Δημοσιογραφία και πολιτική

Με μια λιτή δήλωσή του, ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης τάσσεται κατά της απόπειρας φίμωσης του Τύπου: «Η φίμωση του Τύπου υπήρξε πάντοτε η απαρχή ζοφερών εξελίξεων», επισημαίνει στον ιστότοπό του. Και προσθέτει: «Χρειάζεται δημοκρατική επαγρύπνηση, γιατί προβλέπω ότι το προσεχές μέλλον μας επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις».
Φίμωση του Τύπου έχουμε στα ολοκληρωτικά καθεστώτα ή στα κατ’ ευφημισμόν “δημοκρατικά”, όπως είναι, ας πούμε, η Τουρκία.
Ο Τύπος και τα ΜΜΕ λειτουργούν σωστά, μόνον όταν υπάρχει ελευθεροτυπία, ελεύθερη έκφραση απόψεων. Το αν μας δυσαρεστεί μια άποψη, δεν είναι λόγος να βάλουμε “φίμωτρο” ή να φυλακίσουμε τον δημοσιογράφο. Μια άποψη που απαρέσκει στην κυβέρνηση καταρρίπτεται με επιχειρήματα, όχι με απαγορεύσεις ή ύβρεις.
ΕΙΝΑΙ σχεδόν παγκόσμιο φαινόμενο στην εποχή μας, ο πόλεμος κατά των δημοσιογράφων. Μόνο στην Τουρκία του Ερντογάν, από την ημέρα του πραξικοπήματος μέχρι σήμερα, βρίσκονται στη φυλακή τουλάχιστον 200 δημοσιογράφοι! Οσο όμως η δημοσιογραφία αποδυναμώνεται, τόσο οι υπόλοιπες εξουσίες (Εκτελεστική, Νομοθετική, Δικαστική) ενισχύονται. Μόνον όταν η δημοσιογραφία λειτουργεί σωστά (χωρίς άμεση ή έμμεση λογοκρισία ή οικονομικό και ψυχολογικό καταναγκασμό), μπορεί να αποτρέπει φαινόμενα ασυδοσίας, διαφθοράς και διαπλοκής. Εστω κι αν οι πολιτικοί (κάνουν πως) δεν το αντιλαμβάνονται.