Δημιουργία και καταστροφή

Ο Άνθρωπος σε αντιδιαστολή με τ’ άλλα όντα του ζωικού βασιλείου που έχουν μια ενστικτώδη αίσθηση δημιουργίας, είναι ένα σκεπτόμενο, έντονα ερευνητικό και δημιουργικό όν που έχει καταφέρει να επικρατήσει στη ζωή του πλανήτη.
Στη πλειοψηφία του ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από λογικές επιδιώξεις και χρήσιμες δημιουργίες. Έχει καταφέρει να κάνει τόσα πολλά, που έχει αλλάξει άρδην τις συνθήκες της ζωής του.
Όμως, στη “προχωρημένη” εποχή που ζούμε, παρ’ όλα τα επιτεύγματα έχει περισσέψει η τυφλή απληστία του ανθρώπου, που ολοένα γίνεται εντονότερη και καταχρηστική, παύει να είναι ωφέλιμη, έχει αρνητικές επιπτώσεις στη Γη, σε σημείο που να φαντάζει ότι οι αντοχές της φτάνουν σε οριακό σημείο. Ο πλανήτης προσπαθεί να εξουδετερώσει την τοξικότητα και τις καταστροφές από τη δραστηριότητα του ανθρώπου και να εξισορροπήσει με έντονα φυσικά φαινόμενα που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια σαν καθαρτήρια αντίδραση. Όμως ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται τα σημάδια που τελευταία του στέλνει η φύση ή αδιαφορεί γι αυτά, επηρεασμένος από κατακτητική μανία.
Σήμερα, με τη πανδημία ζούμε ένα τέτοιο κακό σημάδι που πρέπει να μας συνετίσει άμεσα.
Τα κινήματα που δημιουργούνται για την κλιματική αλλαγή δεν καταφέρνουν να ευαισθητοποιήσουν και να πείσουν αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις στις συναθροίσεις των G, και δεν είναι διατεθειμένοι να θεσπίσουν κανόνες για να συγκρατήσουν τους “πλεονέκτες” κάθε μορφής, που αλλοιώνουν τη γεωγραφία του πλανήτη μπαζώνοντας κοίτες ποταμών και ρεμάτων, που μολύνουν την ατμόσφαιρα με τις βιομηχανίες και το περιβάλλον με τα απόβλητα, με την αποψίλωση των δασών καταστρέφοντας τον πνεύμονα της ίδιας της ζωής τους.
Τελευταία ο άνθρωπος έχει ξεφύγει από τις πατροπαράδοτες επιδιώξεις, θέλει να φύγει από τη Γη που γεννήθηκε, δημιουργώντας κενόδοξα προγράμματα.
Θέλει να πετάξει σε άλλους Πλανήτες, κάτι που με τα σημερινά δεδομένα μοιάζει με ουτοπία γιατί πρέπει να δημιουργήσει συνθήκες επιβίωσης σε άγνωστους και αφιλόξενους κόσμους, κάτι που φαντάζει εν πολλοίς ανατριχιαστικό και επικίνδυνο. Στην ουσία ενδόμυχα θέλει να επωφεληθεί ψάχνοντας νέα στοιχεία και ευγενή υλικά για προσπορισμό και αξιοποίηση σε μια νέα βιομηχανική επανάσταση.
Ο κάθε πολίτης τα νοιώθει όλα αυτά από τη μια, αλλά από την άλλη δεν είναι σίγουρο ότι ο ίδιος κάνει πάντα αυτό που πρέπει για να γιατρέψομε όλοι μαζί τον Πλανήτη που δυσανασχετεί και μας το δείχνει. Υπάρχει μέσα σε καθένα μια αυτιστική νοοτροπία που τον προτρέπει να πράττει ότι βολεύει τον ίδιο, χωρίς την επίγνωση του τι μπορεί να επιφέρουν οι όποιες ενέργειές του. Είναι λίγοι εκείνοι που έχουν συναίσθηση μιας γενικότερης και σφαιρικής αντίληψης των μελλοντικών επιπτώσεων της όποιας ενέργειάς τους.
Συνεπώς, δεν χρειάζεται… να ασχολούμαστε με μελλοντικές μετοικήσεις σε άλλους πλανήτες ή δορυφόρους, γιατί αν έχουμε και τότε την ίδια νοοτροπία θα τους χαλάσουμε κι’ αυτούς. Αυτό που χρειαζόμαστε “χθες” είναι να θεσπίσουμε αυστηρούς κανόνες ΕΥΤΑΞΙΑΣ με στόχο τη θεραπεία του Πλανήτη.
Γιατί αν συνεχίσουμε έτσι, ο Πλανήτης θα μας… αποβάλλει!!!