Αμερικανοί βιοϊοατρικοί μηχανικοί για πρώτη φορά δημιούργησαν στο εργαστήριο ένα ζωντανό σκελετικό μυ, που μοιάζει πολύ με πραγματικό και ο οποίος, εκτός του ότι συστέλλεται γρήγορα και με δύναμη, μπορεί να αυτό-θεραπευτεί, σε περίπτωση που τραυματιστεί. Το επίτευγμα, που δεν έχει ακόμα δοκιμαστεί σε ανθρώπους, αλλα μόνο σε πειραματόζωα, ανοίγει το δρόμο για τη δημιουργία μυών καλλιεργημένων στο εργαστήριο, οι οποίοι θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση τραυμάτων.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Ντιουκ, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή βιοϊατρικής μηχανικής Νενάντ Μπουρσάκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), τοποθέτησαν τον καλλιεργημένο μυ σε ζωντανό ποντίκι και παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο την ενσωμάτωσή του μυός στο σώμα του ζώου, την ωρίμανση και, τελικά, την ομαλή λειτουργικότητά του.
«Ο μυς που δημιουργήσαμε, αντιπροσωπεύει μια σημαντική πρόοδο. Είναι η πρώτη φορά που ένας δημιουργημένος στο εργαστήριο μυς συστέλλεται τόσο δυνατά, όσο ένας φυσικός σκελετικός μυς» δήλωσε ο Μπουρσάκ. Όπως έδειξαν οι εργαστηριακές δοκιμασίες, ο νέος μυς είναι τουλάχιστον δέκα φορές πιο δυνατός από οποιονδήποτε άλλο μυ έχει δημιουργηθεί εργαστηριακά στο παρελθόν.
Η δημιουργία του μυός βασίζεται σε εξελιγμένες μυϊκές ίνες και σε μυϊκά βλαστικά κύτταρα. Κάθε ‘τεχνητός’ μυς διαθέτει μια εφεδρεία από δορυφορικά βλαστικά κύτταρα, τα οποία βρίσκονται σε ετοιμότητα για να αναλάβουν την αποκατάσταση τυχόν βλάβης στον μυ, «πυροδοτώντας» τη διαδικασία της αναγέννησης του κατεστραμμένου μυϊκού ιστού.
Αρχικά στο εργαστήριο, οι επιστήμονες προκάλεσαν ζημιά στον μυ με ισχυρή τοξίνη από δηλητήριο φιδιού και επιβεβαίωσαν ότι τα εφεδρικά βλαστικά κύτταρα «έπιασαν» δουλειά αμέσως, αποκαθιστώντας τη ζημιά. Στη συνέχεια, οι ερευνητές εμφύτευσαν τον μυ σε ζωντανό ποντίκι και επιβεβαίωσαν ότι τα αιμοφόρα αγγεία αναπτύχθηκαν σε αυτόν, ώσπου τελικά απέκτησε την ίδια δύναμη με τους κανονικούς μυς του πειραματόζωου.
Το επόμενο βήμα θα είναι να διεξαχθούν πειράματα για να διαπιστωθεί αν ο βιομιμητικός μυς, όταν βρίσκεται τοποθετημένος σε ένα ζώο, μπορεί να αποκαταστήσει μόνος του τις τυχόν μυϊκές βλάβες και ασθένειες, όπως έχει ήδη αποδειχτεί ότι είναι σε θέση να κάνει σε συνθήκες εργαστηρίου.
Σύνδεσμος: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση:
http://www.pnas.org/content/early/2014/03/25/1402723111.abstract
