Δύο αξέχαστες εκδηλώσεις

Στην παρατεταμένη ανομβρία και την ενοχλητική σε πολλά επίπεδα αφρικανική σκόνη του περασμένου Απρίλη, ήρθαν να μας δώσουν δροσιστικές κι ανακουφιστικές ανάσες, δύο υψηλού επιπέδου σπουδαίες πνευματικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Τον “χορό” άνοιξε το μιούζικαλ “Μελωδία της Ευτυχίας” την Κυριακή 29 Απριλίου το βράδυ στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα θεάτρου του Βενιζέλειου Ωδείου Χανίων. Μετά από ένα σύντομο χαιρετισμό του δραστήριου προέδρου του Συνδέσμου για τη διάδοση των Καλών Τεχνών στην Κρήτη Γιάννη Αντωνακάκη -τον οποίον και ευχαριστώ για την ευγενική του πρόσκληση- και σε απόλυτη σιωπή, ακούστηκαν οι πρώτες απαλές νότες της Sinfonietta Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού και Καλλιτεχνικού Δ/ντη του Ωδείου, Γιώργου Αραβίδη. Το έργο αυτό είναι βασισμένο στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Μαρίας Φον Τραπ. Πρόκειται για την περίφημη αληθινή ιστορία της οικογένειας Φον Τραπ που ζούσε στην Αυστρία το 1930 και η οποία έγινε μιούζικαλ και συνέχεια ταινία το 1965. Τη μουσική που έγινε παγκοσμίως γνωστή, έγραψε ο Όσκαρ Χάμερστάϊν. Η ζωή της νεαρής και γεμάτης ζωντάνιας Μαρίας, μοιάζει σαν παραμύθι. Στο τέλος βρίσκουμε την οικογένεια στην Αμερική όπου μετέτρεψαν το τραγούδι σε επάγγελμα, δίδοντας συναυλίες παντού και έγινε η οικογένεια γνωστή ως “the Trapp Familly Singers”. Αυτή την ιστορία λοιπόν βλέπουμε να ξετυλίγεται μπροστά μας επί σκηνής, μέσα από τα πρόσωπα του έργου, την πολυπληθή παιδική χορωδία του Βεν. Ωδείου και τον αφηγητή. Η στιβαρή μπακέτα του μαέστρου Γιώργου Αραβίδη, είχε υπό τον απόλυτο το έλεγχο πάντα. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς! Το αψεγάδιαστο κι αυθόρμητο ταλέντο των ερασιτεχνών ηθοποιών ή την ουράνια μελωδικότητα που ανέβαζε τον ψυχισμό μας ψηλά! «Η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη» που έλεγε ο Πλάτωνας. Πόσο χάρηκα δεν λέγεται… Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές. Κατ’ αρχάς στις καθηγήτριες Δέσποινα Δρακάκη για τη διδασκαλία των τραγουδιών και Μαρία Κουτουλάκη που δίδαξε την Παιδική Χορωδία, τη Μαρία Λεκάκη που σκηνοθέτησε το έργο, το Γιάννη Μεντζελόπουλο για την ενορχήστρωση, τους Ιωακείμ Τσαμαλίκο και Αλεξάνδρα Αραβίδου – Κουρμπέτη για την επεξεργασία παρτιτούρας και απόδοσης  – προσαρμογής στίχων αντίστοιχα.
Τέλος ο καταπληκτικός Γιώργο Αραβίδης με συγκίνησε με το ζεστό σφικταγκάλιασμά του! Βλέπετε δεν ξεχνά την αγαστή φιλική συνεργασία μας όταν συμμετείχα στη διοίκηση του Συνδέσμου. Αυτονόητα τα θερμά συγχαρητήρια μου στον πρόεδρο και τους άξιους συνεργάτες του, για την οργάνωση αυτής της εξαιρετικής εκδήλωσης που απέδειξε τη συνεχή ποιοτική άνοδο της προσφερόμενης Παιδείας και το αποτέλεσμα στους μαθητές του Ωδείου. Είναι πράγματι το Βενιζέλειο Ωδείο φάρος πολιτισμού της πόλης μας.
Για τη δεύτερη εκδήλωση, που έγινε το Σαββατόβραδο 5 Μαΐου στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Χανίων, όπου έγινε η παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής “Οπως το ψωμί” του διακεκριμένου δασκάλου – λογοτέχνη Βαγγέλη Κακατσάκη, τι να προσθέσω εγώ μετά το εκτενές ρεπορτάζ με τις εκφραστικές φωτογραφίες της 7ης Μαΐου στα “Χ.ν.” του εκλεκτού δημ/φου Δημήτρη Μαριδάκη; Με τις καθημερινές σχεδόν βιβλιοπαρουσιάσεις και τα τόσα εγκωμιαστικά σχόλια από πνευματικούς ανθρώπους επιπέδου; Απλά θα πω ότι η όλη οργάνωση ήταν μοναδική στο σύνολό της, συντονιστής της οποίας ήταν ο πνευματικός δημιουργός και ερευνητής αγαπητός Δημήτρης Νικολακάκης, που ανέφερε βιογραφικά στοιχεία του ποιητή. Ο εξαιρετικός ηθοποιός Μιχάλης Αεράκης απάγγειλε ποιήματα και ο Χρήστος Κοτσαύτης ερμήνευσε μελοποιημένα ποιήματα με συνοδεία την κιθάρα του. Δεν θ’ αναφερθώ αναλυτικά στους χαιρετισμούς με τους οποίους ξεκίνησε η εκδήλωση από τους π. Μιχάλη Βλαβογιλάκη, Ζαχαρ. Σημαντηράκη και Γιάννη Λουπάκη αλλά θα σταθώ στην ομιλία της αντιδ/ρχου Πολιτισμού Δήμου Χανίων φιλολόγου κας Βαρβάρας Περράκη, που όπως της είπα στο τέλος της εκδήλωσης, θα ‘πρεπε να ενσωματωθεί στο ίδιο βιβλίο, σαν εισαγωγή, για να εμβαθύνει ο αναγνώστης στην ποίηση του Βαγγέλη Κακατσάκη. Εμβληματικό το βίντεο με τον Σταμάτη Κραουνάκη που ερμήνευσε το ποίημα της συλλογής “Ενθάδε κείται” που μελοποίησε ο ίδιος.
Η εικονογράφηση της Αγγέλας Μάλμου, πρ. Σχολ. Συμβούλου Προσχ. Αγωγής, εμπνευσμένη και παραστατική και η διόρθωση της πανταχού παρούσας νηπ/γου Χριστίνας Τζομπανάκη, άψογη!