Στο λιμάνι των Χανίων, εκτός από κάτι μικρά γερμανικά καϊκάκια, ήταν και βάση για τους Ιταλούς. Πάντοτε ήταν ελλιμενισμένες δύο με τρεις ιταλικές τορπιλάκατοι. Το σπίτι μας ήταν κοντά στο λιμάνι, πρέπει να ήταν στα μέσα του 1943 και ένα βράδυ ξυπνήσαμε από πολλούς κρότους. Φοβηθήκαμε, νομίζαμε ότι ήρθαν αγγλικά αεροπλάνα τη νύχτα και βομβάρδιζαν. Όμως την άλλη μέρα μάθαμε τι είχε γίνει. Η Ιταλία συνθηκολόγησε με τους συμμάχους, δηλαδή οι μελανοχιτώνες με τις μαύρες στολές πήγανε με τους Γερμανούς και οι άλλοι με τα χακί οι Μπαντολιστές με τους συμμάχους. Ετσι τη νύχτα οι τορπιλάκατοι φύγανε για τη Μέση Ανατολή και οι Γερμανοί τους κυνηγούσαν όμως δεν τους έπιασαν! Εφυγε επίσης ένα ολόκληρο τάγμα που ήταν στο Συρίλι. Τους Μπαντολιστές όλους τους συγκέντρωσαν κάπου και τους βάλανε σε ένα βαπόρι στη Σούδα. Πού θα τους πήγαιναν ούτε ξέρανε! Ενα βράδυ κάποιοι ψαράδες που έμεναν κοντά στο σπίτι μας τους ειδοποίησαν να φύγουν κι έτσι εκείνη τη νύχτα που ακούσαμε τους κρότους κατάφεραν να γλυτώσουν, αφού το πλοίο το τορπίλισαν.
Θυμάμαι που σηκωθήκαμε τα ξημερώματα πήγαμε στο λιμάνι εκεί που είναι σήμερα το Γιαλί Τζαμί και με τα ψαροκάικα φέρνανε τους Ιταλούς βρεγμένους, να τους λυπάσαι. Αυτό γινότανε μέχρι που ξημέρωσε, φαίνεται ότι οι περισσότεροι πνίγηκαν, όμως όλους αυτούς τους συγκέντρωσαν εκεί που είναι σήμερα το Μουσείο.
Παπούτσια δεν είχαν και τους φορούσαν τσόκαρα ξύλινα και όταν τους βγάζανε έξω συνοδεία οι δρόμοι ήταν πλακόστρωτοι και χαλούσε ο κόσμος από τον θόρυβο. Όταν μπορούσαμε τους πηγαίναμε και τους δίναμε ό,τι είχαμε για να φάνε. Λίγοι γλύτωσαν από τον τορπιλισμό, οι περισσότεροι σκοτώθηκαν, πνίγηκαν.
Ομως ποια είναι η αλήθεια; Οι Εγγλέζοι τους έπνιξαν ή οι Γερμανοί;
