Πόσες και πόσες φορές -ειδικά αν έχουμε διανύσει μερικές δεκαετίες της ζωής μας κι έχουμε δει πολλά- δεν σηκώνουμε τα χέρια ψηλά μπρος σ’ αυτά που γράφει η μοίρα, μπρος στ’ απρόοπτα και στις ανατροπές που φέρνει η κάθε ξεχωριστή μέρα!
Γραμμένη απ’ την ίδια τη ζωή, που ξεπερνά κάθε φαντασία, η σημερινή ιστορία!
Αληθινή πέρα για πέρα…
Η μεγάλη αξία της βρίσκεται στην αγάπη μια μάνας προς τα πέντε βλαστάρια της.
Που κανένα απ’ αυτά δεν ήταν φυσικό παιδί της…
Ήταν τα τέκνα του γείτονα που μόλις είχε χηρέψει!
Η γυναίκα του είχε πεθάνει στην γέννα του πέμπτου παιδιού, ανήμπορος στεκόταν τώρα πάνω απ’ την κούνια του νεογέννητου κι άκουγε με πόνο το σπαρακτικό του κλάμα.
Σπάραζε κι η δική της η καρδιά, καθώς ένοιωθε βαθειά μέσα της τον πόνο του μωρού, την ορφάνια των μεγαλύτερων αδελφιών του, την απελπισία του πατέρα….
Δεν είχε κάνει δική της οικογένεια, μα είχε μια ήσυχη ζωή, και μια καλοστημένη δουλειά.
Κι όμως έκανε την υπέρβασή της…
Ένωσε τη ζωή της με τον πατέρα, έγινε μάνα πραγματική στα πέντε του παιδιά, τα μεγάλωσε μ’ αγάπη, και χρόνια μετά τα παρέδωσε ολοκληρωμένες προσωπικότητες στην κοινωνία!
Παιδιά άξια! Εκπαιδευτικοί κι επιστήμονες, προπαντός δοτικοί και χρήσιμοι άνθρωποι, με μεγάλη προσφορά στα κοινά, στα πολιτιστικά και στα πνευματικά του τόπου !
Αν πας κατά τα μέρη τους, περνώντας έξω από ένα κτήμα της οικογένειας θα δεις κάπου σε μια άκρη ένα μνημείο αφιερωμένο στις μανάδες τους. Θα σταθείς ευλαβικά μπρος του, θα περιεργασθείς τις φωτογραφίες, με συγκίνηση θα διαβάσεις τα ποιήματα από κάτω.
Ίσως δεν χρειάζονται άλλα λόγια!
Εξάλλου τα πολλά, περιπλεγμένα λόγια είναι φτώχεια…
Στις όμορφες επιλογές, στις θυσίες που κάνουμε, στις πράξεις και στο καλό παράδειγμα που αφήνουμε πίσω μας, βρίσκεται ο πλούτος της ψυχής του καθενός μας…
Σ.Σ. Στη φωτ. το μνημείο που έχουν στήσει για τις δύο μάνες τους τα παιδιά τους στον Παγώνδα της Σάμου.
