Δύο ξένοι…

Πώς το έλεγε ο Αλέξανδρος Δουμάς;
«Ηρωας είναι αυτός που κάνει ό,τι μπορεί». Υπάρχουν ήρωες και αντιήρωες.
Ηρωας ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, σε μια χώρα που εναγωνίως ψάχνει σύμβολα, αντιήρωες της διπλανής πόρτας το 2015, οι άνθρωποι που συνέτρεξαν τους πρόσφυγες.
Θυμούμαι τότε τα ανδραγαθήματα του εκλιπόντα αξιωματικού του Λιμενικού.
«Πάμε δυο ναυτικά μίλια πιο κάτω· Κάποιος άλλος μάς περιμένει…»
Θυμούμαι τους ανθρώπους στην Αθήνα που αγόραζαν (απ’ την σύνταξή τους) δυο ψωμιά στην πλατεία Βικτωρίας για να δώσουν το ένα.
Ολα τα θυμάμαι, και όλα τα μαθαίνω τώρα για το αίσχος της Μόριας.
Δεν αγωνίστηκε γι’ αυτά ο Παπαδόπουλος και το πλήρωμά του.
«Σε αυτόν τον τόπο, όποιος αγαπάει τρώει βρώμικο ψωμί».
Υπάρχει μια υποχρέωση όλων των Ελλήνων, στη μνήμη του κυβερνήτη.
Να φτιάξουμε ένα κράτος που να προσφέρει υπηρεσίες στους Ελληνες και στους πρόσφυγες στα hot spot.
Υπάρχει και μια άλλη, πιο ιερή υποχρέωση.
Να σώσουμε τα νησιά μας και τους νησιώτες, από τα φαντάσματα της ανομίας και της Ακροδεξιάς λαίλαπας…
Πρέπει πρωτίστως οι Μυτιληνιοί να νιώσουν ασφάλεια στα σπίτια τους.
Δυο ξένοι στον ίδιο τόπο, δεν υπάρχει.
Αυτό χρωστάμε στη μνήμη του Κυριάκου Παπαδόπουλου.
Και κάτι άλλο, ο ίδιος ο κυβερνήτης θα ήθελε να υπερασπιστούμε τη δημοσιογραφική αλήθεια.
Ο,τι συμβαίνει να το λέμε.
Αυτό είναι μνήμη.