Με την επέτειο των 25 χρόνων από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου (1996) πολλά δημοσιεύματα έρχονται στο φως και πολλές κομματικές αναφορές γίνονται στην πολιτική του.
Eιναι από τους ελάχιστους μεταπολιτευτικούς πολιτικούς ηγέτες της χώρας του οποίου τη σκέψη και τις πρωτοβουλίες θέλουν να μιμηθούν πολλοί (το είδαμε στη σύγκρουση στη Βουλή). Με προεξάρχοντα φυσικά τον κ. Τσίπρα και τη διακαή επιθυμία του να εντάξει το “αριστερό” κόμμα του (ΣΥΡΙΖΑ και Σια) στους ευρωσοσιαλιστές!
Είναι γεγονός πως είτε συμπαθούσε κανείς, είτε όχι τον Ανδρέα (ποιος λησμονεί το… Ολαντρέου σε βάρος του Γιωργάκη), το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ανδρέας παραμένει σημείο αναφοράς όλων. Τόσο από τον συναρπαστικό και “λαοπλάνο” λόγο του, όσο κι από το όνειρο της Αλλαγής και του “πειστικού” λαϊκισμού του που εμφύσησε στα πλήθη.
Αλλά, ο Ανδρέας πολιτεύτηκε σε μια εποχή που υπάρχαν στον πλανήτη χαρισματικοί ηγέτες κι ο σοσιαλισμός στην Ευρώπη ήταν ανερχόμενος. Εξάλλου, ο Ανδρέας ήταν ένας από τους Ευρωπαίους πολιτικούς που δημιούργησε ρεύμα στην εποχή του και αγωνίστηκε γι’ αυτό συνδυάζοντας επιτυχημένα το πριν της χώρας με το μετά. Τέτοιες πολιτικές προσωπικότητες απαιτείται να είναι βαθιά μορφωμένες, πολύγλωσσες, με ευρεία αντίληψη, ικανές να ελίσσονται όταν πρέπει, υπακούοντας πρώτα στο εθνικό συμφέρον· όχι στο κομματικό και τον “πολιτικαντισμό” της εποχής τους.
Στο σημερινό επεισόδιο “Στο Αρχείο”, Βασιλική Τωμαδάκη και Νεκτάριος Κακατσάκης ταξιδεύουν πίσω στο 1976 και παρακολουθούν βήμα βήμα έναν παραδοσιακό, τετραήμερο, Κρητικό γάμο!
