Δημοτικό Θέατρο και Χανιά

Το θέμα της… “στέγασης” και ο θεσμός των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Στην επικαιρότητα βρίσκεται τον τελευταίο καιρό το θέμα της συνέχισης της λειτουργίας του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης! Εχοντας λοιπόν ως αφορμή τούτη τη συζήτηση γύρω από τα “θεατρικά”, ανασύραμε στοιχεία και τεκμήρια από περασμένες δεκαετίες που δεικνύουν τη σπουδαία σημασία και τον ρόλο του θεάτρου αλλά και των κατάλληλων χώρων που μπορούν να το “στεγάσουν”!
Τον Δεκέμβριο του 1952, ο γνωστός σκηνοθέτης Τ. Μουζενίδης με σειρά άρθρων του στην εφ. “Τα Νέα” αναφερόταν στο «τραγικό πρόβλημα» της θεατρικής στέγης το οποίο υπήρχε έντονο κυρίως στην επαρχία!
Ο ίδιος σημείωνε χαρακτηριστικά ότι «τα θέατρα στην επαρχία είναι στην πλειοψηφία τους αίθουσες ακατάλληλες που το χειμώνα αποτελούν τόπους μαρτυρίου όχι μόνο για τους ηθοποιούς αλλά και για το καταδικασμένο κοινό».
Σε άλλο του άρθρο αναφερόταν στα Δημοτικά Θέατρα που… δεν υπήρχαν αφού σε πολλές περιπτώσεις ακόμη κι αν κάποια υπήρχαν είχαν τότε εκχωρηθεί «σε επιχειρηματίες που εκτός του ότι τα έχουν μεταβάλει σε κινηματογράφους καταστρατηγώντας και προδίδοντας την επιθυμία των δωρητών, τα νέμονται κυριολεκτικά προστετευόμενοι από το ενοικιοστάσιο».
Γίνεται λοιπόν κατανοητό πόσο μεγάλη απαξίωση υπήρχε τότε για το θέατρο και μάλιστα στην ίδια την κοιτίδα του! Αυτό συμμερίζονταν εξάλλου πολλοί άνθρωποι του θεάτρου και όχι μόνο!
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Μιχάλης Γρηγοράκης έγραφε στην εφ. “Παρατηρητής” ότι «το βασικώτερο φταίξιμο της επαρχιακής πνευματικής κατάπτωσης» ήταν η έλλειψη δημοτικών θεάτρων!
Εκείνη την εποχή είχε και πάλι ξεκινήσει η συζήτηση για το συγκεκριμένο θέμα και μάλιστα «διακεκριμένοι και σοβαροί εργάτες των γραμμάτων και της τέχνης όπως ο Κατράκης, ο Τερζάκης, ο Μουσούρης, ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, ο Κουν, ο Μυράτ κ.ά.» είχαν εκφράσει τον προβληματισμό τους για την «καλλιτεχνική νέκρωση» της επαρχίας για την οποία ευθυνόταν όχι μόνο η τοπική αυτοδιοίκηση αλλά κυρίως το κράτος και η πρωτεύουσά του «που κατάντησε πια σωστός υδροκέφαλος». Τα παραπάνω υποστήριζε ο Δημήτρης Μυράτ σε συνέντευξή του, το κυριότερο μέρος της οποίας παρέθετε αυτούσιο ο Μιχ. Γρηγοράκης στο άρθρο του με τίτλο “Για το Δημοτικό θέατρο ο λόγος”.
Ο Μ.Γ. έγραφε ότι «το χτίσιμο Δημοτικού Θεάτρου θα πρεπε νάχε αποφασιστεί από καιρό και στην πόλη μας για νάνε τώρα μια πραγματικότητα».
…Κτήριο μπορεί να μην αποκτήσαμε ποτέ, ωστόσο τόσο η Εταιρία Θεάτρου Κρήτης ως προπομπός του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. αλλά και άλλες θεατρικές εταιρίες – ομάδες στον νομό μας, ακόμη όμως και αυτές που υπήρξαν στο παρελθόν, έχουν προσφέρει στα θεατρικά δρώμενα της περιοχής μας.
Οσο για την περίπτωση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης ελπίζουμε να βρεθεί άμεσα λύση και «να συνεχίσει να παράγει έργο» όπως ανέφερε πρόσφατα και ο κ. Μιχάλης Αεράκης ο οποίος κατέθεσε αίτηση υποψηφιότητας για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή, μια θέση που υπηρέτησε τα 13 τελευταία χρόνια.