Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει έναν διπλό κίνδυνο. Τα γεγονότα στον Εβρο και η έξαρση της επιδημίας του COVID-19, σηματοδοτούν μια νέα φάση της ελληνικής πραγματικότητας.
Και τα δυο θέματα είναι μέρος ενός γεωπολιτικού ρίσκου, αν αναλογιστεί κανείς τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.
Hδη διανύουμε το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου και μια ασφαλής πρόβλεψη για το πώς θα είναι η χώρα τον Ιούνιο, δεν μπορεί να γίνει. Το ζήτημα είναι σύνθετο και πολυπαραγοντικό, γι’ αυτό τα δύο γεγονότα πρέπει να αντιμετωπιστούν με ψυχραιμία και μέγιστη εθνική υπευθυνότητα.
Πολιτική ηγεσία και πολίτες ενδυναμώνουν την πορεία της χώρας όταν υπερτερεί το μέτρο του ατομικού καθήκοντος.
Αυτό το μέτρο καθήκοντος σε ηγεσία και πολίτες το υποδεικνύει η παλλόμενη συγκυρία και οι κυβερνητικές αποφάσεις. Θα πω μόνο για την επονείδιστη Τουρκία ότι ο Κίσσινγκερ έλεγε ότι: «Αν ένα λάθος το κάνεις τρεις φορές, είναι εχθρική ενέργεια».
Για τον κορωνοϊό είναι δεδομένη πια η ανησυχία του πληθυσμού. Τα γεγονότα σε Πάτρα και Αμαλιάδα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για ένταση των προσπαθειών από τις υγειονομικές αρχές.