Κύριε διευθυντά, όπως έχουνε πει πολλοί άλλοι, η Δημόσια διοίκηση στη χώρα μας είναι ένα “τέρας” βραδυκίνητο και δύσκαμπτο με άπειρα πλοκάμια που τυλίγουν αποφασιστικά τους αρμούς της λειτουργίας του κράτους. Το λένε αυτό, πολίτες και κυβερνώντες, μα σταματάμε πάντα στην απλή διαπίστωση. Το πρώτο που τη χαρακτηρίζει είναι η ραθυμία των λειτουργών της που δεν φημίζονται για τη προθυμία εξυπηρέτησης. Σε μια υπόθεση μπερδεύονται πολλά… πλοκάμια που όχι μόνο αλληλοκαλύπτονται, αλλά μεταξύ τους αντιμάχονται και μέχρι να βρεθεί άκρη για την αρμοδιότητα ο χρόνος τρέχει και ο πολίτης αναμένει. Ύστερα υπάρχει δυσπιστία και ανταγωνισμός αρμοδιοτήτων μεταξύ των υπηρεσιών και αντιπαλότητα Υπουργείων Δήμων και Περιφερειών για το ποιος θάχει το πάνω χέρι. Έτσι ένα έργο που είναι αμέσου προτεραιότητας για τον Δήμο, για το Υπουργείο δεν είναι, ή για τη Περιφέρεια, με αποτέλεσμα να γίνονται λάθη -ηθελημένα και αθέλητα- στην αξιολόγηση της χρησιμότητας ενός έργου γιατί όσα ξέρει ο ντόπιος δεν τα ξέρει ο Μαυρογυαλούρος στην Αθήνα. Μέσα σ’ όλα υπάρχουν υπηρεσίες στην ουσία νεκρές, που όμως μένουν αγκυλωμένες σε “θέσφατα” και εμποδίζουν την οποιαδήποτε εξέλιξη που ήθελε ζητηθεί από άλλο φορέα της Πολιτείας. Μια τέτοια είναι η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου που έχει σφιχταγκαλιάσει τις ακτές και χιλιάδες ακίνητα που παραμένουν αδρανή, που, όμως, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και να προσφέρουν στη χώρα μεγάλες αλλαγές προς εξοικονόμηση πόρων και βελτίωση του περιβάλλοντος. Για το περιβάλλον, που παίζει πρωτεύοντα ρόλο, ιδιαίτερα σήμερα που έχομε καταπιαστεί με τη “τουριστική μονοκαλλιέργεια’’ θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην εξάλειψη ευπρόσβλητων και τρωτών σημείων που εμπεριέχουν μια επικινδυνότητα και η κατασκευή ενός έργου είναι απαραίτητη, όσο δαπανηρή κι αν είναι, γιατί θα θεραπεύσει και συνάμα θα ομορφύνει ολόκληρη περιοχή. Ένα τέτοιο σημείο υπάρχει στον Πλατανιά που αποτελεί ένα σημείο πυκνής τουριστικής προσέλευσης που κάποιες φορές γίνεται ασφυκτική, χρειάζεται άμεση παρέμβαση για τους εξής δύο λόγους: Από χρόνια, κάθε χειμώνα η θάλασσα κατατρώει τις ακτές, πολλές φορές μπαίνει μέσα στα σπίτια και αυτό σημαίνει ότι κάποτε πρέπει να φτιαχτεί. Δεδομένου, λοιπόν, που η ακτή χρειάζεται προστασία και την ίδια στιγμή το χωριό χρειάζεται έναν παραλιακό πεζόδρομο να ανασάνει, θα μπορούσαν να συνδυαστούν αυτά τα δύο και να προκύψει ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα και προστατευτικό και αξιοποιητικό. Ποιος θα το ξεκινήσει, όμως, αυτό το έργο;
Σήφης Μ. Βαρουξάκης
γιατρός κάτοικος Πλατανιά
