Δημιουργική ασάφεια

To e – mail Χαρδούβελη το αντικατέστησε η “Λίστα Βαρουφάκη”. Στην πρώτη περίπτωση έπρεπε μέχρι τέλους Φεβρουαρίου να είχαμε ολοκληρώσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, να είχαν κάνει οι εκπρόσωποι της τρόικας θετική αξιολόγηση, για να παίρναμε τα 7,2 δισ. ευρώ. Βέβαια πριν τις εκλογές δεν τα θέλαμε. Τότε ήταν θεωρία. Τώρα στην πράξη τα θέλουμε και μάλιστα παρακαλετικά. Με τη “Λίστα Βαρουφάκη”, που συνδέεται με τα αποφασισθέντα στο τελευταίο Γιούρογκρουπ, πήραμε μια παράταση μέχρι τον Ιούνιο, χάριν των “έξυπνων διατυπώσεων” κατά τις διαπραγματεύσεις, που περικλείονται σε ρητορική για μερικούς, αλλά πολιτικοοικονομική φράση του υπ. Οικονομικών «δημιουργική ασάφεια».
Πώς το εννοούσε, όταν το “πέταξε” ο κ. Βαρουφάκης; Τι ερμηνεία δίνει αυτός που το ακούει; Είναι δυνατόν, σου λέει, το ασαφές να παράγει δημιουργία; Αυτή η φράση στην ορολογία, που ανήκει, σημαίνει ότι αλλιώς ερμηνεύει ο ένας κάποιο γεγονός και αλλιώς ο άλλος. Ο ένας υποστηρίζει ότι η φρασεολογία, όπως έχει γραφεί με κατανόηση χωρίς να επιδέχεται ασάφειες, σημαίνει την άλφα εξήγηση. Ο άλλος, χρησιμοποιώντας ασαφείς ερμηνείες και γενικόλογες έννοιες, υποστηρίζει ότι είναι διαφορετική η άποψη του πρώτου και παραθέτει τη δική του βήτα εξήγηση. Και όμως, όταν υπάρχει καλοπροαίρετος διάλογος, αυτές οι αντιτιθέμενες εξηγήσεις μπορεί να ενσωματώσουν σε κοινή συνισταμένη μια δημιουργική σύνθεση, οπότε και ο ένας από τη μια μεριά και ο άλλος από την άλλη να δεχθούν και τις δύο απόψεις και να πάψουν να αλληλοαναιρούνται.
Η ελληνική πλευρά στοχεύει στην αύξηση της παραγωγικότητας και εν συνεχεία στη μείωση του ελλείμματος και του χρέους. Επειδή δεν μπορούμε ν’ ασκήσουμε ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική, λόγω της συμμετοχής μας στο ευρώ, αφ’ ενός και αφετέρου διότι είμαστε πιασμένοι στο δόκανο της κρίσης, δεν έχουμε να πληρώσουμε και αναγκαζόμαστε στην αποδοχή περιοριστικών μέτρων. Στην πορεία δεν διαθέτουμε διαπραγματευτικά χαρτιά να ανακτήσουμε μέρος, έστω, της παραχωρηθείσης εθνικής κυριαρχίας, λόγω των δανειακών συμβάσεων και προσπαθούμε να εξοικονομήσουμε κάτι αξιοποιώντας τη “δημιουργική ασάφεια”.
Οι δανειστές, που έχουν το πάνω χέρι, επιδιώκουν να εισπράξουν με οποιονδήποτε τρόπο τα χρήματά τους. Κινούν τα νήματα στο παρασκήνιο, προβάλλουν τις δικές τους απαιτήσεις και βάζουν την τελική σφραγίδα, αδιαφορώντας για την ανεύρεση κοινής συνισταμένης για να επανεκκινηθεί η οικονομία μας. Τα λεφτά τους θέλουν κι αν δεν τα ’χουμε μας αναγκάζουν να τα βρούμε με αφαίμαξη του λαού ή εκποίηση περιουσιακών στοιχείων. Και αν δεν μπορούμε, μας δανείζουν κι άλλα, για να τους τα δώσουμε πίσω με τόκους. Και ο φαύλος κύκλος καλά κρατεί.
Ο ιδιόρρυθμος Ελληνας υπουργός ήταν σίγουρος ότι είτε πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, με ευθείς διατυπώσεις, που δεν επιδέχονται διαφορετική ερμηνεία, να τα ακούσουν οι εταίροι είτε ακολουθώντας παράλληλα και τη “δημιουργική ασάφεια”, ενδέχετο να οδηγήσει τις διαπραγματευτικές προσπάθειες σε μη σύγκρουση. Αν το κατάφερε, θα φανεί. Κοντός ψαλμός…
Πάντως οι φωνασκούντες περί ασαφειών στην πολιτική ή προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν ή δείχνουν την ασχετοσύνη τους. Ο κ. Βαρουφάκης χρησιμοποιεί αυτό το διαπραγματευτικό στοιχείο, τη «δημιουργική ασάφεια», ευελπιστώντας ότι θα κάμψει τους συζητητές του και θα οδηγήσει την κατάσταση σε κοινή συμφωνία λειτουργική με θετικά αποτελέσματα.
Αυτό προέχει και τα επικριτικά δημοσιεύματα, όπως και τα σχόλια της αντιπολίτευσης και των εσωκομματικών αντιπάλων του, δεν συνάδουν με το πνεύμα των προσπαθειών του κ. υπουργού.