Δημιουργία ειδώλων για εφήβους

Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης στο “Μικρό Θυμωμένο Ημερολόγιό” του (βλ. “Χ.Ν.” 12-2-14, σελ. 4) στηλιτεύει τον τρόπο που τα Μ.Μ.Ε., δημοσιογράφοι και μπλόγκερς αναφέρονται και παρουσιάζουν τον θάνατο του  Αμερικανού ηθοποιού, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν ο οποίος «βρέθηκε στο διαμέρισμά του, νεκρός, με τη σύριγγα της ηρωίνης στο χέρι…».
Ο Π.Κ. αναφέρεται ακόμη στον ρόλο και τη δύναμη των Μ.Μ.Ε. να επηρεάζουν μεγάλες ομάδες ανθρώπων όπως τα παιδιά και τους εφήβους που «είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στη δημιουργία ειδώλων και στην τάση να μιμούνται τα είδωλά τους».
Παίρνοντας ως αφορμή αυτή μοναχά τη φράση «περί δημιουργίας ειδώλων από τα Μ.Μ.Ε.», παρουσιάζουμε το τεύχος του εβδομαδιαίου περιοδικού “Εικόνες” της 11-17 Φεβρουαρίου 1957!
Εχουν περάσει μόλις 17 μήνες από τον θάνατο του Τζέημς Ντην και η Αμερική κυρίως αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος βρίσκεται «στο απόγειο ενός παραληρήματος για έναν πεθαμένο, που ξεπερνά σε εκδηλώσεις και νοσηρότητα ακόμη και την ομαδική υστερία του θρήνου για τον Ροδόλφο Βαλεντίνο».
Ο Τζ. Ντην, ένας νέος ηθοποιός «προς μεγάλη κατάπληξη των κινηματογραφικών διαφημιστών» ξαφνικά κατατάσσεται «μεταξύ των κορυφαίων αστέρων του Χόλυγουντ ζωντανών ή πεθαμένων».
Σε αυτό έχουν συμβάλει οι νεαροί “τιν – έιτζερς” οι οποίοι επηρεασμένοι από τον τρόπο που παρουσιάζεται ο θάνατος ενός νέου ηθοποιού στα Μ.Μ.Ε., φτάνουν σε σημείο να στέλνουν ακόμη και γράμματα στον πεθαμένο ζητώντας απάντηση από το… υπερπέραν! «Αρκετοί ζητάνε και κάτι που να άνηκε στον Ντην, μία μπούκλα από τα μαλλιά του ή έστω και ένα κομματάκι από το κατεστραμμένο αυτοκίνητο που βρήκε τον θάνατο», διαβάζουμε στο αφιέρωμα των Εικόνων με τίτλο “Παραλήρημα γύρω από ένα νεκρό αγόρι”.
Μια κοπέλα στο γράμμα της ζητάει «έστω και μία τρίχα από τα μαλλιά του, όταν ήταν μικρούλης. Δεν με νοιάζει τι θα μου στείλετε, φθάνει να είναι απ’ αυτόν».
Αυτή η υστερία σιγά – σιγά  εξαπλώνεται και με τη βοήθεια και του Χόλιγουντ δημιουργείται ο… θρύλος γύρω από τον Ντην. Το όνομα πουλάει, τα περιοδικά πουλούν γράφοντας γι’ αυτόν, ακόμα και «οι αθλητικές εφημερίδες της εποχής άρχισαν ειδικές επιφυλλίδες» κάνοντας λόγο για έναν μεγάλο ηθοποιό «που θα γινόταν μέγιστος οδηγός, αν ο θάνατος δεν τον συνέθλιβε με το βαρύ του πέλμα».
Και βέβαια, στο εμπόριο κυκλοφόρησαν αντί 30 δολαρίων μικρά κεφαλάκια του Ντην από τεχνητό μάρμαρο, ενώ το κεφάλι του σε φυσικό μέγεθος από πλαστική ύλη στοίχιζε 5 δολάρια και από μπρούτζο 150 δολάρια!
Κι ενώ τα Μ.Μ.Ε. σιγοντάρουν την “Ντην-μανία”, υπάρχουν διάφορες “φωνές” όπως αυτή του σκηνοθέτη του “Γίγαντα” (ταινία που βγήκε στις αίθουσες μετά τον θάνατο του Ντην) Τζωρτζ Στήβενς, ο οποίος κατανοεί μεν τη λατρεία των νέων, αλλά σημειώνει πως «αν έπαιζε σε μερικά ακόμη φιλμ, οι θαυμαστές του δεν θα λυπόντουσαν τόσο» ενώ ο επιστήθιος φίλος του Λιου Μπέικερ μιλάει για «ομαδική υστερία» και «νοσηρά συμπτώματα» που «αν ο Τζίμι ήταν μαζί μας και έβλεπε όλα αυτά που γίνονται για χάρη του, θα ξαναπέθαινε, κι αυτή τη φορά χωρίς να γίνη δυστύχημα».