Το λαϊκό άσμα «οι αετοί πεθαίνουν στον αέρα» ήρθε αμέσως στο μυαλό μου όταν πληροφορήθηκα τον θάνατο του συνταξιούχου πιλότου της Ολυμπιακής Αεροπορίας Δημήτρη Λιόδη. Εκεί ψηλά ανήκει η ψυχή αυτού του ανθρώπου. Άλλωστε οι πρόγονοι του Δημήτρη Λιόδη ήταν τυροκόμοι στη μαδάρα, στα Λευκά Όρη, στα μιτάτα. Πραγματικοί αετοί της μαδάρας.
Αυτό το τραγούδι είναι ένα τραγούδι πολύ συμβολικό που ταιριάζει σε όλους αυτούς που διάλεξαν, όπως ο Δημήτρης Λιόδης, να ζουν αναλαμβάνοντας μεγάλους κινδύνους και μεγάλες ευθύνες. Είναι ένα τραγούδι που εκφράζει το θαυμασμό της λαϊκής ψυχής για όλους τους υψηλόφρονες, τους γεμάτους αρχοντιά ανθρώπους, αυτούς που κατάφεραν να πετάξουν μακριά από μια μίζερη καθημερινότητα.
Με τις υποχρεώσεις που είχα ως βουλευτής Χανίων αλλά και με την αποστολή του Συμβουλίου της Ευρώπης έτυχε να ταξιδέψω ορισμένες φορές στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό με πιλότο της Ο.Α τον Δημήτρη Λιόδη. Ο Δημήτρης ήταν πάντα με ένα χαμόγελο σε όλο του το πρόσωπο, με ένα ανεπανάληπτο χιούμορ και με τις ωραίες μαντινάδες του εκεί ψηλά στον αέρα.
Οι μαντινάδες του ήταν γεμάτες λατρεία για την Κρήτη, τον Αποκόρωνα και το Παϊδοχώρι, το χωριό του. Ο Δημήτρης Λιόδης περνούσε ευχάριστα σε πτήσεις στο εσωτερικό της πατρίδας μας, πάντα με φίλους στο πιλοτήριο. Αντιπαρέβαλε αυτές τις πτήσεις με τις δύσκολες και απαιτητικές πολύωρες πτήσεις ανά τον κόσμο.
Ο Δημήτρης Λιόδης ταξίδευε παντού μαζί με την Κρήτη. Παντού διαλαλούσε την περηφάνεια του για την καταγωγή του. Ήταν ένας από τους ήρωες που περιγράφει ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης που είχαν πάντα μέσα στην καρδιά τους την Κρήτη, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο συγγραφέας. Μαζί με τους αγώνες της Κρήτης, την ψυχή της, την ιστορία της και την ίδια την αύρα της, όλοι αυτοί οι άνθρωποι ανεβαίνουν τον μεγάλο ανήφορο της ζωής τους. Την ζωή τους αυτήν ποτέ δεν την χορταίνουν οι κρητικοί, παρά τις δυσκολίες της.
Ο Δημήτρης Λιόδης απέκτησε μια εξαιρετική οικογένεια. Την αγάπη για το πέταγμα στα ψηλά και στους αιθέρες ο Δημήτρης την μετέδωσε και στους αγαπημένους του γιους που έγιναν και αυτοί πιλότοι.
Η ζωή μας είναι ένας βιολογικός κύκλος. Όλοι πεθαίνομε αλλά η ψυχή κάποιων φεύγει εκεί ψηλά στον αέρα, ψηλά στον ουρανό, προσδοκώντας, όπως και όλοι οι άλλοι, την ανάσταση.
Καλό παράδεισο πολύ αγαπητέ μου φίλε Δημήτρη Λιόδη.
