Ο κύκλος γροίκα τση ζωής
σβούρα ‘ναι και γυρίζει,
αθός είναι κι αξίζει του
μονάχα σα μυρίζει.
Σφηναριώτης
Ο ‘Νιαχωριανός ανησυχεί
για το δημογραφικό
Πρόταση κάν’ αδερφοχτέ, μια κι ο τροχός γυρίζει,
Για φλέγον να μιλήσουμε, ζήτημα που χρονίζει.
Το πιο μεγάλο πρόβλημα, σήμερα στην Ελλάδα,
Είναι το δημογραφικό, που προκαλεί ζαλάδα.
Σ’ όσους τ’ αντιλαμβάνονται κι έχουνε πλήρη γνώση,
Και δεν κοιτάζουν μοναχά την πόση και τη βρώση.
Βλέπουνε λίγο πιο μακριά, απ’ τους πολιτικούς μας,
Που δεν προβληματίζονται, με λοϊσμούς δικούς μας.
Θέλουνε να βαδίζουμε, ως στρώνουνε τη στράτα,
Αν και στα οικονομικά, τα κάνανε …σαλάτα.
Μόνπο το δέντρο βλέπουνε, μα χάνουνε το δάσος
Και δεν αρκεί μονάχ’ αυτό, μα έχουνε και θράσος.
Ζητούνε ννα εγκρίνουμε, αυτή τους την πορεία,
Και δεν αντιλαμβάνονται, του νου τους τη μωρία.
Εκεί που πρέπει όλοι τους, την προσοχή να στρέψουν,
Είναι το δημογραφικό, πριν οι κρουνοί στερέψουν.
Κίνητρα εις τους Έλληνες να δώσουνε μεγάλα
Κι όχι στην οικογένεια, ένα ποτήρι γάλα.
Μονάχα τα πολλά παιδιά, σώζουνε την πατρίδα
Και όσοι δεν το βλέπουνε, φορούνε παρωπίδα.
Νόμους αν δεν ψηφίσουνε, που να υποστηρίζουν,
Τρίτεκνους και πολύτεκνους, στο χάος μας βυθίζουν.
Στη χώρα μας θα βλέπουμε, γριές και γεροντάκια,
Και ξένους που γεννοβολούν, ένα σωρό παιδάκια.
Και όπως η στατιστική, προβλέπ’ υπηρεσία,
έτσι όπως βαδίζουμε θα γίνουμε Ασία.
Τη χώρα μας θ’ αλώσουνε, σε λίγο μουσουλμάνοι,
Μειοψηφία θα ‘μαστε, σ’ αλλόθρησκο χαρμάνι.
‘Νιαχωριανός
Κι ο Σφηναριώτης ανακοινώνει: μέτρα κι αντίμετρα
Αθιβολή αρχίνησες, που ‘ναι κακό σου χούι
και το κορμί μ’ ολάκερο, μιρμίδισμα ακούει.
Εδά που ξετελέψαμε, με τα παιδέγγονά μας,
κοπέλια λες να κάνουμε, εις τα γεράματά μας.
Ευθύς θα κάμω αίτηση, επίδομα να πάρω,
πολύτεκνος που θα γενώ, παρέα με το Χάρο.
Μα λεν πως η κυβέρνηση, δε χαμπαρίζει πράμα,
που τα ταμεία ‘ν’ αδειανά κι όλα γινήκαν δράμα.
Για κίνητρα δε συφωνούν, σ’ εμπόδιά ‘ναι πρώτοι,
κοπέλια να μη κάνουνε, οι νέοι οι αθρώποι.
Όσοι το νόμο δεν τηρούν, ευτύς θα τιμωρούνε,
χαράτσι να πληρώνουμε, θαρρώ πως θα τους πούνε.
Σε όλους λέει τς Έλληνες, ένα παιδί ‘πιτρέπουν
κι αν βρίσκουν κάνε ζωηρό, ντελόγ’ α του τη δρέπουν.
Και τη φοροδιαφυγή, αυτοί θε να πατάξουν,
σεξόμετρο θα βάλουνε, που σκέφτονται να σάξουν.
Σεισμόμετρα θα μοιάζουνε, στο πάτωμα θα μπούνε,
και κάθε παρακούνημα, θα το φορολογούνε.
Μυαλό δεν έχουν να σκεφτούν, ετούτα τα μωρία,
που θέλουν να μειώσουνε, έτσι την ανεργία.
Μα πρέπει του ως αθλογείς, οι νέοι να βιαστούνε,
όπου υπάρχουν Έλληνες και να παρανομούνε.
Πρέπει το δημογραφικό, συνείδηση να γίνει,
την Κρήτη για να σώσουμε, αλάβωτη να μείνει.
Κοπέλια, ντε, να σπείρουνε, που είναι. ευλογία
κι οι κυβερνώντες να σκεφτούν, για κάποια χορηγία.
Επείγει τούτη η δουλειά και να νοιαστούμε τώρα,
πριχού να καταντήσουμε, μια γερασμένη χώρα.
Σφηναριώτης
