Διόδια: η περίπτωση της Κύπρου

Ακούω και διαβάζω διάφορες γνώμες εδώ και καιρό για το θέμα της δημιουργίας του νέου Β.Ο.Α.Κ. και για την επιβολή ή όχι διοδίων! Κάποιες από αυτές καθόλα εμπεριστατωμένες!
Αφήνω εδώ ως μια πρώτη απόπειρα χάριν του διαλόγου που ξεκίνησε -ειδικά τις τελευταίες μέρες μετά την έλευση του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη- την περίπτωση της Κύπρου που έχει αναπτύξει ένα από τα πιο σύγχρονα οδικά δίκτυα στην Ευρώπη. Αν και γεωμορφικά διαφέρει με την Κρήτη ωστόσο έχει υπάρχουν και ομοιότητες! Ισως αξίζει και να παραδειγματιστούμε από τον τρόπο, την τεχνογνωσία που έχει αναπτύξει το νησί της Αφροδίτης, αλλά και για τους τρόπους χρηματοδότησης των εν λόγω έργων που ακόμη και σήμερα κατασκευάζονται εκεί.
Οχι, διόδια δεν υπάρχουν εκεί· αναφέρατει μάλιστα και σε ταξιδιωτικούς οδηγούς!
«Στην Κύπρο, το Τμήμα Δημοσίων Εργων του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων είναι υπεύθυνο για τη συντήρηση, τη βελτίωση και την κατασκευή αυτοκινητοδρόμων, την πλειονότητα των αγροτικών, το υπεραστικό οδικό δίκτυο και τις κύριες αστικές οδούς ενώ οι δήμοι είναι υπεύθυνοι για τη δευτεροβάθμια συντήρηση των τοπικών αστικών δρόμων» (πηγή Βικιπαίδεια).
Κάποια στιγμή μάλιστα πριν από 7 χρόνια εν μέσω κρίσης όταν ετέθη “επιδερμικά” το θέμα της… επιβολής διοδίων, ο τότε υπουργός Συγκοινωνιών αείμνηστος σήμερα Τάσος Μητσόπουλος εξέφρασε ξεκάθαρα τη θέση ότι «σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές πρακτικές, διόδια μπορούν να επιβληθούν σε αυτοκινητοδρόμους μήκους τουλάχιστον 50 χιλιομέτρων. Διαθέτουμε δρόμους με αυτές τις προδιαγραφές, π.χ. οι δρόμοι Λευκωσίας-Λεμεσού, Λεμεσού-Πάφου και Λάρνακας-Λεμεσού, αλλά υπάρχουν πρακτικά προβλήματα, τα οποία καθιστούν την επιβολή διοδίων σχεδόν ανέφικτη. Κι αυτό, επειδή, όπως προέκυψε και από σχετική μελέτη των δεδομένων, οι αποστάσεις είναι σχετικά μικρές.
Πέραν της μικρής σχετικά απόστασης μεταξύ των διαφόρων επαρχιών μας, κατά μήκος των αυτοκινητοδρόμων μας υπάρχει μεγάλος αριθμός εισόδων και εξόδων για τα οχήματα, κάτι το οποίο θα επιβάρυνε τις κοινότητες με τροχαία κίνηση».
Σχετικά δε με την οικονομική επιβάρυνση του πολίτη σημείωνε ότι «λόγω και της οικονομικής κρίσης, δεν θέλουμε να επιβαρύνουμε ειδικά τους κατοίκους πολλών κοινοτήτων, οι οποίοι για να μεταβούν στο διπλανό χωριό θα πρέπει να πληρώσουν διόδια, τη στιγμή κατά την οποία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων θα διακινούνται μόνο μερικά χιλιόμετρα, π.χ. από τη μια κοινότητα στην άλλη»…
Συνεχίζεται…