«Η κατάληψη των ειδήσεων και της ενημέρωσης από πολύ πλούσιους ανθρώπους είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Σπανίως αγοράζουν ΜΜΕ σαν φιλάνθρωποι. Πολύ συχνότερα το κάνουν για να προαγάγουν τα δικά τους συμφέροντα ή τα συμφέροντα φίλων τους, οι οποίοι βρίσκονται στην εξουσία…».
1.-Η πρόσφατη βομβιστική επίθεση στα γραφεία του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ στην Αθήνα, με προφανή στόχο την τρομοκράτηση των εκεί εργαζομένων δημιοσιογράφων, ξαναφέρνει στο προσκήνιο το δύσκολο και επικίνδυνο θα λέγαμε επάγγελμα του δημοσιογράφο, αλλά και το θέμα της διαπλοκής εξουσίας και «εργολάβων» της ενημέρωσης.
Κάθε εξουσία θέλει να ελέγχει την ενημέρωση. Είναι το μόνο που φοβάται. Αλλά και κάθε «μεγαλοεργολάβος» των ειδήσεων θέλει έμμεσα να ποδηγετεί την εξουσία. Το βλέπουμε και σήμερα στη χώρα μας με τα «εμπάργκο» (sic) που κήρυξαν, η μεν Ν.Δ. στα κρατικά κανάλια, ο δε ΣΥΡΙΖΑ στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ. Μέχρι εκεί φτάνει η δημοκρατικότητα και των δυο «μονομάχων». Είναι κυριευμένοι άραγε από τον προεκλογικό φόβο για «fake news», ή μήπως φοβούνται για πραγματικές αποκαλύψεις των πεπραγμένων τους;
2.-Πιο γενικά μιλώντας για τη δημοσιογραφία, δεν είναι διόλου τυχαία η εφετινή αφιέρωση της πρώτης σελίδας του διάσημου αμερικανικού περιοδικού «TIME»- (που τέτοιες μέρες κάθε χρόνο επιλέγει «το πρόσωπο της χρονιάς»)- στον αγρίως δολοφονηθέντα σαουδό δημοσιογράφο Jamal Khashoggi στην Κων/πολη, τον περασμένο Οκτώβρη. Είναι δε, η πρώτη φορά που το TIME αφιερώνει την «πρώτη» του σελίδα σε δημοσιογράφο θέλοντας έτσι να δείξει τους τρομακτικούς κινδύνους που διατρέχει το επάγγελμα.
Σύμφωνα μάλιστα με την τελευταία αναφορά των Reporters Sans Frontières (RSF) (=Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα), 65 δημοσιογράφοι βρήκαν τον θάνατο το 2017 από τους οποίους οι 39 δολοφονήθηκαν. Ποιες χώρες είναι οι πιο επικίνδυνες για το επάγγελμα; Ποιος απειλεί τους δημοσιογράφους; Ανόσιοι πόλεμοι των μεγάλων, δικτατορίες που «προστατεύονται» από τους μεγάλους, μαφίες κάθε είδους, απόπειρες αποκαλύψεων, διαπλοκή, «εργολαβία» της ενημέρωσης, κομματικές ή κρατικές παρεμβάσεις κ.λπ.,- η επιφάνεια των κινδύνων.
Μέσα σε τέτοιες ασφυκτικές συνθήκες εργασίας, πώς είναι άραγε δυνατόν οι δημοσιογράφοι- του διεθνούς και του κοινού ρεπορτάζ ή οι πολεμικοί ανταποκριτές- να είναι σε θέση να επιτελέσουν το λειτούργημά τους, πόσο μάλλον να αποκαλύψουν την αλήθεια;
Μήπως θα πρέπει ο κόσμος και οι κυβερνώντες, σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο της ιστορίας της ανθρωπότητας, να δουν με άλλο μάτι τη δημοσιογραφία, ώστε αυτή να επιτελεί απερίσπαστη το έργο της αποκάλυψης της αλήθειας, η οποία συγχέεται ολοένα και περισσότερο από «κατασκευασμένα» ψέματα ή ακόμη και από άγριες δολοφονίες;
Στ.Γ.Κ., www.stcloris.gr
