Από μια ζάντα και ένα δισκόφρενο αυτοκινήτου, από ένα κομμάτι ενισχυμένου υδροσωλήνα, τέσσερα ροδάκια και μια παλιά μέγγενη, κατασκεύασα ένα χρήσιμο εργαλείο. Το εργαλείο που απεικονίζεται στη συγκεκριμένη εικόνα. Πρόκειται για μια κινητή μέγγενη που μεταφέρεται εύκολα, στο κάθε φορά, σημείο εργασίας. Όφελος: Εξοικονόμηση δυνάμεων.
Με απλά λόγια, μετακινείς μια φορά τη μέγγενη στο σημείο που βρίσκονται τα υπό επεξεργασία υλικά, αντί να τα μεταφέρεις τα υλικά μπρος-πίσω, σε μια σταθερή μέγγενη.
Με την ευκαιρία δύο λόγια για τα εργαλεία:
Η κατασκευή εργαλείων ταυτίζεται με την εμφάνιση του νοήμονος ανθρώπου στη γη.
Στόχος της κατασκευής τους ήταν πάντα, η προέκταση και επέκταση των όποιας μορφής σωματικών και εγκεφαλικών δυνατοτήτων των ανθρώπων.
Στην ουσία, λοιπόν, εκείνο που πετύχαινε ο άνθρωπος με την κατασκευή ενός συγκεκριμένου εργαλείου, ήταν, να πολλαπλασιάζει τις φυσικές δυνάμεις του και να δημιουργεί συνθήκες μεγέθυνσης, της αποδοτικότητάς του.
Συνεπώς η διαδικασία κατασκευής εργαλείων, αποτελεί ύψιστο δημιουργικό πεδίο των ανθρώπων, που προϋποθέτει επισήμανση και αναγνώριση αναγκών, φαντασία και διορατικότητα, σχεδιασμό και υλοποίηση, με υπομονή και επιμονή. Η ολοκλήρωση της κατασκευής ενός, όποιας μορφής, περιεχομένου και στόχων εργαλείου, προσφέρει στο δημιουργό-κατασκευαστή ύψιστη αισθητική και ψυχική ικανοποίηση. Μια ικανοποίηση, που τον οδηγεί όλο και πιο κοντά, στην ολοκλήρωσή του.
Επεξήγηση 1η: Είναι φανερό ότι η κατασκευή εργαλείων προϋποθέτει τον άνθρωπο δημιουργό. Δημιουργός, δεν είναι μόνον ο άνθρωπος που καινοτομεί, ή κατασκευάζει πολυσύνθετα εργαλεία, στο πεδίο της εξειδίκευσής του. Είναι κάθε άνθρωπος που ασχολείται με τις λεγόμενες καλές τέχνες-εφαρμοσμένες και μη.
Συνεπώς, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, ανήκει, εν δυνάμει, στην κατηγορία των δημιουργών.
Επεξήγηση 2η: Προσωπικά θεωρώ ότι τα όποιας μορφής εργαλεία/δημιουργίες έχω φτιάξει, ή θα φτιάξω, από εδώ και πέρα, αποτελούν ό,τι σημαντικότερο πρόκειται να αφήσω, στους απογόνους μου. Στους απογόνους μας, καλύτερα, αφού πρόκειται για κληροδοτήματα, ελεύθερα προσβάσιμα, απ’ όλους.
Στέκομαι, στα κατασκευαστικά εργαλεία-όποιας μορφής και απόδοσης. Στέκομαι ιδιαίτερα σ’ εκείνα, που προέρχονται από το θησαυρό των ανακυκλώσιμων υλικών. Έναν τεράστιο θησαυρό, που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας και δεν τον βλέπουμε, επειδή η ματιά μας δεν τον αναγνωρίζει.
Αυτή, ακριβώς, η αναγνώριση, προϋποθέτει διορθωτική παρέμβαση του εγκεφάλου μας.
Παρέμβαση για τροποποίηση της ματιάς με την οποία προσεγγίζουμε τον πλούτο των ανακυκλώσιμων υλικών. Υλικών, που βρίσκονται μπροστά μας, πίσω μας, δίπλα μας, παντού.
Με μια νέα σχετική ματιά μας, λίγη φαντασία και βέβαια σύγχρονη γνώση (γενική και ειδική), μεταπηδάμε σε έναν άλλο κόσμο. Μεταπηδάμε στον κόσμο των ονείρων μας και σε ό,τι απ’ αυτόν επιθυμούμε να μεταφέρουμε στη σημερινή μας πραγματικότητα. Κι όλα αυτά, ζωντανεύοντας κάποια παραπεταμένα και καταδικασμένα σε θάνατο, ανανεώσιμα υλικά.
Έτσι φτάνουμε στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα της νέας δημιουργίας μας και του ερωτηματικού του τρόπου αξιοποίησής της.
Σέβομαι απόλυτα, όλους τους δημιουργούς, καθώς και το δικαίωμά τους να προστατεύουν τις δημιουργίες τους. Να τις προστατεύουν, ως πνευματική ιδιοκτησία, με δημόσια αναγνώριση. Να προστατεύουν, επίσης, την κινητικότητα της δημιουργίας τους στο χώρο και στο χρόνο, κατά τον τρόπο, το εύρος και με την αξία, που αυτοί κρίνουν.
Θα προτιμούσα, βέβαια, κάποιες από τις δημιουργίες των ανθρώπων-ατομικές ή και συλλογικές-όπως εκείνες που σχετίζονται με την υγεία τους, να έχουν μια άλλη μορφή. Μια μορφή εκτός εμπορικού πλαισίου και οικονομικού κόστους, για το σύνολο των ανθρώπων.
Κάτι τέτοιο, όμως, αποτελεί πρόβλημα άλλης διάστασης, που απαιτεί, ιδιαίτερες προσεγγίσεις και ερμηνείες.
