Δημιουργική πολιτική

Ο κ. Τσίπρας έχει μπλέξει σε δαιδαλώδη αδιέξοδα. Εμπειρία δεν υπήρχε και το άσχημο είναι ότι αυτή δεν διδάσκεται. Αποκτάται πολύ δύσκολα με την τριβή, από εικόνες προηγουμένων πολιτικών συγκρούσεων σε φορτισμένη ατμόσφαιρα και από κοντραρίσματα, που δεν πρέπει να λειτουργούν ως παραδείγματα προς μίμηση.
Αυτό το κατάλαβε ο πρωθυπουργός με τους πολιτικάντικους τακτικισμούς των συνεργατών του κατά το πρώτο εξάμηνο της ανάληψης των καθηκόντων του. Πολλά στελέχη της αριστεράς, όταν είδαν ότι αποπροσανατολίζεται από τις αρχικές του θέσεις, επειδή δεν ήθελαν, με τις αποφάσεις που αναγκαστικά θα έπαιρναν, να διαπομπευτούν από τους “αυθεντικούς αριστερούς”, τον εγκατέλειψαν. Δεν τον δικαιολόγησαν εκεί που οδηγούσε τα πράγματα, διότι από πολέμιος που ήταν των μνημονίων επένδυσε στο δικό του μνημόνιο.
Ομως κυβερνά τη χώρα επί 17 μήνες και παρά τις αντιξοότητες δεν φαίνεται να ’χει χάσει τον έλεγχο, παρά το γεγονός ότι τα κατώτερα στρώματα των Ελλήνων πολιτών υποφέρουν μετά τις συνεχιζόμενες μειώσεις των αποδοχών τους. Η ύφεση έχει φθάσει στο απροχώρητο με απρόβλεπτες συνέπειες. Νομοθετήθηκαν μέτρα, ώστε ο κάθε ΥΠ.ΟΙΚ. ν’ αποφασίζει μόνος του το 2017 και 2018 τη λήψη επί πλέον μέτρων, τον “κόφτη”, εάν δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι.
Οι ελπίδες, που είχε καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι θ’ άλλαζε τα πράγματα, πιστεύοντας ότι και άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα τον συνέδραμαν, κατέρρευσαν. Πολλοί Ευρωπαίοι τους οποίους συνάντησε ο πρωθυπουργός, του συνέστησαν να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις τεχνοκρατικά και όχι με πολιτικά κριτήρια. Ως τόσο παρατηρήθηκε μεγάλη καθυστέρηση. Ποιος την προκάλεσε;
Οι εταίροι ή ο κ. Τσίπρας επειδή καλλιεργούσε ελπίδες για διμερείς σχέσεις σε πολλά επίπεδα εκτός Ε.Ε. με τρίτες χώρες, που του γύρισαν την πλάτη; Δεν εκαλύπτετο η χώρα μας από κάποιο σύστημα ασφαλείας. Η τελευταία του ελπίδα είναι οι “επτά του Νότου” που θα συνεδριάσουν στην Αθήνα στις 9 Σεπτεμβρίου.
Ο κ. Τσίπρας στην εξωτερική του πολιτική αντιμετωπίζεται απ’ τους Ευρωπαίους επιεικώς. Στο εσωτερικό, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Εχει ανάγκη προβολής με μέτρα, που άλλοι τα θεωρούν αποτελεσματικά και άλλοι βιτρίνας. Συγκεντρώνει ατού προετοιμαζόμενος για τη Δ.Ε.Θ., μια αφετηρία για προοπτικές ανόδου ή πτώσεως.
Στη δημιουργική του πολιτική εντάσσει την ανάγκη θεσμικών αναθεωρήσεων στο σύνταγμα, τον διαγωνισμό των τηλεοπτικών συχνοτήτων, την αναπροσαρμογή των εργολαβικών συμβάσεων για την επίσπευση ολοκλήρωσης των οδικών έργων, τη συνέχιση των αποκρατικοποιήσεων, την προοπτική ανακούφισης των ευπαθών ομάδων, τη διαχείρηση των 60.000 μεταναστών στα διάφορα “κέντρα φιλοξενίας”, με την πενιχρή βοήθεια που δίνουν, αν τη δίνουν, οι Ευρωπαίοι και την εγκατάσταση πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη.
Αναζητείται ευρύς κοινωνικός διάλογος σ’ όλο το πολιτικό φάσμα να ευρεθεί “κοινός τόπος” να υπερπηδηθούν ιδεοληπτικές αγκυλώσεις και να προσδιορισθούν οι αναγκαίες τομές που δεν τις έκαναν οι προηγούμενοι, οι οποίοι τώρα κλαυθμυρίζουν καθ’ ομολογίαν του κ. Βορίδη ότι τουλάχιστον αυτή την πρωτοτυπία του διαγωνισμού των συχνοτήτων θα ’θελε να την είχε κάνει η ΝΔ.
Μερικές απ’ τις κινήσεις που κάνουν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπορεί να είναι παραβατικές, αλλά δεν υπερβαίνουν τα όρια, όπως οι προηγούμενοι!