Δημοσιογραφία & υποκρισία κομμάτων

Όψιμο το ενδιαφέρον των κομμάτων για το αν θα χάσουν τις δουλειές τους οι δημοσιογράφοι μετά τη χορήγηση των τεσσάρων τηλεοπτικών αδειών. “Προχωρημένο” ενδιαφέρον και του μεγαλομετόχου Σαββίδη που εγγυάται, λέει, προσωπικά, θέσεις εργασίας, αν του δώσουν κάποιο από τα μη αδειοδοτούμενα κανάλια. Όψιμο το ενδιαφέρον όλων λοιπόν για την τύχη των συναδέλφων, που μάλλον έχουν την ατυχία να δουλεύουν στην τηλεόραση. Όχι πως όλοι οι υπόλοιποι έχουν τύχη ειδικά στις εφημερίδες του Αττικού λεκανοπεδίου, αλλά τουλάχιστον έχουν νιώσει από νωρίς το τι σημαίνει ανεργία, κακοπληρωμή και “έναντι”. Τα δε μπλοκάκια μετά την απίστευτη φορολογία καθιστούνται άχρηστα και ο καθένας που θέλει να δουλέψει, απλά δεν μπορεί λόγω των υπέρογκων καταβολών στον ΟΑΕΕ.
Μιλούν λοιπόν άπαντες για έναν κλάδο που καταστράφηκε όχι μόνο από την οικονομική κρίση, αλλά από τις αποτυχημένες έως προκλητικές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων απέναντι στον Τύπο.
Τα κόμματα όμως; Πώς και ξαφνικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για παράδειγμα, ενδιαφέρεται για την ανεργία στον κλάδο; Πώς και κόπτεται να μην χάσουν τις θέσεις τους συνάδελφοι των τηλεοπτικών καναλιών που κατακεραυνώνονταν από τη ΝΔ πριν από έναν χρόνο ότι παίζουν το παιχνίδι του Τσίπρα; Βέβαια τώρα ανασκουμπώνονται και αυτό που ενδιαφέρει είναι να μην χαθούν κανάλια που κάνουν “σωστή” δημοσιογραφία, σαφώς επικεντρωμένη στην επίθεση κατά της κυβέρνησης, που βολεύει τη ΝΔ. Πώς αλλάζουν οι καιροί… Και πώς γίνονται πάντα οι δημοσιογράφοι μπαλάκι στις ορέξεις των κομμάτων…