Δημόσιο χρέος. Ο φαύλος κύκλος

Κυρίαρχο θέμα των εκλογών είναι το δημόσιο χρέος. Οι πάντες ομιλούν γι’ αυτό. Πώς δημιουργήθηκε, αν είναι εξυπηρετήσιμο (όχι βιώσιμο όπως λένε), σε τι ύψος έχει φθάσει, ποιοι φταίνε που την περίοδο των μνημονίων φορτωθήκαμε τόσα ποσά, πώς θα τα μειώσουμε, αν τα Κοινοβούλια των χωρών της Ευρωζώνης θα δεχθούν να γίνει “κούρεμα”, αν στέκει να επικαλεστούμε για την τακτοποίησή του το προηγούμενο της Γερμανίας το 1953 και τελικά ν’ απαγκιστρωθούμε απ’ τον βραχνά των μνημονίων επιστρέφοντας στις αγορές κ.ά.
Κατ’ αρχάς το χρέος προέρχεται εκ των εντόκων γραμματίων που είναι βραχυπρόθεσμα, 3 έως 18 μήνες, απ’ τα ομόλογα του Δημοσίου μακροπρόθεσμης διάρκειας, 3 έως 10 έτη  και απ’ το αρνητικό χρέος του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών. Από δημοσιεύματα και σχόλια του Τύπου, που προκύπτουν από αναλύσεις του ΥΠ.ΟΙΚ. μόνο το 2014 πληρώσαμε για τόκους 7,5 δισ. ευρώ, για έντοκα γραμμάτια 120 δισ. ευρώ και για ομόλογα 26 δισ. ευρώ, δηλαδή το αδιανόητο ποσό των 153,5 δισ. ευρώ.
Το χρέος, λοιπόν, μεγάλωνε όσο αυξάνονταν τα ελλείμματα. Δανειζόμαστε να εξυπηρετήσουμε το χρέος του προηγούμενου χρόνου. Αυτό προστίθετο στο τέλος και μαζί με τη δημιουργία του νέου χρέους γινόταν χρέος για τον επόμενο χρόνο. Δεν έχουν δοθεί επαρκείς εξηγήσεις γιατί να δανείζεται το κράτος, να δίνει τα λεφτά στις τράπεζες για ανακεφαλαίωση και να επιβαρύνονται οι φορολογούμενοι τη στιγμή που οι τράπεζες πλέον υπάγονται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η Ευρωζώνη και το Δ.Ν.Τ. που έτειναν χείρα βοηθείας για να μην χρεωκοπήσουμε, μας δάνεισαν με τα δύο μνημόνια 110+130 δισ. ευρώ. Το χρέος μας εκτινάχθηκε στα ύψη. Οι κανόνες διαχείρισης ενός χρέους εξαρτώνται απ’ τους δανειστές, που έχουν τον τελευταίο λόγο και όχι απ’ τους δανειζόμενους. Οι τελευταίοι, αφού δέχθηκαν τους όρους της δανειοδότησης, δεν μπορούν να πουν τώρα «κάναμε μια συμφωνία». Εγώ “εσπασάτηνε”! Αυτοί τα χρήματά τους θα τα πάρουν. Εμείς βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση.
Τώρα αν αυτοί, που αποφάσισαν να υπαχθούμε στο φραγγέλωμα των μνημονίων, έχουν διαπράξει αντισυνταγματικές παρανομίες και ευθύνονται είναι θέμα που θα λύσουν οι πολιτικοί μεταξύ τους και η Δικαιοσύνη. Παράλληλα ευθύνες έχουν και εκείνοι, που έκαναν δαπάνες προξενώντας ελλείμματα, επειδή δεν έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν έσοδα εξ άλλων πηγών.
Ομιλούν για το χρέος και τη θεραπεία του οι εν ενεργεία ή οι υποψήφιοι πολιτικοί. Ενεργοποιούνται και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί, που διέπρεψαν στο παρελθόν, αλλά μένουν στα μετόπισθεν για να προσφέρουν ως ανεξάρτητοι και χωρίς κηδεμόνευση ό,τι θεωρούν ωφέλιμο για το κοινό συμφέρον. Μεταξύ αυτών και η κα Αννα Διαμαντοπούλου που υπήρξε επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, βουλευτής και μέλος ελληνικών κυβερνήσεων, ενώ τώρα είναι πρόεδρος του “ΔΙΚΤΥΟΥ” για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη και η οποία παρεμβαίνει κρίνοντας τις πολιτικές εξελίξεις.
Τα λέει έξω από τα δόντια σε συνεντεύξεις, με την έκδοση ενός κειμένου “τέσσερις προτάσεις για τη διαχείριση του δημοσίου χρέους” και με εμφανίσεις της τελευταίας στην τηλεόραση. Για το ελληνικό πρόβλημα, είπε, «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν κατόρθωσε να δει το τρένο, που ερχόταν, ούτε το άκουσε…». Υπάρχει κοινό έδαφος για το χρέος που ερχόταν… υπάρχουν πολλά στοιχεία, που συνηγορούν για το ότι φθάσαμε (στο χρέος) και το εάν μπορούμε ή όχι να το διαχειριστούμε με τον τρόπο που συνεχίζουμε… να υπάρξει κοινό έδαφος που πρέπει να χρησιμοποιήσει η ελ. κυβέρνηση, ώστε να καταθέσουμε στο τραπέζι ελληνική πρόταση για το χρέος… Θεωρώ ότι σε επίπεδο Ευρ. Επιτροπής έγιναν πάρα πολύ μεγάλα λάθη και η Ευρ. Υπηρεσία αποδεχόταν αυτά που έδινε η κάθε Εθνική Υπηρεσία χωρίς ελέγχους.
Το χρέος δεν έγινε τώρα, υπήρχε από πριν. Εχουμε αύξηση των εισαγωγών και μείωση των εξαγωγών. Δεν παράγουμε. Είναι το σοβαρότερο πρόβλημα. Απ’ το 1993 υπήρχε, που ο Ανδρέας το είχε δει κι έλεγε: “Αν δεν αντιμετωπίσουμε το χρέος, το χρέος θα καταστρέψει τη χώρα”».