Παρατηρεί τον κόσμο, τον εαυτό της, την καθημερινότητα και στη συνέχεια τα σκιτσάρει με αστείο συχνά τρόπο, νιώθοντας εν τέλει λιγότερο μόνη σ΄ αυτόν τον κόσμο. Με αφορμή την αποψινή εμφάνισή της στην πόλη μας, η κομίστρια της περιβόητης “Ψυχοθεραπείας” και
των “True stories” Δήμητρα Αδαμοπούλου γνωστή κι ως Dimi Adam ανοίγει τα χαρτιά της στο “Μολύβι μελάνι” λέγοντάς μας αλήθειες και μιλώντας για τα σκίτσα – καθρέφτη μιας σουρεαλιστικής καθημερινότητας.
– Είσαι αρκετά ενεργή στα social media και δεν αφήνεις την επικαιρότητα να ξεφύγει από το πενάκι σου. Ποια η δύναµή του τελικά;
Τα social media γενικώς έχουν βοηθήσει δηµιουργούς σαν εµένα (αντικοινωνικές αρκούδες) να επικοινωνήσουν µε τον πολύ κόσµο. Αλλιώς πραγµατικά δεν θα µε ήξερε κανείς καθώς δεν είµαι ο τύπος που θα πάει να προωθήσει τον εαυτό του. Όταν λοιπόν ανακάλυψα ότι µπορώ να έχω κοινό από το σπίτι µου, ανακουφίστηκα! Ειδικά όταν συµβαίνει κάτι “τρελό” στην επικαιρότητα, το σκίτσο είναι ένας τρόπος να βγάλω από µέσα µου συναισθήµατα θυµού και οργής, αλλά πιο αποστασιοποιηµένα κι εν τέλει µε αστείο τρόπο. Όταν το βγάζω εκεί έξω και ο κόσµος αντιδρά θετικά σ΄ αυτό, νιώθω λιγότερο µόνη. Και όταν κάποιος τρολάρει από κάτω συνέρχοµαι και λέω «κάτσε, υπάρχουν κι άλλοι, όχι µόνο αυτοί που συµφωνούν µαζί σου!».
-Σήµερα αποτελούν ταµπού τα γυναικεία ζητήµατα που θίγεις όπως η σεξουαλικότητα κι η περίοδος;
Σίγουρα όχι όσο παλαιότερα, αλλά πιστεύω ακόµα ότι οι γυναίκες δεν µιλάνε εύκολα για τέτοια θέµατα, φοβούνται µη φανούν σιχαµένες, ευάλωτες, ανθρώπινες. Καθότι όπως ξέρουµε η στρέιτ γυναίκα πρέπει να είναι σαν µια ψεύτικη κούκλα, νέα, αναλλοίωτη. Ακόµα κι αν που και που τα λέµε µεταξύ µας, φοβόµαστε να τα πούµε έξω, στους άλλους. Νοµίζω το να µιλάς γι’ αυτά σού δίνει δύναµη και σ΄ απελευθερώνει. Γενικά, ο φεµινιστικός µου στόχος είναι να δείξω ότι οι γυναίκες είναι εξίσου “γουρούνια” µε τους άντρες, γιατί η συµφιλίωση µε το ζώο µέσα µας θα µας δώσει δύναµη. Αν βρούµε το γουρούνι θα έρθει και η τίγρης. Ως τοτέµ, καταλαβαίνεις…
– Τα χιουµοριστικά κατά κύριο λόγο σκίτσα σου περιέχουν καθηµερινές στιγµές µε πρωταγωνίστρια εσένα. Είναι καθρέφτης σου; Είναι τελικά ζητούµενο η “πραγµατικότητα”;
Ζητούµενο δεν ξέρω αν είναι, µου βγαίνει φυσικά πάντως. Καταπολέµησα για καιρό αυτήν την τάση γιατί είναι λίγο ναρκισσιστική ίσως, αλλά τελικά κατέληξα στο ότι αν κάτι σου βγαίνει φυσικά, είσαι καλή σε αυτό και βοηθάει τον κόσµο εκεί έξω, τότε µάλλον είναι το ταλέντο σου, οπότε κάνε το χωρίς τύψεις. Τα σκίτσα αυτά είναι 80% καθρέφτης, όχι 100%. Πάντα το τραβάω λίγο για να βγει το αστείο. Καµιά φορά αυτό που συµβαίνει στ’ αλήθεια δεν είναι καθόλου αστείο και το σκίτσο είναι ο τρόπος µου να το χωνέψω ευχάριστα σε δεύτερο χρόνο. Επίσης, καµιά φορά βάζω πράγµατα που έχουν συµβεί σε άλλους ή έχω παρατηρήσει γενικά στην κοινωνία. Μου αρέσει ο καθηµερινός σουρεαλισµός και η διακωµώδησή του.
– “True story”, “Reality”, “Ψυχοθεραπεία”. Τι έχει πέραση πιστεύεις το 2024; Τα έργα σου καθορίζονται από αυτό;
Νοµίζω ότι πλέον µου έχει βγει το όνοµα, ότι εγώ είµαι αυτή που κάνει true stories και ψυχοθεραπεία. Η αλήθεια είναι ότι ζούµε σε µια εποχή και σε µια χώρα που ασχολούµαστε αρκετά µε τον εαυτό µας. Επίσης, ασχολούµαστε µε τον φεµινισµό, τα δικαιώµατα των καταπιεσµένων οµάδων και µε την αυτοδιάθεση, που είναι όλα ωραία και ελπίζω σε κάποια φάση να βρούµε τις ισορροπίες µας και να σταµατήσουµε να τσακωνόµαστε για αυτά τα θέµατα. ∆εν είναι ότι δεν ασχολούµαι και µε άλλα πράγµατα, απλά εκεί µου έρχονται οι καλύτερες ιδέες προς το παρόν. Γενικά, είµαι το παιδί που κάθεται σε µια γωνία στο πάρτι και παρατηρεί τους υπόλοιπους χωρίς να µιλάει και µετά κάνει κόµικς για όλα αυτά. Βρίσκω τροµερά ενδιαφέρον το πώς λειτουργούν οι άνθρωποι στην καθηµερινότητά τους, τι τους παρακινεί, τι τους αγριεύει κλπ.
– Πώς προέκυψε το πιο αγαπηµένο σου σχέδιο; Είναι το ίδιο µε του κόσµου;
Έχω πολλά αγαπηµένα κι όλα είναι ιδέες που ήρθαν ουρανοκατέβατες. Κάθε λίγο και λιγάκι κάποιο απ’ αυτά γίνεται viral αλλά το πιο διάσηµο είναι η ψυχοθεραπεία στο “Ποιά Θυσία” της Άντζελας ∆ηµητρίου. Είναι σίγουρα από τα αγαπηµένα µου κι εµένα. Επίσης, χαµός γίνεται και µε κάποια γυναικεία θέµατα, φαντάζοµαι επειδή δεν τα συζητάµε συχνά και βλέπει η άλλη σκίτσο για την περίοδο και λέει «ΝΑΙ ΡΕ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ», σαν να το βροντοφωνάζει στον κόσµο κάπως.
– Εκτός από κοµίστρια διδάσκεις κιόλας. Από εκεί τι αποκοµίζεις;
Μου αρέσει πολύ να µεταλαµπαδεύω τη γνώση, ειδικά σε παιδιά αλλά και µεγάλους ανθρώπους που µετά από χρόνια καταπιάνονται µε κάτι δηµιουργικό. Είχα την τύχη να έχω εξαιρετικούς δασκάλους αλλά και την ατυχία να έχω µερικούς πολύ κακούς που εν µέρει µου κόψανε τη φόρα. Μέληµά µου όταν διδάσκω είναι να δίνω κουράγιο και έµπνευση στους µαθητές µου ώστε να βγάλουν προς τα έξω κοµµάτια της ψυχής τους και να µη φοβούνται να εκφραστούν. Μεγαλώσαµε δυστυχώς σε έναν κόσµο που µας έµαθε ότι όλα πρέπει να τα κάνουµε τέλεια, απαγορεύεται να κάνεις λάθος, απαγορεύεται να παίξεις και να κάνεις βλακείες µετά τα 12 χρόνια της ζωής σου.
Live-sketching βραδιά στο Comixadiko
Η κομίστρια κι εικονογράφος Δήμητρα Αδαμοπούλου, απόψε Σάββατο, 20 Απριλίου, θα βρίσκεται στα Χανιά για μια μοναδική live-sketching βραδιά, στο Comixadiko, στις 20.00, στην οδό Ξέπαπα 15.
