Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες

» Είναι βαρύς και μελαγχολικός τούτος ο Φλεβάρης.
Θες γιατί ξεκίνησε σαν τον “κόκκινο Μάη” και στον δρόμο έπιασε χιονιάς, θες γιατί απέχει πόρρω η πραγματικότητα από τη θαλπωρή του αντιπολιτευόμενου καναπέ· Τώρα είναι ώρες περισυλλογής, ώρες που οι Ελληνες σκέφτονται πολύ.
Σκέφτονται όλη αυτή τη διαδρομή από το 2010 μέχρι σήμερα, τα όνειρα που χάθηκαν, το πορτοφόλι που άδειασε, τις μικρές καθημερινές ιστορίες της κρίσης που τους σημάδεψαν.
Σκέφτονται όμως και τα πεπραγμένα από τις 25 του Γενάρη μέχρι σήμερα, τις πλατείες, τα συνθήματα, τις φωνές στα καφενεία και την πικρή αφήγηση του Σόιμπλε.
Θέλουν και δεν θέλουν τα σκέφτονται όλα αυτά, αφού μπορεί να τους καταλαμβάνει οίστρος πατριωτικός και αντιμνημονιακός μα ξέρουν πως όταν κοπάσουν οι θούριοι και οι φαφλατάδες την τύχη της χώρας στο ευρώ δεν μπορούμε να την παίξουμε κορώνα – γράμματα.
Αυτό το ξέρουν κι ας λένε επιφανειακά για τη δραχμή και την αρχαία μνα και τους τρεις οβολούς.
Ξέρουν πως οι επιπτώσεις του “αγνώστου” τρομάζουν, θεριεύουν τον φόβο, ξέρουν ότι δεν μπορούμε να τα τινάξουμε όλα στον αέρα μονομιάς.
Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες…