ΣΤΗ διεθνή πολιτική, ειδικότερα στη διπλωματία, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αντιμετωπίσει κανείς έναν κακό “γείτονα”, σαν την Τουρκία. Οχι μόνο με αοριστολογίες περί διεθνούς δικαίου, ούτε μόνο με το να ισχυρίζεται κανείς πως σέβεται το “διεθνές δίκαιο”: μια τακτική, τόσο του ημέτερου Υπεξ, όσο και του “άχρωμου” ΠτΔ μας. Καταφεύγουμε σε μονότονες φράσεις που μάλλον δείχνουν αδυναμία, μια και δεν φέρνουν κανένα θετικό αποτέλεσμα.
ΩΣΤΟΣΟ οι Τούρκοι, από τη μια εντείνουν την προκλητική και απειλητική σε βάρος μας φρασεολογία, από την άλλη προβαίνουν και σε απτές πράξεις αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων (αυθαίρετες ασκήσεις σε κυπριακά ή ελληνικά χωρικά ύδατα, εξορύξεις σε τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ, κήρυξη navtex σε ελληνικές περιοχές, με την ανοχή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ)
Η ΜΕΧΡΙ τώρα στάση μας το μόνο αποτέλεσμα που φέρνει είναι η αποθράσυνση των Τούρκων. Να θυμηθούμε τον Ανδρέα με το “Βυθίσατε το Χώρα” και την υποχώρηση των Τούρκων;
ΣΤΗ διεθνή διπλωματία υπάρχουν όπλα και “όπλα”, μια και η διπλωματία θεωρείται “πόλεμος, με άλλα μέσα”.
ΕΝΑ από αυτά είναι, η ελληνική πλευρά να ζητεί άμεση επανόρθωση των όσων λένε και πράτουν οι Τούρκοι. Διότι οι συνεχείς απειλές και αμφισβητήσεις των συνόρων μας από το τρίο Ερντογάν-Ταβούσογλου-Ακαρ χωρίς καμιά αντίδραση σε διπλωματικό πεδίο από μας, πείθουν σιγά-σιγά τη διεθνή κοινή γνώμη ότι είναι περίπου “δίκαιες”. Η “σιωπή” μας ενισχύει την προκλητικότητά τους.
ΕΙΝΑΙ απορίας άξιον πως μέχρι σήμερα δεν έγινε απέλαση κανενός Τούρκου διπλωμάτη από την Ελλάδα, ούτε καν μια ανάκληση δικού μας που υπηρετεί στην Τουρκία! Και παρά τις τόσες καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, παρά τους αποκλεισμούς ελληνικών περιοχών για τουρκικές ναυτικές ασκήσεις, δεν γίνεται κανένα διάβημα σε ΝΑΤΟ ή ΟΗΕ.
ΑΛΗΘΕΙΑ, πού είναι η Ε.Ε., πού είναι το Συμβούλιο της Ευρώπης, πού είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας; Προσφύγαμε ποτέ σ’ αυτά για τις χρόνιες και κατά συρροήν τουρκικές προκλήσεις; Πότε η χώρα μας απείλησε με veto την προοπτική ένταξης στην Ε.Ε. της Τουρκίας; Πότε ζητήσαμε να αποπεμφθεί η Τουρκία από το ΝΑΤΟ, τη στιγμή που είναι τόσο εχθρική απέναντί μας -αν και υποτίθεται “σύμμαχος” χώρα- στο πλαίσιο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου; Ως πότε θα ανεχόμαστε, ως κράτος μέλος του ΝΑΤΟ, τη γελοία στάση του κυρίου Στόλτενμπεργκ, Γενικού Γραμματέα της “Συμμαχίας”; Δεν διαπιστώνεται ο φιλοτουρκισμός του;
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ σε καμιά περίπτωση δεν “μπλοφάρουν”. Ισα-ίσα γίνονται επιθετικότεροι, όσο προσεγγίζουν τη Ρωσία. Πιθανόν να επιδιώκεται έτσι μια ριζική ανατροπή του status της περιοχής: στο ένα μπλοκ η Τουρκία με τη Ρωσία, στο άλλο οι ΗΠΑ με τη χώρα μας! Οπότε, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα τον ανταγωνισμό των δύο “μεγάλων” με αιχμές δόρατος Ελλάδα και Τουρκία… Και αλίμονό μας, αν πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο διαφαινόμενο σενάριο, γιατί και οι εξοπλισμοί θα αυξηθούν και οι δοκιμές νέων οπλικών συσατημάτων τους θα γίνονται στα μέρη μας. Ή μήπως όχι;
ΓΙ’ ΑΥΤΟ απαιτείται η διπλωματία μας να γίνει πιο αποτελεσματική, πριν μας προλάβουν τα γεγονότα…
