Δυο “Σφακιανά” νησάκια

Στο κόλπο της Μεσσαράς και απέναντι από την Ακουμιανή Γιαλιά αναδύονται δύο, σχεδόν κολλητά, μικρά νησάκια άγονα και κακοτράχαλα, τα Παξιμάδια, οι Λητώαι νήσοι της αρχαιότητας. Απέχουν δυο μίλια από την ακτή και γύρω από αυτά η θάλασσα έχει μεγάλα βάθη, από 200 έως 1.600 μ.
Αυτά, περιέργως, ανήκουν σε Σφακιανούς. Στις οικογένειες Μπολιώτηδων και Ξηρούχηδων και μέχρι πριν από λίγα χρόνια τα χρησιμοποιούσαν για χειμαδιό. Φθινόπωρο έστελναν εκεί τον βοσκό των με εφόδια για τον χειμώνα και είχαν συμφωνήσει κάθε ορισμένο χρονικό διάστημα ο βοσκός να ανάβει κάποια φωτιά σε ορισμένα σημεία του δυτικού νησιού για να πληροφορήσει ότι είναι καλά ή ότι χρειάζεται κάτι αν η φωτιά ήταν σε κάποιο άλλο συγκεκριμένο σημείο. Κάποτε από Σφακιά είχαν ημέρες να παρατηρήσουν άναμμα φωτιάς και πήγαν ως εκεί με καραβάκι όπου βρήκαν το βοσκό τους πεθαμένο, ίσως από κάποιο καρδιακό επεισόδιο, και σε κάποια στιγμή που έραβε το στιβάνι του.
Τα νησάκια ενώνει μια αβαθής μικρή αμμουδιά. Από την οικογένεια των Ξηρούχηδων καταγόταν και η αείμνηστη γυναίκα του αλησμόνητου Μανώλη Σκουλάκη. Σήμερα, δεν γνωρίζω το ιδιοκτησιακό καθεστώς αυτών των νησιών.