέσεων της συνοδικής επιτροπής της εκκλησίας της Ελλάδας 1975-1980, σύμβουλος επικοινωνίας πολλών διακεκριμένων ελλήνων πολιτικών. Βραβεύτηκε το 2002 επί της Δημαρχίας Δημήτρη Αβραμόπουλου με το Ανώτατο μετάλλιο της πόλης των Αθηνών για τίς υπηρεσίες του στην ανάπτυξη του τομέα των Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα και της προβολής της πόλης των Αθηνών.
Η εξόδιος ακολουθία – τελετή πραγματοποιείται την Παρασκευή 30 Ιουλίου 2021 στο μεγάλο Ναό του Α΄Νεκροταφείου Αθηνών.
Συλλυπητήρια μηνύματα
Ο βουλευτής Χανίων της ΝΔ, πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, Βασίλης Διγαλάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση, με αφορμή το άκουσμα της απώλειας του Δημήτρη Κακαβελάκη:
«Ο Δημήτρης Κακαβελάκης αποτέλεσε, για δεκαετίες, μία φωτεινή μορφή των Γραμμάτων και του Πολιτισμού, ένα άξιο τέκνο των Χανίων και της Κρήτης γενικότερα. Οραματιστής, πνευματώδης, εξαιρετικά ευγενής, άνθρωπος με βαθιά και πολύπλευρη μόρφωση και πλούσιο ποιητικό και δημοσιογραφικό έργο, πορεύτηκε “με την ευθύνη του πνεύματος”, την παρρησία, το ήθος, την ευθυκρισία και την ταπεινότητα που σταθερά τον διέκριναν. Η απώλειά του αποτελεί πλήγμα για τα Χανιά και ευρύτερα για τον κόσμο της λογοτεχνίας, της ποίησης και της δημοσιογραφίας. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους οικείους του».
Σε συλλυπητήριο μήνυμά του ο δήμαρχος Χανίων, Παναγιώτης Σημανδηράκης, αναφορικά με την απώλεια του διαπρεπούς ανθρώπου των γραμμάτων, Δημήτρη Κακαβελάκη, επισημαίνει:
«Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα τον χαμό ενός διαπρεπούς συνδημότη μας, ανθρώπου των γραμμάτων, δημοσιογράφου, ποιητή, συγγραφέα, Δημήτρη Κακαβελάκη.
Ο Δημήτρης Κακαβελάκης αυθεντικός πνευματικός άνθρωπος και οραματιστής πορεύτηκε σιωπηρά αλλά ουσιαστικά, προσφέροντας, μέσω των ιδεών και των προσεγγίσεών του, στο σύνολο.
Με σεβασμό στον διανοούμενο άνθρωπο και στην ανιδιοτελή μακροχρόνια προσφορά του, εκ μέρους του Δήμου Χανίων και του Δημοτικού μας Συμβουλίου, εκφράζω στους οικείους του, τα ειλικρινή και θερμά μου συλλυπητήρια».
Ο δήμαρχος Πλατανιά Γιάννης Μαλανδράκης, στο άκουσμα του θανάτου του δημοσιογράφου, ποιητή και συγγραφέα Δημήτρη Κακαβελάκη, προέβη στην παρακάτω δήλωση:
«Η είδηση θανάτου του διακεκριμένου δημοσιογράφου, ποιητή και συγγραφέα Δημήτρη Κακαβελάκη γέμισε με θλίψη την τοπική κοινωνία των Χανίων και ιδιαίτερα της Καλυδωνίας Κολυμβαρίου του Δήμου Πλατανιά, απ όπου καταγόταν. Άνθρωπος πνευματικός, πολυσχιδής, εμπνευσμένος κι οραματιστής, άφησε το αποτύπωμά του στη σύγχρονη λογοτεχνία και ποίηση αλλά και στη δημοσιογραφία που με πάθος υπηρέτησε. Ιδεαλιστής και υπέρμαχος της παγκόσμιας Ειρήνης, υπήρξε ο εμπνευστής και εισηγητής προς τον Μακαριστό τέως Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου κκ. Ειρηναίου της πρότασης της ονομασίας του Ακρωτηρίου της Σπάθας σε “Ακρωτήριο της Ειρήνης”, με αποτέλεσμα τη συνάντηση ηγετών και προσωπικοτήτων παγκοσμίου κύρους (μεταξύ των οποίων οι αείμνηστοι Ούλοφ Πάλμε και Μελίνα Μερκούρη) με βασικό θέμα την Παγκόσμια Ειρήνη. Θα τον θυμόμαστε όχι μόνο για το σπουδαίο έργο του που αφήνει ως παρακαταθήκη αλλά και για τη σεμνή, διακριτική και ευγενική του προσωπικότητα και παρουσία.
Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια, στην οικογένειά του και στους οικείους του…».
