Δύο νέες ποιητικές συλλογές από τον Δημήτρη Κακαβελάκη

Δύο νέες ποιητικές συλλογές του Δημήτρη Κακαβελάκη, Ευ και Οι, συνέχεια της καινούργιας γραφής του ποιητή στην ελληνική ποίηση, από τις εκδόσεις Flippress 2016. Ο ποιητής πήρε τη σκυτάλη στη διάρκεια της κατοχής, όταν αυτός ο τρόπος γραφής (κίνημα στη λογοτεχνία και καλές τέχνες=υπερρεαλισμός) είχε μια πορεία περίπου 50 χρόνων. Τότε, στον γενέθλιο τόπο, στα Χανιά της Κρήτης, σχεδίασε τα πρώτα ποιήματα, τα εξέδωσε σε μικρά φυλλάδια και τα μοίρασε στους πατριώτες που έψαχναν το φως.
Η ανταπόκριση που γνώρισε αυτή η δουλειά του άνοιξε τον δρόμο στην ποίηση, αλλά και στο δοκίμιο, στην πεζογραφία και στο θέατρο. Η κύρια εργασία του στη Δ/νση Δημοσίων Σχέσεων στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη δεν τον εμπόδισε ποτέ σ’ αυτές τις ενασχολήσεις του. Ακόμη και στη διάρκεια της δικτατορίας, με το ψευδώνυμο “Δημήτρης Λευκορείτης”, δημοσίευσε τρία σημαντικά ποιητικά έργα: “Νήσος”, “Massa Confusu” και “Τυραννίες”.
Οι επιλογές του Δημήτρη Κακαβελάκη τον ανέδειξαν έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νεο-υπερρεαλιστικής ποίησης στην Ελλάδα, με εμφανείς τις γλωσσοκεντρικές αναφορές. Η συστηματική αποδόμηση της έκφρασης αναδεικνύει τις λέξεις και τους φθόγγους και τονίζει την ακουστική πολυπλοκότητα της γλώσσας. Στο σύνολό τους, οι γλωσσικές συνιστώσες ενδυναμώνουν τον ποιητή στο δέσιμό του με τη ζωή και την καθημερινή έγνοιά του για τον άνθρωπο και μεταμορφώνουν την ποίησή του στο πλαίσιο των μοντέρνων απαιτήσεων του τρόπου λειτουργίας που ο ίδιος επιθυμεί και επιδιώκει να αποτυπώσει το υποσυνείδητο μέσα από τεχνικές, όπως η αυτόματη γραφή, η καταγραφή ονείρων και η παράδοξη αντιπαράθεση εικόνων…, «πάνω και πέρα από την πραγματικότητα», όπως ακριβώς υπαγορεύει ο υπερρεαλισμός (ή σουρρεαλισμός: από τις γαλλικές λέξεις sur=επάνω, επί, και realisme=ρεαλισμός, πραγματικότητα) και ο μετα-υπερρεαλισμός.
Τελικός σκοπός αυτής της τεχνικής είναι η πλήρης ανεξαρτησία της ποιητικής πραγματικότητας και η συνθετική προβολή μιας άλλης ονειρικής “υπερπραγματικότητας”, όπου αίρονται οι νόμοι της λογικής και γίνεται υπέρβαση του φυσικού, του ατομικού και του συλλογικού μέσα σ’ ένα λυτρωτικό θαύμα «σφυρηλατημένο με ύλη και όνειρο». Με αυτήν την τεχνική γράφτηκαν και οι παρουσιαζόμενες ποιητικές συλλογές, που αφιερώνονται: «στην Κατερίνα του ευ-αγωνίζεσθαι» και «στους ξεριζωμένους και αδικοχαμένους όλων των αιώνων, ιδιαίτερα τους ανθρώπους τούτων των καιρών».
Η έμπνευση έχει την αφετηρία της στον Πίνδαρο (Ολυμπιόνικος σ. 9-11) και στην Αποκάλυψη Ιωάννου (κεφ. θ΄ στίχος 6), αντίστοιχα. Τα δύο εδάφια: «Νίκες χωρίς κίνδυνο//δεν τις λογαριάζουν ούτε//οι της στεριάς ούτε οι ναύτες//πολεμιστές στα βαθουλά καράβια:// Ομως πολλοί θυμούνται το καλό αν κάποιος το καταχτήσει με μόχθο»… «και εν ταις ημέραις εκείναις//ζητήσουσιν οι άνθρωποι//τον θάνατον//και ου μη ευρήσουσιν αυτόν, //και επιθυμήσουσιν αποθανείν,//και φεύξεται απ’ αυτών//ο θάνατος», δικαιώνουν τις επιλογές του ποιητή και κάνουν «ολόγεμο φεγγάρι», το θαύμα!
Εκείνο που χωρεί μια ποίηση χωρίς πολυλογίες και αερολογίες. Πυκνή, γεμάτη νοήματα, εμπειρίες ουσιαστικές, κοφτερή και μεταλλική, όπως την αξιολογεί ο Τάκης Σιμόπουλος. Μια ποίηση που συνενώνει τον άνθρωπο μέσα από τον αντικατοπτρισμό της κοινής αγωνιώδους εμπειρίας, όπως γράφει ο Νίκος Καρούζος. Μια ποίηση που διακρίνεται για τον πρωτότυπο λυρισμό της, τη δύναμη της δραματικής της έντασης και τον ιδιότυπο νεο-υπερρεαλιστικό χαρακτήρα της, όπως παρατηρούν ο Μηνάς Δημάκης, ο Γιώργος Σεφέρης και ο Κίμων Φράιερ, Αμερικανός ελληνιστής, μεταφραστής του Νίκου Καζαντζάκη.
Η προσφορά του ποιητή επεκτείνεται και στους τομείς της Δημοσιογραφίας και της Επικοινωνίας. Την περίοδο 1991-2016 ήταν σύμβουλος εκδόσεων, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Φιλοεκπαιδευτικής Εταιρείας και εντεταλμένος διευθυντής της Στοάς του Βιβλίου. Η ποιητική του παρακαταθήκη, ιδιαίτερα η συλλογή: Κρήτη όνειρο μέγα (2011), τον αναδεικνύει και τον καταξιώνει και ως Μεγάλο Υμνωδό της Κρήτης.