Τα Ζήτω και τα Μπράβο, έλεγε η γιαγιά μου, δεν τα λένε όταν φεύγει το καράβι από το λιμάνι, αλλά όταν έχει τελειώσει το ταξίδι και μπαίνει στο λιμάνι!
Ετσι και με τις δημοτικές εκλογές. Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό.
Το θέμα δεν είναι να “πάρει” κάποιος τον Δήμο. Ούτως ή άλλως κάποιος θα είναι ο επόμενος δήμαρχος.
Το ζητούμενο είναι άλλο. Θα είναι ικανός άραγε να κάνει την πρώτη υπέρβαση; Αυτή του να επιλέξει υπεύθυνους στις επιμέρους αντιδημαρχίες και αρμοδιότητες, με βάση όχι τις ψήφους που έφεραν στην παράταξή του, αλλά τις οργανωτικές και διοικητικές τους ικανότητες;
Θα έχει τα κότσια άραγε να προλάβει πρώτος αυτός τον νέο νόμο που θα καταργήσει τα κομματικά και παραταξιακά ψηφοδέλτια και να επιλέξει αξιόλογα στελέχη και από αντίπαλες παρατάξεις και να απλώσει χέρι συνεργασίας;
Τι διάολο! Θα ξεφύγουμε ποτέ από τη μιζέρια της μόνιμης αντιπολίτευσης για την αντιπολίτευση και μόνο, των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και της “παρέας”;
Εδώ σε θέλω… Οι καιροί πολύ δύσκολοι και ο νέος τοπικός άρχοντας θα κληθεί σε έναν ρόλο Λούκυ Λουκ όπου θα πρέπει να πυροβολεί πιο γρήγορα από τη σκιά του!
Θα έχει άλλωστε κάποιους μήνες πριν αναλάβει να καταλαγιάσουν τα προεκλογικά “χτυπήματα”, να σκεφτεί ψύχραιμα και να σχεδιάσει την ομάδα που θα πάει παρακάτω την πόλη.
Εκεί θα είναι τα Μπράβο και τα Ζήτω!
Θοδωρος Παγιαυλας
