Διολισθήσεις, ανασυγκροτήσεις

Κρίσιμη συγκυρία για τον ΣΥΡΙΖΑ η υιοθέτηση της θεωρίας για ριζοσπαστική ανασυγκρότηση του Συνασπισμού της Αριστεράς σε μια πολυσυλλεκτική συμμαχία. Οι συζητήσεις μεταμόρφωσης σε ένα κόμμα, εν δυνάμει εναλλακτικού στην εξουσία, ικανού ν’ αντιμετωπίσει την πολύπλευρη κρίση, που διέρχεται η χώρα, δίνουν το στίγμα που ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού ισχυροποιείται ο “διπολισμός”, επιδιώκει να αυξήσει το πολιτικό του κεφάλαιο, κάπως σαν αυτό, που είχε το 2015 με τους ΑΝΕΛ.
Οταν η Κουμουνδούρου προβάλλει για κομματικό λογότυπο “ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ”, στοχεύει στη δημιουργία μιας “υγειούς σοσιαλδημοκρατίας”. Παρατηρείται, ότι στις επίσημες αναφορές έχει πάθει “αγκύλωση” η λέξη “καπιταλισμός” την οποία απορρίπτουν κυρίως οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού.
Η διαπίστωση της καταστροφικής επίδρασης, που επιφέρει ο καπιταλισμός στις κοινωνίες, όταν βρίσκονται σε κρίσεις οικονομίας, υγείας, πολέμων κ.λπ., συντελεί ώστε τα πολιτικά κόμματα να θεωρούν τα πράγματα με όρους αναπτυξιακούς και με ρεαλισμό, ώστε να επιτυγχάνεται κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τo ‘χει εμπεδώσει γι’ αυτό προσανατολίζεται να προκαλέσει τη συμμετοχή της κοινωνίας στην απεμπλοκή της από όλα τα περιττά, που την τροφοδοτεί ο καπιταλιστικός τρόπος ζωής. Κινείται σε βατούς δρόμους. Απ’ την πολύχρωμη κομμουνιστική αριστερά, διολισθαίνει στον κεντρώο σοσιαλιστικό χώρο. Συμβαίνει στον ίδιο χώρο, να βρίσκεται και το ΚΙΝΑΛ, που στο κάτω- κάτω είναι προέκταση του ΠΑΣΟΚ, όσο και να το ‘χει υποβαθμίσει η κα Γεννηματά.
Ετσι, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ ανασυγκροτείται, ως “ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ”. Ισως για να μετατραπεί απλώς σε “ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ” κάτι παρόμοιο, που ονειρεύονται στο “ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ”. Δηλαδή το ιστορικό ΠΑΣΟΚ και ο προοδευτικός ΣΥΡΙΖΑ απαρνούνται τη δομή τους και αναζητούν άλλου είδους ριζοσπαστικές λύσεις, να καρπωθούν τους δυσαρεστημένους της συμβατικής κενδροδεξιάς και της παραδοσιακής αριστεράς αντιστοίχως.
Ο Παπανδρέου καρπώθηκε το εκλογικό σώμα της κεντροαριστεράς με τα συνθήματα, “έξω οι βάσεις του θανάτου”, “εδώ και τώρα αλλαγή” “η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες” κ.α. Ο κ. Τσίπρας με τον ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε ένα αίτημα του λαού, “την προστασία των αδυνάτων” απ’ την οικονομική λαίλαπα των μνημονίων, κερδίζοντας 1,5 εκατ. ψηφοφόρους. Σε αντιφάσεις περιέπεσαν και οι δυο. Επί ΠΑΣΟΚ οι βάσεις ενισχύθηκαν, η Ελλάδα παραϋποτάχθηκε στους ξένους, επί δε ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε ένα ακόμα “αναγκαίο” μνημόνιο.
Τώρα στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού ο κ. Τσίπρας θέλει να ηγεμονεύσει επί της “σύγχρονης Ριζοσπαστικής Αριστεράς”. Η κα Γεννηματά πιο πάνω απ’ το σοσιαλιστικό κέντρο δεν μπορεί να φθάσει, γι’ αυτό είτε με ανάμεικτο ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, είτε με σκέτο ΚΙΝΑΛ, αναζητά μια θέση, όπου να ‘ναι.
Στόχος του κ. Τσίπρα είναι να βάλει κάτω από την ομπρέλα της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ όλο το πολιτικό φάσμα απ’ την όλη αριστερά μέχρι το όλο κέντρο. Αυτό το λένε “αναγέννηση του εκσυγχρονιστικού κέντρου”.