Η άσκηση ποινικής δίωξης για παθητική δωροδοκία και η απαγόρευση εξόδου που επιβλήθηκε αιφνιδιαστικά πριν το τέλος του χρόνου σε ένα από τους τρεις προστατευόμενους μάρτυρες, που στηρίχθηκε το οικοδόμημα της ποινικής εμπλοκής πολιτικών προσώπων στην υπόθεση της Novartis, προσδίδει νέα στοιχεία στο πάζλ της υπόθεσης που έχει επιστρέψει από τη Βουλή στη δικαιοσύνη. Όπως μεταδίδει η Καθημερινή η άσκηση της δίωξης έγινε αιφνιδιαστικά πριν το τέλος του χρόνου καθώς υπήρχαν πληροφορίες, ότι ο ένας από τους τρεις προστατευόμενους μάρτυρες – που έχουν ήδη καταμηνυθεί από πολιτικά πρόσωπα τα οποία ενέπλεξαν στην υπόθεση- επιχείρησε να αλλάξει κατοικία και να μετακομίσει εκτός Ελλάδος.
Μόλις έγινε αντιληπτό, σήμανε συναγερμός και διατάχθηκε η απαγόρευση από τη χώρα ενώ εκλήθη και παρέδωσε το διαβατήριό του.
Ο εν λόγω προστατευόμενος μάρτυρας διετέλεσε, κατά πληροφορίες σύμβουλος πρώην υπουργών Υγείας, εκ των οποίων για κάποιους είχε μιλήσει στο πλαίσιο των καταθέσεων του, που είχαν γίνει με το καθεστώς προστασίας των μαρτύρων.
Πάντως το γεγονός, ότι ο ένας από τους τρεις προστατευόμενους μάρτυρες, οι μαρτυρίες των οποίων είχαν έντονα αμφισβητηθεί από τους πολιτικούς τους οποίους ενέπλεξαν, βρίσκεται πλέον στη θέση του κατηγορουμένου δηλώνει πολλά για το παρασκήνιο που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη για την υπόθεση.
Επίσης δεν μένει ασχολίαστο το γεγονός, ότι η εξέλιξη με την ποινική δίωξη σε βάρος του εν λόγω μάρτυρα, τον καθιστά ουσιαστικά εκτός προστασίας, αποκαλύπτοντας την ταυτότητά του ενώ φέρει στο φως πέραν της πραγματικής του ταυτότητας και των στόχων των καταθέσεών του.
Δικαστικές πηγές πάντως ανέφεραν, ότι η εξέλιξη της ποινικής δίωξης είναι δηλωτική των κινήσεων που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη ενόψει της νέας χρονιάς οπότε και έχει θεωρητικά τεθεί ως χρόνος εξελίξεων στην υπόθεση της Novartis, δεδομένης και της προεκλογικής περιόδου.
Ωστόσο το ζητούμενο είναι η ανεύρεση στοιχείων και τουλάχιστον ισχυρών ενδείξεων ενοχής για την εμπλοκή πολιτικών προσώπων, προκειμένου να μην υπάρξουν διώξεις, όπως πολλές φορές στο παρελθόν, κατά πολιτικών που τελικώς αποδείχθηκαν δικαστικές φούσκες, που γεννήθηκαν στο πλαίσιο των πολιτικών αντιπαλοτήτων.
